2014 05 25 10 Technisch museum.
10 zondag 25 mei. Technisch museum
Omdat Janke hu eenmaal minder geïnteresseerd is in techniek dan ik, ben ik alleen naar dit museum geweest.
Wel overwogen om met het OV te gaan, maar vanwege het schitterende weer toch maar de 13 km gefietst met K3 op kortst, anders kom je er helemaal nooit.
Op ongeveer 6 km van de camping is er een brug over een kanaal en autoweg.
Zoals elke brug, moet je omhoog. Hier is, om deze hoogte te verkrijgen, een spiraal aangelegd die net te fietsen is; je moet 3 keer een rondje fietsen en dan kom je op de eigenlijke brug.
Een merkwaardigheid van K3 is dat ze je op de heenweg nooit langs stuurt en op de terugweg ga je er meestal wel eroverheen.
Halverwege kwam ik langs een memoriaal van de plek waar tijdens het Nazi regime de transporten van de joden in spoorweg wagons werden ingeladen. Een plek zoals de Amsterdamse schouwburg bij ons.
Nog verder kwam ik langs de Siegessäule, die staat op een rotonde waar 3 wegen elkaar kruisen zodat ik 3 keer moest oversteken.
Ik kwam een informatie bord tegen met de geschiedenis van deze zuil, opgericht nadat in de spiegelzaal in Versailes het Duitse Keizerrijk was uitgeroepen in 1871, na de oorlog van 70-71.
Toen de Duitsers de oorlog van 39-45 verloren hadden waren wel plannen om hem af te breken, maar omdat de diverse bezetters het niet eens konden worden over de kosten is hij blijven staan.
Fiets geparkeerd vlak voor de ingang van het museum en om 10.30 uur was ik binnen.
De bewegwijzering laat te wensen over.
Ik kwam eerst in het nieuwe gedeelte.
Onderin schepen, mooie stoom machines, een scheepswrak en op de etage daarboven heel veel scheepsmodellen. Nog hoger de vliegtuigen, een beetje achteraf stond de haast complete inhoud van de V2, dus met de onderste brandstof tank, de turbine en de verbrandingskamer, de bovenste tank ontbrak en ook waren veel leidingen niet aangesloten. Als je wilt weten hoe hij werkte moet je toch internet raadplegen.
In de zaal wel de eerste straal motor. Toegepast in de Messerschmitt Me 163. Ik vond hem vrij klein, maar dat was de motor waar de ''T'' en ''C'' vloeistoffen werden gemengd en zo de hitte en stuwkracht leverden om een vliegtuig de lucht in te krijgen.(jammer dat dat aan meer testpiloten het leven heeft gekost dan dat er vijandelijke vliegtuigen mee neer gehaald zijn)
[Merkwaardig dat je op internet wel de werking van de waterstofperoxide ("T-stoff") met natriumpermanganaat ("Z-stoff") kunt vinden maar haast niets over deze C en T stof, die samengebracht spontaan ontbrandt.]
Weer zoeken; er moest meer zijn. Er bleek ook nog een afdeling locomotieven te zijn. Het complex heeft 2 draaischijven en aan elke draaischijf staan loodsen (Schuppen zegt men hier) en daar stonden allemaal oude locomotieven uit de verschillende perioden van de Duitse trein historie.
Er stond ook een veewagen, toegankelijk, waarmee de mensen naar de kampen werden getransporteerd, met op de buitenkant foto's hoe het er aan toe ging. Gruwelijk.
Ook was er een oude brouwerij, maar die was dicht.
Er waren meer installaties die alleen tijdens een demonstratie te bezichtigen waren, maar toen ik er was, op een zondag, werden die niet aangekondigd. Ik vond de afdelingen over textiel en drukkerij maar summier.
Het drukkerij museum in Groningen is beter. En op het gebied van textiel is het textielmuseum in Bocholt, veel uitgebreider.
Wel een afdeling Informatica en ze hadden een computer met buizen uit de tijd dat er nog geen transistors waren. Die had ik nog niet eerder gezien.
En een afdeling type machines, allemaal met Duitse ''qwerz'' toetsenborden.
Buiten bleken er nog molens te bezichtigen; hebben wij in Arnhem ook en beter.
Toen het museum ging sluiten wilde ik nog koffie drinken, maar dat kon niet; dat gaat ook dicht, ze wilden me zelfs geen ijsje meer verkopen.
De fiets stond er nog dus het hele eind van 14 km terug.
Lastig dat ik meerdere keren links af moest. Dat bekende 2 keer oversteken (voorsorteren is levensgevaarlijk; ik heb het geen enkele Duitser zien doen) en dus 2 keer op groen licht wachten.
Toen ik de camping op fietste bleek het al 7 uur en Janke was dood ongerust geweest. Mijn vrolijk ''daar was ik al'' viel helemaal verkeerd.
Ze had al 2 keer een sirene gehoord en me ook 2 keer gebeld.
Hoewel ik de telefoon in mijn broekzak had, heb ik die niet gehoord.
Ik had haar niet gebeld met het idee: ''als ze ongerust is belt ze mij wel''
En nu bleek ik de telefoon niet gehoord te hebben. Een ernstig min puntje.
Ik heb zelf mijn eten moeten opwarmen.
10 zondag 25 mei. Technisch museum
Omdat Janke hu eenmaal minder geïnteresseerd is in techniek dan ik, ben ik alleen naar dit museum geweest.
Wel overwogen om met het OV te gaan, maar vanwege het schitterende weer toch maar de 13 km gefietst met K3 op kortst, anders kom je er helemaal nooit.
Op ongeveer 6 km van de camping is er een brug over een kanaal en autoweg.
Zoals elke brug, moet je omhoog. Hier is, om deze hoogte te verkrijgen, een spiraal aangelegd die net te fietsen is; je moet 3 keer een rondje fietsen en dan kom je op de eigenlijke brug.
Een merkwaardigheid van K3 is dat ze je op de heenweg nooit langs stuurt en op de terugweg ga je er meestal wel eroverheen.
Halverwege kwam ik langs een memoriaal van de plek waar tijdens het Nazi regime de transporten van de joden in spoorweg wagons werden ingeladen. Een plek zoals de Amsterdamse schouwburg bij ons.
Nog verder kwam ik langs de Siegessäule, die staat op een rotonde waar 3 wegen elkaar kruisen zodat ik 3 keer moest oversteken.
Ik kwam een informatie bord tegen met de geschiedenis van deze zuil, opgericht nadat in de spiegelzaal in Versailes het Duitse Keizerrijk was uitgeroepen in 1871, na de oorlog van 70-71.
Toen de Duitsers de oorlog van 39-45 verloren hadden waren wel plannen om hem af te breken, maar omdat de diverse bezetters het niet eens konden worden over de kosten is hij blijven staan.
Fiets geparkeerd vlak voor de ingang van het museum en om 10.30 uur was ik binnen.
De bewegwijzering laat te wensen over.
Ik kwam eerst in het nieuwe gedeelte.
Onderin schepen, mooie stoom machines, een scheepswrak en op de etage daarboven heel veel scheepsmodellen. Nog hoger de vliegtuigen, een beetje achteraf stond de haast complete inhoud van de V2, dus met de onderste brandstof tank, de turbine en de verbrandingskamer, de bovenste tank ontbrak en ook waren veel leidingen niet aangesloten. Als je wilt weten hoe hij werkte moet je toch internet raadplegen.
In de zaal wel de eerste straal motor. Toegepast in de Messerschmitt Me 163. Ik vond hem vrij klein, maar dat was de motor waar de ''T'' en ''C'' vloeistoffen werden gemengd en zo de hitte en stuwkracht leverden om een vliegtuig de lucht in te krijgen.(jammer dat dat aan meer testpiloten het leven heeft gekost dan dat er vijandelijke vliegtuigen mee neer gehaald zijn)
[Merkwaardig dat je op internet wel de werking van de waterstofperoxide ("T-stoff") met natriumpermanganaat ("Z-stoff") kunt vinden maar haast niets over deze C en T stof, die samengebracht spontaan ontbrandt.]
Weer zoeken; er moest meer zijn. Er bleek ook nog een afdeling locomotieven te zijn. Het complex heeft 2 draaischijven en aan elke draaischijf staan loodsen (Schuppen zegt men hier) en daar stonden allemaal oude locomotieven uit de verschillende perioden van de Duitse trein historie.
Er stond ook een veewagen, toegankelijk, waarmee de mensen naar de kampen werden getransporteerd, met op de buitenkant foto's hoe het er aan toe ging. Gruwelijk.
Ook was er een oude brouwerij, maar die was dicht.
Er waren meer installaties die alleen tijdens een demonstratie te bezichtigen waren, maar toen ik er was, op een zondag, werden die niet aangekondigd. Ik vond de afdelingen over textiel en drukkerij maar summier.
Het drukkerij museum in Groningen is beter. En op het gebied van textiel is het textielmuseum in Bocholt, veel uitgebreider.
Wel een afdeling Informatica en ze hadden een computer met buizen uit de tijd dat er nog geen transistors waren. Die had ik nog niet eerder gezien.
En een afdeling type machines, allemaal met Duitse ''qwerz'' toetsenborden.
Buiten bleken er nog molens te bezichtigen; hebben wij in Arnhem ook en beter.
Toen het museum ging sluiten wilde ik nog koffie drinken, maar dat kon niet; dat gaat ook dicht, ze wilden me zelfs geen ijsje meer verkopen.
De fiets stond er nog dus het hele eind van 14 km terug.
Lastig dat ik meerdere keren links af moest. Dat bekende 2 keer oversteken (voorsorteren is levensgevaarlijk; ik heb het geen enkele Duitser zien doen) en dus 2 keer op groen licht wachten.
Toen ik de camping op fietste bleek het al 7 uur en Janke was dood ongerust geweest. Mijn vrolijk ''daar was ik al'' viel helemaal verkeerd.
Ze had al 2 keer een sirene gehoord en me ook 2 keer gebeld.
Hoewel ik de telefoon in mijn broekzak had, heb ik die niet gehoord.
Ik had haar niet gebeld met het idee: ''als ze ongerust is belt ze mij wel''
En nu bleek ik de telefoon niet gehoord te hebben. Een ernstig min puntje.
Ik heb zelf mijn eten moeten opwarmen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten