20100628 28-30jun Oslo, Technisch museum 15

20100628 28-30jun Oslo, Technisch museum 15
Maandag konden we niets, lekker zitten lezen. In de zon, heerlijk warm weer.

De tweede Agathe Christie vijfling, gaat wel.

’s Middags op de fiets naar het dichtstbijzijnde dorp, Jevnaker, om brood te halen.

Geïnformeerd op de receptie naar het stijgen en dalen van de weg, en het was goed te doen.

We hebben meteen ervaring opgedaan hoe het is om op een drukke weg te fietsen. We vonden het niet erg prettig, maar er wordt toch wel goed rekening met je gehouden.

De camping is NC095 Slovika. Met gratis Internet, werkt ook nog.

Dinsdag naar het technische museum in Oslo, 75 km en meer dan een uur rijden, als we dit van te voren beter gepland hadden was die dure camping in Oslo misschien beter geweest, die was 4 jaar geleden al meer dan 40 euro per nacht. Dat bespaarde dan die 75 km, maar we hadden dan een keer vaker moeten opbouwen en afbreken., dit was rustiger.

Ze hadden veel mooie spullen daar, een Bugatty, een T-Ford, stoomlocomotief, gedeeltelijk open gezaagd zodat je het binnenste ook kon zien,

Het ontwikkeling van af de Fonograaf van Edison via de speeldozen en Barrel orgel tot de Synthesizers en computer spullen van nu.

Een complete 12 cilinder rolls-royce vliegtuigmotor, stermotoren en de ontwikkeling van de straal motor, vanaf die van de Duitse tijdens WW2 met een standtijd van 10 uur tot de moderne turbo jet.

Van die vliegende kratten, en ook een moderner vliegtuig,

Industriële ontwikkeling, turbines, het kon niet op. Het museum voor telecommunicatie zat er bij in, alle mogelijke telefoontoestellen en  -centrales

Tot slot nog een afdeling over de Jodenvervolging, met spullen uit Auswitch.

Ik hield het gemakkelijk tot 4 uur uit, Janke niet, maar het museum ging pas om 6 uur dicht en toen had ik het meeste wel gezien.

Tegen 7 uur terug en lekker restanten prutje gegeten van rijst, siepels, vlees en een blikje groente.

Vanmorgen regende het, lekker deze verslagen bijgewerkt, net de auto leeg gehad, omdat alles verschoven was, en weer ingeruimd. Om 2 uur richting Larvik, het is 170 km en haast 3 uur rijden en om 17.30 vertrekt de boot naar Hirthals.

20100626 26en27jun, terug over Noordkaaproute 14

20100626 26en27jun, terug over Noordkaaproute 14
zaterdag 26 en zondag 27 juni 2010                van Mo i Rana naar Oslo.

Het kan in Mo i Rana mooi weer zijn, maar het kan er ook regenen!

Allemachtig wat een water. We spraken een andere Nederlander die met een 3-maands trektocht bezig was en hij vond Noorwegen tegenvallen; waarschijnlijk ging hij eerder naar huis.

Op mijn mededeling dat dit weer juist bij Noorwegen hoort en dat het de sport is om juist met dit weer dingen te ondernemen reageerde hij niet enthousiast, hij wilde het zonnetje erbij hebben. Ik heb hem aangeraden dan naar Frankrijk te gaan.

Alles nat ingepakt en op weg. De camping had ik gister al betaald. 250 NOK per nacht = 1000 kronen voor 4 nachten = ongeveer 125 euro, inclusief douche (soms met warm water) en inclusief Internet.

Na ongeveer 50 km dus 100 onder de poolcirkel vond Karin eindelijk weer dat het dag was en hadden we weer een helder scherm.

Het rijden hier in minder eentonig dan over een snelweg, bochten, hoogteverschillen, langzaam rijdende Noren, je komt van alles tegen.

Ik dacht dat de Noordkaap route een soort van snelweg was, maar het is beter te vergelijken met een doorsnee B-weg bij ons, fietsers, trekkers, het hoort er allemaal bij.

Ook rijd je vaak door dorpen en kleinere steden, en gelden op grote stukken maximen snelheden, heel veel 70, soms 60 en ook wel 50. Je kunt de 5de versnelling er wel af slopen

Het ging zoals ik wel verwacht had; even stoppen voor een bakje koffie en om te wisselen en snel weer verder. Alles wat er onderweg te zien was werd overgeslagen; we hielden de E6, de Noordkaap-route.

Vlak boven en een heel stuk onder Trondheim reden we op een stuk weg dat we op de heenreis van Geiranger naar Trondheim en van Trondheim naar Rana ook al gereden hadden, maar vanaf de andere kant zag het er anders en weer mooi uit, vooral omdat nu de zon scheen.

Het hoogte stuk is dik boven de 1000 meter, maar je gaat langzaam omhoog en naar beneden. We wisten het doordat Karin het vermelde.

Onderweg op een parkeerterrein eten gekookt en gegeten en ook nog afgewassen en daarna nog 2 uren gereden, met de zon steeds meer van achteren. Prachtig.

Rond half tien toch een parkeertrein voor de nacht gezocht en gevonden, we stonden er alleen, maar hier in Noorwegen is dat geen bezwaar, goede sociale voorzieningen doen veel.

 

We stonden tussen de E6 en een spoorlijn in. Zondag morgen kwamen er 4 treinen voorbij, dat waren de enigen die we gezien hebben.

 

Na het ontbijten in de zon weer op weg en op een gegeven moment moesten we afslaan naar een weg zonder nadere aanduiding.

Dit weggetje slingerde nogal. Janke reed en vond het wel te doen. Alles leert.

Het asfalt ging over in gravel, ook wel te doen volgens Janke. Waar een Noorwegen vakantie al niet goed voor is.

De weg werd na een kruising weer asfalt en we volgden een slingerend weggetje langs een meer, maar zagen nergens een bordje ‘’Camping’’ laat staan de camping zelf.

Karin melde: ‘ aankomt bij bestemming’ en laat daar nu toch een camping zijn, even een stukje verder en een grote camping aan het meer, met allemaal vaste plaatsen, bezet door grote caravans, en met een veldje voor doortrekkers zoals wij.

We kregen een stuk plastic met allemaal gaatjes, daar gaat de deur van de wc mee open.

Bij de receptie verkopen ze broodjes en ook afbak brood. Toen we melden dat we geen oven bij ons hadden vertelde de juffrouw dat zij dat wel voor ons konden doen. Ook is er gratis Internet over de hele camping. En dat werkt ook nog.

Het was vanmiddag uitgesproken warm, korte broek en mouwloos overhemd. In Noorwegen een vermelding waart.

We overwegen om de extra vrije dag te gebruiken om heen en weer Oslo te gaan voor dat technische museum, dit is rustiger dan het op doorreis aan te doen als we de boot moeten halen.

Maar morgen wordt dat niets, dan is het maandag en is het museum dicht.

Dat wordt een verplichte rustdag.

20100625 . de Svartisssen gletsjer.13

20100625 . de Svartisssen gletsjer.13
13        vrijdag 25 juni 2010                 de Svartisssen gletsjer.

Mooi vroeg wakker, ontbeten in de zon. Janke wilde om half tien weg om de boot van 11 uur te nemen, maar ik wilde de boot van 10 uur hebben zodat we daar meer tijd hadden.

Om kwart over negen was de ontbijtboel aan kant en ik zag op Karin dat het 37 minuten rijden was, dus alsnog op weg om de boot van tien uur te nemen.

De route kenden we al van de grot en de poolcirkel, dus Karin thuis gelaten. Verminderd ook de kans op diefstal.

Kwart voor tien waren we bij de boot, die voer inderdaad weer, maar om de 2 uren.

Al we deze niet hadden genomen konden we pas om 12 uur weer.

Snel een bak koffie, de bergschoenen had ik al aan, rugtas geladen en naar de steiger.

Janke wat onthutst, ze had niet door dat het zo lang ging duren en haar rugtas lag nog in de caravan. Dan maar alles in de mijne, paste best.

De boot was 120 NOK p.p. en bracht ons in 20 minuten het meer over.

Op de boot lag informatie over deze gletsjer in Duits en Engels. De gletsjer heeft zich in de loop van de laatste paar honderd jaar fors terug getrokken. Het meer waar we nu over voeren was eerst nog gletsjer. Later trok hij zo ver terug dat het smelt water een ander dal instroomde en daar voor water overlast zorgde. In 1941 is er toen een tunnel gemaakt waardoor het water weer de oude weg volgt.

Vanuit de boot een mooi hellend pad omhoog. Even later moesten we stukjes klimmen en een kale stenen vlakte over. Gelukkig stonden er regelmatig rode vlaggen om de route aan te geven.

Ik baalde; mijn fototoestel weigerde dienst omdat de batterijen leeg waren, de reserve lagen in de auto, i.p.v. in de cameratas. En met het kompas hetzelfde. En een kaart hadden we ook niet. Gelukkig scheen de zon, zodat we konden bepalen waar het zuiden was.

Het was een dik uur lopen, maar toen stonde we toch voor de gletsjer arm. Een indrukwekkend gezicht.

Overal borden om vooral niet te dicht bij te komen, gletsjers bewegen en een los brokkelend stuk kan een vloedgolf in het meer veroorzaken. We hebben een tijd zitten kijken, onze boterhammen opgegeten en wat water en cola gedronken.

Maar het begon te regenen. Janke had bij de Preikestolen een slechte ervaring op gedaan met bril+regen, dus we aanvaarden de terugweg. Gelukkig regende het niet hard, de brillen bleven bruikbaar en we zagen de boot van 20 over 12 wegvaren.

Kwart voor 12 waren we bij de steiger, waar gelukkig een schuilhut stond, maar die zat vol. Een paar aardige Noorse jongelui (1 had een piercing door zijn neus) maakten plaats zodat we gelukkig konden zitten.

Om 25 over 2 kwam de boot weer aan en tegen 3en waren we weer bij de auto, eerst de koffie opgemaakt en tegen 4-en weer op de camping. De water tank voor de wc deed het niet, maar die bleek leeg dus die bijgevuld. De verwachting voor morgen, zaterdag is weer regen en omdat het weekends iets rustiger is dan door de week hebben we besloten de rust dag eerst over te slaan en morgen richting Oslo te rijden. De afstand is 1000 km en dat verwachten we in 2 dagen te kunnen doen.

Maandag en dinsdag dan bij Oslo en woensdag via het technische museum in Oslo naar de boot in Larvik die om 17.30  vertrekt. Dat heb ik hier op Internet uitgevogeld.

We hebben dan donderdag en vrijdag om rustig naar huis te rijden.

Het regent dat het giet, maar het is wel minder koud.

20100624 do24jun Poolcirkel1 4

20100624 do24jun Poolcirkel 14 donderdag 24 juni 2010.
08  Mo i Rana Camping tot Polarsirkelsenteret 80.2 km 1:10:03
 = heen, terug dezelfde weg.

Vandaag naar het meest noordelijke punt van deze reis: de Poolcirkel.

Je dacht misschien dat deze lijn alleen op de globes staat maar hier weten ze precies hoe die loopt en hij wordt commercieel wel aardig uitgebuit.

Het was verder dan ik dacht, 70 km over de E6, een dik uur rijden. Er is daar een specifiek gebouw met daarin een winkel en een restaurant.

De verwachting was regen, maar ''s morgens was het wat bewolkt en middags hadden we zon.

We hebben even rondgelopen, ons steentje bijgedragen, en 20 kaarten gekocht, die daar ook geschreven en 16 daarvan op de post gedaan, zodat ze een speciaal poolcirkel stempel krijgen, van die andere 4 wisten we het adres niet zeker, die zijn op de camping gepost.

Dit is het meest noordelijke punt van deze vakantie.

Als we nog naar de Noordkaap willen, dan zijn we, gerekend vanaf Stavanger, op de helft.

Ze waren weer met de weg bezig. We hebben keurig voor het verkeerslicht gewacht. Niet, net als Janny 14 jaar geleden wel door het rode licht rijden en toen er toch een tegenligger kwam, diepe sporen in het verse asfalt maken.

Terug nog even een brood gekocht en toen we terug waren op de camping geïnformeerd of ze al wat wisten van de ferry van Kystlink, waar we mee terug willen en van de boot naar de gletsjers, waarvan de gids in de grot vertelde dat die vandaag of morgen misschien al heel was.

Het vervangende meisje wist van niets maar ze zou informeren. En ons bescheid geven.

Een uurtje later kwam ze aanlopen en vertelde dat de boot niet voer.

Maar even later hadden Janke en ik discussie over welke boot ze bedoelde de ferry van Langesund naar Hirthals of die boor over het meer naar de gletsjer.

Ik weer naar de receptie, grote broer erbij. De boot over het meer vaart weer elk uur, te beginnen om 10 uur en de boor van Kyslink van Langesund naar Hirthals vaart niet meer.

Later nogmaals gezocht op Internet en omdat het zulk mooi weer was, kon dat buiten met minder mensen op de camping zodat het een stuk beter werkte en, inderdaad die goedkope boot is failliet, dus meteen maar naar een alternatief gezocht en Color-line vaart van Narvik naar Hirthals. Bij de boekingssites waar je altijd op komt even een prijs laten geven en 370 euro opgegeven gekregen.

De heenreis van Hirthals naar Christiaansand, koste ongeveer de helft. We betalen wel bij inschepen. Ik verwacht niet dat de boot van woensdagavond 30 juni vol is.

Morgen willen we toch die gletsjer bezoeken.

De trilogie de tuinfluiter uitgelezen. Alderverschrikkelijkstst.

20100623 Gronla grot en Marmorslotter 14

20100623 Gronla grot en Marmorslotter 11 woensdag 23 juni 2010
08  Mo i Rana Camping tot 08  Mo i Rana Camping 131 km 2:02:17 0° waar 5

= rondrit langs de  Gronligrotta, de Langvassveien met de Marmorslottet in de Glomåga en het verste punt de Melfjord.

Ik was om 6 uur klaar wakker, en ben maar naar de wc gegaan, en daarna weer geprobeerd in slaap te komen en tot half negen geslapen.

Samen gedoucht omdat er alleen maar familie douches open zijn. De douches zijn inclusief, maar niet erg warm. Het afwaswater ook al niet, we koken zelf water en dat gieten we erbij, dan is het te doen.

Rustig aan gedaan, nog even in de tuinfluiter gelezen en toch maar op weg naar de grot.

14 jaar terug was ik hier in de Setergrot, nu wilden we naar de andere de Gronlia.

In Drachten had ik uitgevogeld waar die moest zijn en dat klopte met de route omschrijving in de folder die we kregen bij de V.V.V.

Maar toen we er waren, stond de Gronligrotta aangegeven en ook volgens de omschrijving in de folder lag hij toch ergens anders, maar 5 voor 12 waren we er.

Janke wilde eerst koffie en wat eten, maar ik informeerde naar de eerste rondleiding en die was om 12 uur (pas om 2 uur weer )

Dus haastig gewisseld van schoenen, snel een stuk brood en naar de receptie om te betalen zodat we nog met de groep van 12 uur meekonden.

De grot was verlicht, dat wil zeggen; er hing een prikkabel met lampen doorheen, het was volgens de gids een gemakkelijk pad. Ja, op zijn Noors; klimmen en klauteren, maar daar raak je aan gewend.

Kruipdoor-sluip door, modder, kortom een echte grot. Han en Remouchan zijn hierbij vergeleken saaie wandelpaden.

Veel bijzonders was er niet, geen prachtig uitgelichte kerststallen, stalactieten en stalagmieten waren er ook niet, laat staan doorzichtige gordijnen, maar doordat het vaak krap en ongelijk was, gaf het meer het idee van een grot.

Ook zat er geen deur voor. Iedereen kan zo naar binnen. Moet je in België of Frankrijk om komen.

Er stroomde een bruisend riviertje door de grot, met een watervalletje na een dik uur stonden we, besmeurd en wel, weer buiten.

Ik vroeg de gids of hij het aantal personen geteld had, maar hij zei dat er nog nooit iemand achter was gebleven. Heerlijk.

Ik vroeg hem naar die boot naar de gletsjers en of er nog meer te zien was. Hij wees ons op de kaart een paar bijzonderheden en de boot is misschien morgen weer heel.

We volgde zijn raad op en gingen op weg naar de dingen die hij had genoemd; de Marmorslotted en de Melfjorden.  We kwamen terecht op een gravel weg. Wel mooi langs water en het eerste punt, die Marmorslotted, stond aangegeven, weer een gravelweg, de Langvassveien. Na een paar km een parkeerplaats en nog een bakje koffie en lopen.

Weer een gemakkelijke Noorse wandeling; ik ontdekte dat mijn schoenen net meer waterdicht zijn. Maar de Marmorslotter was prachtig het was het riviertje de Glomåga, dat zich bruisend door een kloof stortte.

Je kon goed zien dat het vroeger veel groter was geweest, langs de wanden was het mooi uitgeslepen maar nu was daar geen water meer. Die wordt nu gebruikt voor witte steenkool

De Noren wekken al hun energie groen op. Ja, wat wil je, met zoveel bergen, zo veel regen en zo weinig mensen. We hebben nergens een windmolen gezien.
En als je dan de NUON gaat fuseren met de Noorse Vattenvall kun je al deze stroom als groene stroom in Nederland verkopen.

Na anderhalf uur waren we terug bij de auto. Het was een heel mooie wandeling en het weer was ook prachtig. In plaats van de verwachte regen scheen de zon.

Toen de route verder, het werd weer asfalt en naar dat Fjord. Het is net als met de Noordkaap; het eindpunt stelt niets voor, maar de weg erheen is prachtig. We waren pas om 6 uur terug. Lekkere kapucijners met spekjes en appel compote gegeten.

Deze camping heeft gratis Internet en dat werkt zelfs ook nog. Ik heb alle mail gelezen, weet het wereldnieuws (2 treinen haast op elkaar bij Amersfoort en 4 jaar een dode man in Minnetsga)

De verslagen van de laatste 5 dagen verzonden.

Morgen naar de poolcirkel.

Nu verder met de tuinfluiter. Het is een trilogie in 1 band, dus een heel eind.

Mijn moeder zou wel zeggen:’’ het wut je soeet op e tong’’.

20100621. van Trontheim naar Mo I Rana 13

20100621.  naar Mo I Rana 13
maandag 21 en dinsdag 22 juni            van Trontheim naar Mo I Rana.
07 t Øysand tot 08  Mo i Rana Camping 596 km 10:23:02 28° waar 8

Maandagmorgen opbreken in de regen. Luifel nat opgevouwen, Alle watertanks vol, en 10 uur reden we, Onderweg ontdekt dat de route niet in Karin stond, dus wisselen en ik de laptop opstarten via de 12 naar 20 volts adapter en de route alsnog geladen. Via de E6 naar Trondheim, vlak voor de stad kon je de oude E6 verlaten en via een shortcut om de stad heen, vandaar dat die E6 in de stad gister zo vlot over te steken was.

Bij Trontheim kennen ze tolpoortjes, waar we in Nederland zo op tegen waren. Nu, je merkt er niets van; er staan enkele camera’s boven de weg en dat is het dan, het tarief staat op een bord erbij, meestal 5 kronen, ongeveer 1 euro per auto.

Ook ontdekte ik dat de 17, de kust route, al eerder begon, ik had het overgeslagen omdat de ANWB kaart een tol aangaf maar dat eerste stuk leverde wel een km besparing op van 10 km, dus wel gedaan, van de aangegeven tol merkten we niets.

Die kust route was inderdaad prachtig, je moet 5 keer met een veerpont, daardoor is hij 1200 kronen = ongeveer 100 euro duurder dan de E6.

Toen we op de eerste aanreden, kwamen we 8 km daarvoor een sliert auto’s tegen en ik zei tegen Janke, we zullen hem waarschijnlijk net missen, maar toen we er waren lag hij er nog, dat was mazzel, scheelt toch gouw een klein uur wachten, maar de kaartjes verkoper verkocht ons geen kaartje, hij wenkte nog een paar luxe wagens die er nog net op konden en tegen ons het gebaar: ‘’Vol’’.

Dan maar koffie en wachten, toen ze terug was konden we er als eerste op en kwamen mooi aan de zijkant vooraan te staan. Er uit en heerlijk op het bovendek genoten van de oversteek.

Bij het ontschepen mochten de auto’s uit het midden eerst, toen de andere zijkant en wij als laatste. Maar het volgende stuk route was ook mooi.

Volgende boot, de rij schattende en de grootte van de boot aanschouwende zag ik dat het erom ging spannen, en jawel, er konden nog achterstevoren (deze pond voer niet heen en weer, maar een driehoek omdat het nog geen hoogseizoen is) een stel luxe wagens op en wij moesten wachten op de volgende. Gelukkig was het droog en konden we wat omlopen, net als of je een parkeerplaats op zoekt als je lang genoeg gereden hebt.

Op de derde pond werd er voorrang gegeven aan een vrachtauto, maar alles went.

Die laatste voer er haast een uur over en omdat het laat genoeg werd voor de avondmaaltijd besloten we aan boord te gaan dineren.

Benedendeks was het restaurant. Je kon een hamburger krijgen met nog wat meer onbegrijpelijk Noors, dus die maar besteld voor 60 Nokken de man. Het was ongeveer net de hamburger als je bij de Mac.Donalds krijgt maar dan iets groter, hij was ook wel in te nemen maar ik mistte de frites had met gemak nog een op-gekund, maar daar was geen tijd meer voor. Toen we weer bij de auto konden daar maar wat toetjes uitgehaald en een paar boterhammen, je moet toch wat.

Het eerste stuk van de route zaten we achter een les auto, die mogen hier niet harder dan 60, hooguit 70. Op het volgende de stuk achter een grote vrachtauto, maar er waren ook wel grote stukken waar we heerlijk ontspannend alleen reden. We besloten om de geplande camping over te slaan en rustig door te rijden tot we een geschikt plekje langs de weg vonden.

Verder gereden dan de geplande camping en overnacht op een P aan de weg, Janke vond dat best wel spannend. Maar ik heb heerlijk geslapen. Scheelt wel 30 euro, dat is ongeveer de campingprijs hier per nacht. Dat komt omdat er 1 tarief is, als je met meer personen bent kost dat hetzelfde, maar ik had niet gedacht dat in een land waar kamperen overal is toegestaan, de campings zo prijzig zouden zijn.

4 jaar terug stonden we wel op Campingchequecampings die mee deden aan voorseizoen korting, maar die liggen vaak ongunstiger en dan ben je het geld weer kwijt aan dieselolie (een tank vol NDND is 1000 NOK).

Dinsdagmorgen waren we zo weg en lekker rustig aan gereden naar Rana, het regende dat het goot, van het mooie uitzicht zagen we niets, we hadden beter de shortcut kunnen nemen i.p.v. deze landschappelijk mooie route + boot. Maar ja. Als je alles van te voren weet, wordt het leven saai.

Halverwege schakelde Karin over op de nacht- stand. Wij hebben in geen dagen nacht gehad, maar volgens haar gaat de zon hier om 0.39 uur op en om 1.30 uur onder en daaruit concludeert ze dat het dus nacht is en staat het weegave scherm op nachtstand.

Deze foto is gemaakt bij de poolcirkel, maar geeft aan waarom ze op de nachtstand stond.

Nu heeft ze de mogelijkheid om deze automatische omschakeling uit te schakelen, die heb ik ook geactiveerd, maar zonder enig resultaat, ze blijft de donkere stand houden.

Als het inderdaad donker is, is dat wel handig, anders geeft ze te veel licht. Maar nu zie je minder duidelijk waar je bent.

In Rana maar richting centrum gereden. Ik had wel een camping gevonden, (Krokstrand) maar die is meer dan 40 km voorbij Rana, en op de auto kaart stond er een camping vlak bij Rana, en die wilde we eerst bekijken. Janke vond de VVV

Daar informatie over camping en gletsjer en grot gekregen. Maar ons hoofd doel: de gletsjer is niet haalbaar omdat de boot stuk is.

Het is een stadscamping, een mooi veldje en een lange slang aan de waterkraan, ik kon mooi alle tanks weer vullen.

We waren mooi vroeg, ik ben bezig met het boek: ‘’De Tuinfluiter’’ en daar kon ik mooi verder in lezen.

We willen naar die grot en ook naar de poolcirkel die hier ongeveer 70 km vandaan is.

20100620 Trontheim; Mariakerk, Synagoge en Nidarosdom 12

20100620  Trontheim; Mariakerk, Synagoge en Nidarosdom 12
07 a  Øysand tot 07 a Gudruns Gate 19.2 km 0:21:32 37° waar 2

Vanmorgen. Zondag 20 juni naar Trondheim.

Ik had het gratis boekje geraadpleegd en Mapsourse erbij, er was een golfclub op 7 km van de stad, waar je waarschijnlijk wel kon parkeren, maar we ontdekten ook een parkeerterrein vlak bij het centrum en er stonden groen lijntje op het kaartje waarvan we dachten dat het fietspaden waren.

Het parkeert terrein was maar 1 straat verder dan ik dacht en we konden er inderdaad gratis staan.

Fietsen uit de auto en richting gammele brucken = oude brug, die we vlot vonden.

Die groene lijntjes waren inderdaad fiets weggetjes en die oude brug was zo grondig gerestaureerd dat er van de oorspronkelijke werking weinig terug te vinden was.

Ik vond daar tegenover wel de fietslift. Uit de Noorse uitleg kon ik opmaken dat je een kaartje moest kopen en die in de sleuf steken en dan je rechtervoet schrap zetten tegen een houten blok dat blok ging dan over rails bewegen en ze kon je gemakkelijk de heuvel op komen.

Iets voor de fietsbruggen in Drachten.

Trondheim is gemakkelijk te fietsen. De Maria kerk [07 a Vår frues kirke]  had open kerk, je kon er gratis koffie met een warme wafel krijgen, achter in de kerk was een soort café ingericht. Even gesproken met de vrijwilligster; hij was gebouwd als katholieke kerk maar nu protestants, hij werd zelden meer voor een ere dienst gebruikt, een lot van meer kerken.

We fietsten dwars door de binnenstad om in het park langs het water uit te komen omdat je daar onder de E6 door kon fietsen. We moesten via haarspeldbochten weer in de stad komen en stonden om 20 voor 12 voor het joodse museum wat om 12 uur open ging.

Een bankje zoeken in de zon om onze koffie en broodjes op te eten en toen bleek dat je die E6, de Noordkaap route, gewoon via een zebrapad kon oversteken en tegenover de beroemde Nidarosdom stonden bankjes in de zon. Mooier kon niet.

We konen de beelden die in 3 rijen boven elkaar in het front stonden niet erg thuis brengen.

De vorige keer dat ik hier was had in een groen ANWB Boekje waar ze allemaal in stonden, maar waar dat gebleven is?

Nu vonden we alleen Andreas en Paulus.

Om 12 uur, weer de E6 over en naar het  07 b Det Jødiske Museum Det Jødiske Museum N63 25.586 E10 23.543 Symbool en naam 16-1-2016 19:13:55
museum was onderhand open was. Een zwaar beveiligde deur, camera’s en een aardige jongeman die 50 konen pp moest hebben en toen door een zware stalen deur en toen stonden we achter een grote woning met daarin informatie over de joodse gemeenschap in Trondheim.





Op de bovenverdieping was een heuse synagoge, niet meer in gebruik omdat er niet meer 10 gelovige joden in de buurt woonden, de joden die er wel wonen hadden geen behoefte meer aan een dienst.

De gids sprak goed Nederlands, ze had joodse ouders die, toen zij klein was, naar Nederland waren verhuisd. Ze was nu christen en had zich volwassen laten dopen, we hadden veel herkenning bij elkaar en dat was erg leuk.

In de kelder was een tentoonstelling over het joodse leven in Noorwegen. Weer die E6 over en naar de Dom. Je moest betalen om erin. Schuin tegenover de dom was een groot gebouw waar ze kaartjes verkochten. We namen de complete toer 100 kronen p.p. maar dan kon je in de dom en ook in het bisschoppelijke paleis ernaast.

De Dom was donker en deed denken aan de Notre Dame in Parijs.

In de crypte een verzameling oude grafzerken en er waren verschillende groepen die luisterden naar een gids. Mijn ervaring is dat je daar weinig van opsteekt.

Toen we genoeg sfeer hadden opgesnoven naar het bisschoppelijke paleis ernaast. Fietsen

ging sneller dan lopen.

Daar was een hele tentoonstelling over het gebruik van die plaats en de geschiedenis van de Dom. Verschillende fasen werden met maquettes uitgebeeld. Zelfs vaak een vertaling in het engels.

Ik ontdekte een wapen museum, maar Janke wilde eerst de dingen zien waar we voor betaald hadden en zo verzeilden we in het volgende gebouw met de geschiedenis van het Noordse koningshuis. Te beginnen met Olaf de grote die in het jaar 1000 eerst verdreven en later heilig verklaard werd en nu gezien word als de grondlegger van het Noorse koningshuis.

Alle Noorse kronen stonden er. De Noren zijn minder gek dan de Engelsen; daar moesten we in de tower op een lopende band staan om de engelse kronen te bekijken. De Noorse koningen werden in Trondheim gekroond. Werden want de laatste wilde niet gekroond worden, maar bad in deze kerk om wijsheid. Toen naar het wapen museum. Alle wapens die de noren hadden gebruikt lagen er zwaarden, hellebaarden, pieken, kruisbogen, donderbussen, vuursteen geweren, lont geweren, grendel geweren, mitrailleurs, het kon niet op, keurig met jaartallen en de toen heersende koning als buste erbij.

Op de bovenste verdieping een heel verslag van het Noorse verzet tijdens WW 2.

Toen het museum om 4 uur sloot was ik nog niet uitgekeken.

Toen weer de stad door en via het park een loop/fiets brug over toen waren we vlak bij de auto.

Onderweg vond ik nog een universiteit museum, maar Janke wilde terug.

Op de camping regende het, wij hadden het droog gehouden de hele dag, met af en toe zon.

Morgen verder naar het Noorden, we nemen de kust route, de 17 i.p.v. de Noordkaaproute de E6, omdat die veel mooier is.

We willen in 2 dagen naar Mo i Rama.

20100619 van Geiranger naar Trontheim 11

20100619  Zaterdag 19 juni Van Geiranger naar Trontheim 11        

12 06 camping Geiranger tot 07 Øysand 390 km 5:55:27 47° waar 6

Op de camping in Geiranger alles in de regen opgepakt. De natte luifel over de spullen heen en bij de kraan langs om de watertank te vullen, scheelt heen en weer lopen met jerrycans.

Rond tien uur reden we. Eerst op de N63 alle haarspeldbochten omhoog het fjord uit, viel eigenlijk wel mee, ze waren in de tweede versnelling te doen en de helling was 10 %.

Uitzichtpunten overgeslagen en we kwamen op de N15 en op 1000 meter hoogte.

Dat is hier boven de boomgrens en er lag veel sneeuw en het was prachtig: die witte wereld, met donkeren rotsen er tussen en die dreigende luchten erboven.

Janke zag de brandstofmeter angstig dalen maar ik beweerde dat er wel een pomp zou komen voordat hij in het rode gebied zou staan en dat we nog wel 100 km konden rijden, wat ze niet met me eens was.

Maar we vonden een pomp en weer de NDND getankt (voor de ingewijden: D = diesel, DDD = dure Duitse Diesel, NDDD = Nog Duurdere Deense Diesel en NDND = nog duurdere Noorse diesel ).

Bakje koffie en een broodje en snel verder, Karin had de aankomsttijd op 20 over 4 en onze ervaring is dat daar meestal meer den een uur bij komt. Janke reed, hield strak de N15 en volgde de raad van Karin niet die ons weer een geel weggetje, de 438 = Vågårustvegen, wilde oversturen, ondanks de truckstand, maar dat wel meer dan 25 km omrijden betekende, helemaal over Otta.. Daar kwamen we in een file; er was kermis. En we kwamen op de E6, de Noordkaap route.

Onderweg nog gestopt bij een waterval, waar het water zeer woest stromend door een kloof ging; niet te raften.

Hier kwamen we ook parkeerplaatsen tegen met een wc erbij. Janke voelt er hoe langer hoe meer voor om ook eens op een dergelijk parkeerplek te overnachten

100 km voor Trondheim werd het steeds drukker en de laatste 50 km was het gewoon file rijden.

Wel ging het sneller dan we dachten en dik 4 uur waren we op camping Melhuis NC171 Øysand.

We staan een behoorlijk eind van het enige toilet gebouw en een douche van 3 minuten is 15 kronen, (= €1,42) zo duur hebben we nog nooit gedoucht.

Het had ook hier de hele dag geregend en het is een natte boel.

Beetje droog plekje gevonden en in een droge bui de natte luifel uit de auto en opgebouwd.

We hebben zicht op het fjord, maar dan wel door het raampje van de caravan anders zouden we de wind pal op de luifel hebben en die staat nu van de wind af, maar we zitten toch niet buiten.

Boek de Avonturen van Bill Cliffort gelezen van Godfried Bomans, Leuk.

20100618 Trollsteigen 10

20100618  Trollsteigen  10  Vrijdag 18 juni 2010

11 06 camping Geiranger tot 06 Trollstigen 77.4 km 1:14:38 

heen en terug

Vandaag, vrijdag hebben we de Trollsteigen, de 63, gereden, dat was 1 van de redenen dat we deze camping genomen hebben i.p.v. Stryn, daarvandaan was deze route veel langer.
.

Vanaf de camping wel een mooi uitzicht op het Geiranger fjord:



We hebben ons hart kunnen ophalen aan haarspeldbochten bij Møllsbygda om uit het dal van dit fjord te komen. 
Eenmaal boven was de route naar de veerboot Linge-Eidsdal niet bijzonder.
Na de veerboot wist Karin een kortere route, over de 95 zuid van het meertje en niet de 63 houden, was wel avontuurlijk, beetje hobbelig en na een paar kilometer zaten we weer op de goede doorgaande weg, de 63, die langzaam steeg. Op een gegeven moment zit je boven de boomgrens en even later ligt overal sneeuw.

 De regen ging over in natte sneeuw en al met al was het een prachtig en ook onheilspellend gezicht; die donkere wolken, die besneeuwde bergen en de kale vlakte waar we door reden.

De weg naar beneden is heel wat anders dan die omhoog; een schitterende serie scherpe haarspeldbochten, nog nooit zoveel achter elkaar meegemaakt. Ondanks de regen toch hele mooie uitzichten.

Beneden even gekeken bij een souvenir winkeltje, de Trollshop  en toen terug omhoog, weer al die mooie haarspeldbochten door. Helemaal boven was een uitkijk punt waar ze mee aan het bouwen waren, maar geen uitzicht vanwege de lage wolken = mist.

Weer over die onheilspellende vlakte, Janke reed en volgde Karin niet toen die ons weer over dat klein gele weggetje nr 93, stuurde en rond 4 uur waren we terug bij de caravan.

Bij Geiranger wist ze een tankstation, zodat we morgen niet met de caravan erachter hoefden te tanken, maar dat tankstation was verdwenen.

Het heeft hier de hele dag geregend, voor de caravan is het een natte bende, je kunt net met een hink-stap-sprong met droge voeten naar de wc. we hebben de kachel aan en ik heb het boek: ‘’Linkerbeen gezocht’’ van F.R. Ekmar gelezen. Matig.

s avonds werd het droog, en omdat het lang licht blijft, zijn we even omhoog gelopen richting Vesterås, voor een foto.

'

Morgen richting Trontheim, ik heb een camping gezocht zo dicht mogelijk bij de stad. We willen o.m. de kerk bekijken.