2017 09 22 03 Vrijdag wandelen naar Predigstuhl .

2017 09 22 03 Vrijdag. Wandelen naar Predigstuhl.

Beter uit krijgt ideeën van de Tourist information (VVV) in Bad Ischl

Dit jaar een nieuwe route naar de Predigstuhl (1278m) ongeveer 13 km lang en volgens die VVV ''mittel swer''.

Begin was mooi, gravel paadje naar boven.
Johanna en Jos bleven achter en Willy bleef bij deze 2 groepsleden die minder goed kunnen lopen en heeft een alternatieve route genomen naar de Rathlucken Hütte .

Veel belovend begin.

eerste pauze, mooi gravelpaadje.

Op de kaart werd een trap aangegeven en volgens mijn Montana, waar ik de route had ingeladen, ook.

Dat was een schuin liggende boomstam met inkepingen zonder leuningen en daarna begin het pad naar de Predigstuhl.

[In de omschrijving van de VVV werd gerept over tunnels op weg naar de Predigstuhl, maar die zijn we niet tegengekomen, misschien hadden we toch een andere weg moeten nemen)

Klimmen en klauteren over stenen en boomwortels, grond vochtig zodat het soms ook glad was. 

De sfeer bleef goed, maar het was zwaar.

2 groepsleden, Hans en Ineke, zagen het bij die schuin liggende boom al niet meer zitten en zijn rechtsaf gegaan richting Rathlucken Hütte .

Pauze gehouden in een hut met uitzicht en na 2 uren klimmen en klauteren waren we bij het punt vaar we konden afslaan naar de Predigstuhl, die nog een 30 meter hoger lag.

Eerste uitzicht punt. Bad Goisern.

De Route was gemerkt.

Soms ook niet.

Uitzicht vanaf de hut, 2de Pauze

Welgemoed verder.

Jan. Rustpuntje tussendoor.

Nog 30 meter klimmen voor het hoogste punt.

Gelukkig was er een trapje.

Doel bereikt! 

Paar foto´s van het uitzicht.

2 leden konden de energie niet meer opbrengen en bleven wachten, Janke en ik en nog 4 anderen wilden niet naar Rome geweest zijn en de paus niet gezien.

Het uitzicht was prachtig. Maar onderhand was het half 3!
Maar toen moesten we weer van die berg af en afdalen is lastiger dan klimmen.

Wordt hier maar eens wijs uit.

Dalen is lastiger dan klimmen, vooral als je moe bent.

Ik ben ook nog gevallen.

Na een zwaar half uur stonden we op een gravelpad en hoefden we niet meer zittend en glijdend naar beneden.

Dankzij mijn Montana navigatie kon ik zien hoe de route liep en waar we waren.

Na nog een half uur, toen was het half 5 zagen we auto’s staan, dat was bij Berghof Predigstuhl.

Daar voor de derde keer gebeld met Willy en die heeft een taxi busje geregeld.
Het was nog minstens 3 km naar het hotel en niemand had lust om dat nog te lopen nu er toch een taxi kwam.

Zo waren we rond 5 uur terug.

Zus Willy heeft gelopen met 2 groepsleden die minder goed kunnen lopen en is tot Rathlucken Hütte gekomen. Daar troffen ze dat echtpaar dat vanaf die schuin liggende boomstam daarheen was gelopen. Die hele groep met een taxi terug,

Willy vond het jammer dat ze zo weinig gelopen had en toen ze allemaal veilig in het hotel waren besloot ze om ons tegemoet te lopen naar die Rathlucken Hütte over de Radlucken-Weg, de beruchte route van de VVV en ook daar was een heel stuk slecht begaanbaar, blij dat wij dat gemist hebben.