2014 05 31 16 Pfaffendorf.

2014 05 31 16 Pfaffendorf.
16 Pfaffendorf 31 mei 2014

Thuis had ik op
http://www.erlebnis-kompass.de/wandern-schrammsteine-affensteine/articles/heilige-stiege-idagrotte.html
7 wandelroutes gevonden, uitgeprint en zelfs in Marsource kunnen krijgen.
Nr. 4 was het korst, ¨6,5 km en leek ons daarom het meest geschikt.
Voor de zekerheid toch maar een wandelkaart gekocht
Dit is de omschrijving vanaf de site:

Pfaffendorf (Königstein) - Quirl - Pfaffenstein

Länge:	ca. 6,5 km
Dauer:	ca. 2,5 h
Level:	mittel
Parken:	Parkplatz Pfaffendorf

Wanderung auf dem Malerweg zum Pfaffenstein
Vom Wanderparkplatz in Pfaffendorf bei Königstein geht es leichten Schrittes in Richtung Quirl, an dessen Fuß sich eine unerwartet große Höhle mit dem Namen „Diebskeller“ befindet. Der Weg zweigt nach etwa 350 m links ab und führt zum Plateau mit guter Aussicht auf die Festung und Stadt Königstein sowie den Pfaffenstein. Folgen Sie dem Weg weiter bis zum Pfaffenstein hinauf. Nach einer ausgiebigen Einkehr in die Berggaststätte mit Biergarten sollten Sie unbedingt bis zur Barbarine gehen, der höchsten freistehenden Felsnadel der Sächsischen Schweiz. Weitere Aussichtspunkte und ein steinerner Turm mit 123  Stufen bieten viel Weitblick. Spektakulär gestaltet sich auch der Abstieg durch das Nadelöhr. Hier führt eine Leiter durch eine wirklich sehr enge Felsspalte. Unten angekommen leitet Sie der Weg bequem zum Parkplatz zurück.

Dus op naar Pfaffendorf.
Toen we het dorp doorgereden waren, op zoek naar het parkeerterrein, was de weg afgesloten.
Ik zag op Karin een smal weggetje dat voorbij de wegafzetting weer op de route uitkwam dus daar maar in.
Alter Schulweg heette het en het gravel ging over in modder en keren was geen optie omdat het daarvoor veel te smal was.
Over boomwortels en door kuilen, tot een splitsing en geen idee welke kant we op moesten.
Uitstappen en lopende de weg verkennen.
Wegen liepen beide niet dood, maar de linker kwam weer op een gravel weg uit. Janke ging wel lopen.
Ik heb de auto door het bos gereden, het ging naar beneden, omhoog was het zeker niet gelukt vanwege de modderige ondergrond en mijn enige angst was dat de bodemvrijheid niet groot genoeg zou zijn, daar heb ik ooit de bruikbare inhoud van een brandstof tank aardig mee verminderd.
Karin had de tweede, verbeterde versie van de route niet geladen, en daarom moesten we zoeken naar een parkeerterrein.
Toen we dat gevonden hadden bleek dat er betaald moest worden en ook dat het vol was. Er waren blijkbaar meer mensen die de mooie zaterdag gebruikten om een stuk te wandelen.
Er was een groot trottoir naast en daar maar geparkeerd en drinken uit de koelbox in de rugtassen, samen met een trui of vest en vooral een regenjas.
Terwijl we daar mee bezig waren kwamen er meer auto´s naast ons staan, parkeren op dat stuk stoep zal dus wel mogen.
Volgens de omschrijving moesten we de weg naar Quirl hebben, alle wandelaars gingen naar links dus daar maar achteraan. Vragen aan een Duitser of we zo richting Quirl gingen, maar we moesten toch de andere kant uit, want daar lag Quirl.
Halve dorp door en toch maar weer vragen.
Quirl lag wel in die richting, maar vanaf het parkeerterrein links af kwamen we op een veel mooiere weg. Dus weer terug, langs het zelfde parkeerterrein en omhoog en daar rechts af en een mooie wandel weg de goede kant op.
Behalve de omschrijving was er ook een GPS route gegeven en die had ik uitgeprint, maar omdat de onderliggende kaart niet alle weggetjes geeft bleef er eigenlijk alleen een oleaat over.
We moesten links af, maar waar?
K3 had ik ook mee en verder kon niet, dus links een weg een weiland in. Wat op de gok het bos in, want in de omschrijving werd een ´´Diebskeller´´ genoemd.
Weer vragen of we op de goede weg zaten, maar dat zaten we niet, we moesten terug.
Ander bosweggetje in en min of meer toevallig zagen we de '' unerwartet große Höhle mit dem Namen „Diebskeller“

Volgende punt:'' Der Weg zweigt nach etwa 350 m links ab und führt zum Plateau mit guter Aussicht auf die Festung und Stadt Königstein sowie den Pfaffenstein.''
Dat afbuigen deed de weg pas veel later.
We hebben de bocht omgelopen, maar die was veel flauwer dan de oleaat.
Op de omschrijving werd een uitstapje naar een uitzichtpunt gegeven en we konden linksaf een weggetje omhoog dus daar maar in en omdat het zo druk was konden we anderen vragen of zagen we dat ze allemaal dezelfde kant uitliepen en zo vonden we het uitzichtpunt met zicht op de vesting en stad Koningstein.

Dit de andere kant: Pfaffenstein.

Op de wandelkaart stond een rode route aangegeven, die maar gevolgd en later zagen een bordje met richting Pfaffenstein en een bord met een kaart.
Dat vergelijken met de kaart die we bij ons hadden en het Oleaat en toen konden we aardig reconstrueren waar we langs moesten.
Omhoog en bordjes Barbarine volgen.
Volgens Janke liep het dood, maar dat was toch niet zo, maar erg duidelijk was het niet. Later moesten we door een kloof die zo smal was dat de rugtas af moest.
De Barbarine was mooi, het is verboden hem nog te beklimmen, omdat ze daar te veel van te lijden heeft.   Link: http://de.academic.ru/dic.nsf/dewiki/140025

De Barbarini, de grootste vrijstaande rots

Terug vonden we het vermelde restaurant en Janke bestelde koffie met appelgebak omdat ik nodig naar de wc moest.
Lekkere koffie en de appelpunten waren groot. Mocht ook wel, ik moest € 11,80 afrekenen. Doen we niet weer.
Toen op zoek naar het '' Nadelöhr''.
Het was een spectaculaire afdaling door een rotsspleet naar beneden.

Bovenin hadden we zicht op het parkeerterrein en we konden zelfs onze auto zien staan. Eenmaal beneden waren we snel weer bij de auto.
Op de heenreis hadden we lang stil gestaan omdat ze bij Porsdorf met de weg bezig zijn, daarom terug over Koningstein, Bad Schandau en Gossdorf
Eenmaal bij de caravan de route nogmaals bekeken en we hadden 350 m na de grot een trapje moeten hebben dat sneller uitkwam bij dat uitzichtpunt.
Omdat het niet aangegeven werd, was het onvindbaar.
Met dit voortschrijdend inzicht een route gezocht voor morgen die ik wel op de kaart kon terug vinden en die over gemarkeerde paden voert.
Van de 7 routes lijkt me die van Obere Schleusse het beste, ook omdat hij niet erg lang is.

2014 05 30 15 Van Berlijn naar Hohnstein.

2014 05 30 15 Van Berlijn naar Hohnstein.
15 Reisdag vrijdag30 mei 2014
1 City-Camping-Berlin 1/ Spandau tot s1 Touristencamp Entenfarm.

Gisteren al betaalt; nog geen € 200 voor 8 nachten, inclusief douchen en stroom.
Moest wel contant, Pinnen kon niet, merkwaardig voor een hotel/camping.
Vanmorgen wel de bestelde broodjes opgehaald en gevraagd of hij wilde bellen met de volgende camping waar we vanmiddag heen gaan of die niet vol is.
Ze wilden wel mijn naam weten en er was nog wel plaats. Niet tussen 1 en 3 aankomen.

We moesten een heel stuk door Berlijn, dat was druk en maximaal 80.
Boodschappen moesten we ook en halverwege lag het plaatsje Lübben, groot genoeg dat we er een supermarkt verwachten.
Zowel K3 als de zumo gaven een Lidl aan en die bleek aan de rand van de stad te zijn met een royaal parkeerterrein ervoor waar we de auto met caravan mooi konden parkeren.
Na het winkelen omrijden door een woonbuurt omdat Karin nu eenmaal een hekel heeft aan linksaf slaan.
Vrij snel gewisseld omdat ik de bochten vlak voor de camping mocht rijden, maar we kwamen op de camping zonder noemenswaardige bochten.
[Later de track bekeken en Karin had herberekend en een andere route genomen.]
Camping was druk en vrij vol.
We waren er om precies 3 uur, eerder mocht ook niet vanwege de mittagsruhe.
Of wij de Familie Eizema waren?
We kregen een pasje voor de poort en de WC/douche en er was nog wel een plekje voor ons.
Ik heb meteen gevraagd of ze mij konden adviseren welke wandel routes het meest geschikt waren voor onervaren Nederlanders, maar daar maakten ze niets van. We konden ook morgenvroeg wel verzamelen bij de ingang, daar gingen ook mensen van de camping wel te wandelen.
Toen we de caravan goed op de zon hadden, bleek hij scheef te staan.
Op de vorige camping had ik een voetje kapot gemaakt met het krachtig uitdraaien van de steun om hem recht te krijgen, dus weer geëxperimenteerd met de oprij bananen.
Ik had bedacht om het terugrijden te voorkomen om de tweede er omgekeerd tegenaan te zetten.
Waterpas op de dissel en net zo lang rijden tot het ene wiel zo hoog op de banaan stond dat de caravan recht stond.
Dat lukt pas toen het wiel er haast overheen was, maar dan stond hij ook perfect recht.
Eerst goed op de handrem en toen los van de auto. Helaas reed hij toen voorover van de banaan af omdat die voorover wegzakte in de grond.
Dan maar dwars, stonden de wielen even hoog en konden we met het neuswiel de caravan recht krijgen.
Luifel dan ook een beetje uit model, maar je kunt niet alles hebben.
We moesten haast maken omdat de lucht betrok en we waren met het laatste bezig toen het allemachtig ging regenen.

2014 05 29.14 Schlossgarten Charlottenburg.

2014 05 29.14 Schlossgarten Charlottenburg.
14 donderdag 29 mei, Hemelvaartsdag. Schlossgarten Charlottenburg.

Vannacht hield het eindelijk op met regenen.
Het was wel een stuk kouder, trui en jas aan en lange broek en dan nog viel het tegen.
Weer via een ondoorgrondelijke K3 route de stad in en we kwamen toch nog bij het slot uit.
Ook daar zijn ze mee aan het restaureren.
De tuin doorgefietst. Het gedeelte vlak bij het slot is mooi onderhouden, maar verderop wordt niet eens het gras gemaaid.

Entree geld voor het slot alleen was €12 p.p. en als je ook de diverse andere gebouwen van binnen wilde bekijken werd dat €15, samen €30,-.
Ach, al die sloten zien er van binnen haast gelijk uit, dus laat maar.
Het was koud en de warme caravan lokte.
Geprobeerd of de achteringang van de tuin inderdaad korter was. Dat was wel zo, maar dan moest je wel met fiets en al een trap op. Omfietsen lukt ook en zo kwamen we over de brug over de Spree.
Jammer dat er aan de andere kant alleen een trap naar beneden was.
Korter was het wel, toen we even later het Westhafenkanal over staken zagen we rechts de brug liggen met die beide draai opritten. Nu gingen we onder de A100 door en op de rotonde moesten we derde weg rechts, dus 2 keer lang wachten op groen licht.
Vlak bij het eiland waar de camping op ligt gingen we links omdat we het fietspad al zo vaak gefietst hebben. We verdwaalden in het bos en moesten terug omdat wegen waar van ik verwachte dat ze wel doorlopen dat niet deden.
Vanaf de Mackeritzbrucke maakt de afstand geen verschil, het was weer eens wat anders.
Tussen de middag lekker warm eten, kapucijners met spek, Amsterdamse uitjes en appelmoes, en aan deze verslagen zitten werken, foto's op de laptop en straks gaan we te betalen en dan morgen naar de Saksische Sweis, camping Entenfarm. Er zitten mooie haarspeld bochten in de toegangsweg, Janke heeft al gezegd dat ik die mag rijden.

2014 05 28 13 woensdag regen.

2014 05 28 13 woensdag  regen.
13 woensdag 28 mei 2014 regen 13


Toen we wakker werden regende het.
Zitten lezen en gewerkt aan deze verslagen.
Pas om 4 uur werd het droog, maar dan hoef je nergens meer heen en volgens Janke kon het zo weer beginnen te regenen.
Camping op en neer gelopen, redelijk bezet met campers, caravans en ook nog tenten, die konden beneden aan het water van de Spree staan.
De city camping ligt vlak bij vliegveld Tegel. De eerst dagen stegen de vliegtuigen als ze langs de camping vlogen en dan kon je elkaar even niet verstaan. Nu dalen ze als ze langs komen en hoor je ze haast niet.
En 's avonds en 's nachts vliegen ze niet.
Morgen naar Dresden of alsnog naar Charlottenburg, afhankelijk van het weer.

2014 05 27 12 Joods museum, Brandenburger Tur.

2014 05 27 12 Joods museum, Brandenburger Tur.
12 dinsdag 27 mei 2014 Joods museum, stelenfielt, Brandenburger Tur.

Enig overleg over fietsen of OV, toch maar op K3 naar het Joods museum. Dat lag van de 3 dingen die we vandaag wilden bezoeken het verst (13 km)
Niet weer blind K3 volgen, maar bordjes ''Mitte” wat een betere kwaliteit wegen en minder verkeerslichten opleverde.
{K3 berekent de kortste weg, en als de weg onder een kruising door iets langer is dan de oversteek sta je lang te wachten op groen licht]
Bakje koffie op een hoek, met Torte.
Weer Politie voor het museum en een draaideur waar maar 1 persoon tegelijk door kon en alle sleutels, telefoon e.d. in een bakje en door een pootje en dus weer extra gecontroleerd omdat dit een goed poortje was wat de stalen pen in mijn been wel registreerde.
Ik had over dit museum gelezen in de NRC en het was de bedoeling van de ontwerper dat het bij de bezoeker een unheimisch gevoel zou geven.
Dat lukte. Er is inderdaad geen hoek recht en de vloer helt overal wel iets.
De Holocaust toren was indrukwekkend.
Je kon alles te weten komen over de Jodenvervolging door de eeuwen heen, vanaf de Romeinen die in 70 de tempel verwoesten, via de kruistochten, waar onderweg ook alle joden vermoord werden, de pest epidemie waar ze de schuld van kregen enzovoort tot de vervolging door de Nazi's toe.

Buiten stonden 49 betonnen zuilen en Janke werd inderdaad onwel van desoriëntatie.
Ik had mijn brood in de fietstas laten zitten en toen het half 2 was vonden we het wel welletjes en hebben we buiten eerst onder een boom ons brood gegeten omdat het onderhand was gaan regenen.
K3 op het adres van Holocaust-Mahnmal Stelenfeld, wat ze niet kende, dan maar naar het midden van de straat.
Paar km fietsen door het drukke verkeer, maar toen zagen we het grote veld met grote stenen.
Het regende nog maar een beetje dus er wat tussendoor gelopen. Janke zag een wacht rij, daar is ze gek op dus daarheen, misschien was er ook wel een kassa.
Je kon inderdaad onder de grond en met 5 minuten wachten in de regen konden we naar binnen.
Het was wel heel aardig dat er Paraplu's werden uitgedeeld aan de wachtenden.
Weer alle metaal in een bakje en weer door het poortje en weer extra gescand.
Grote panelen met foto's en in Duits en Engels met het chronologische verhaal van de joden vervolging door de nazi's.
Het was er stil.
Daarna in een ruimte met op de vloer brieven van mensen die vermoord waren aan hun naasten en weer verder een ruimte met panelen waar op elke wand het verhaal werd verteld van 1 familie uit elk land waar Joden zijn weggevoerd.
In de sixtijnse kapel in het Vaticaan moesten de mensen tot stilte gemaand worden, hier niet.
Je komt toch wat naar weer naar buiten.
Geschuild in een souvenir winkeltje en toen het wat droger werd op zoek naar de Brandenburger Tor, die daar vlak bij moest zijn en die we vlot vonden.

Foto's gemaakt en verder, zo veel is er niet aan dat ding te beleven in de regen.
Via de Siegessäule, waar we even gepauzeerd hebben op een bankje onder bomen, ons laatste brood gegeten en gewacht tot het minder hard ging regenen.

Op de gok richting Camping, we hebben het met het gedwaal van K3 wel wat gehad en via de bekende draai oversteek weer richting Siemensstadt waar we langs een supermarkt kwamen en daar de lege flessen kwijt konden en inkopen konden doen.

De Draai-afrit

Gedurende de hele fietstocht bleef het verder droog.
Toen we bij de caravan waren was het toch 6 uur. Lekker gegeten en het regent nu de hele avond.
Als het morgen niet droger is, hoeven we niet naar Charlottenburg.
Van de dingen die ik op mijn lijstje ''bezienswaardigheden heb staan is dan alleen Topographie Des Terrors nog over.

2014 05 26 11 Treptower.

2014 05 26 11 Treptower.
11 Treptower maandag 26 mei 2014

Vandaag een experiment met het O.V.
We wilden naar het Treptower park, helemaal aan de andere kant van Berlijn.
Vanaf de camping eerst een km lopen naar de bushalte, daar vertrekt om de 10 min een bus naar het metro station en daar rijdt de U-bahn naar het centrum.
Je koop 1 kaartje en dan mag je met alle vormen van OV.
Beetje puzzelen, maar met dik anderhalf uur stonden we op station Treptower.
Van het station liep je zo het park in.
Janke zag een kassa en wilde meteen betalen, maar we wilden helemaal geen rondvaart maken.
Een WC is lastig te vinden en kost 50 ct.
De koffie was lekker, [Je moet wat als de thermoskan is gesneuveld)
Park op en neer gelopen. We moesten de weg over en daar was een typisch Sovjet gedenk teken: groot en bombastisch met alle heldendaden van de sovjet soldaten. Geen woord over de slechte reputatie die ze hadden en dat de vrouwen liever zelfmoord pleegden dan dat ze bevrijd werden door de russen.

Het is het grootste sovjet gedenkteken buiten Rusland en was inderdaad wel een bezoek waard.
We werden nog geïnterviewd voor de Kroatische TV.
Terug naar het begin, want aan de Spree waren diverse kiosken en we hadden een Thaise Imbiss gezien en daar hebben we voor een bespottelijk laag bedrag lekker gegeten.
Toen op naar dat laatste beschilderde stuk muur. Ik had het van te voren bekeken en je moest de brug over, na een km lopen geen spoor van een stuk muur. Volgens Janke hadden we linksaf gemoeten omdat het aan het water was, dus kruising oversteken. 2 keer lang wachten op groen licht want als je dat niet doet rijden ze je aan smots. Daar stond wel een stukje muur maar je kon er niet bij komen. Even vragen leverde op dat we onder de andere brug door moesten, dus weer wachten op groen licht en het hele eind terug, tot waar we vertrokken waren en daar kon je onder de brug door. Daar werd blijkbaar ook geslapen.

Verder op stonden 3 enorme figuren in het water, dat had vast te maken met de vereniging dus die
kant op


.

Geen spoor van een muur, [behalve dat stukje aan de overkant waar we niet bij konden komen]
Weer vragen. Of we misschien East Side Gallery bedoelden? Ja! We moesten bij het water langs lopen, een heel eind en dan de brug over die we heel in de verte zagen liggen.
Lopen langs de Spree is best wel mooi.
We moesten naar links omdat er een kanaal uitmondde in de Spree, het Landwehrkanal en dus een brug over. Was dit misschien de bedoelde brug??
Kaart erbij, nee doorlopen tot die andere grote brug, maar waar moest je dan rechtsaf? Ook dat lukte
Ze hebben het dan over de verschillende sferen in de verschillende Berlijnse wijken, nu Alt-Treptow is volgens mij een ''Krachtwijk'' zoals Ella Vogelaar dat kon benoemen.
De brug was tijdens de muur periode een chequepoint: Oberbaumbrücke.

Toen we de brug over waren was daar links eindelijk dat stuk, door diverse kunstenaars beschilderde stuk muur, wel een kilometer.

IJsje gekocht, hoewel 1 bolletje 1€20 moest kosten, viel het niet tegen omdat je met 2 bolletjes een bakje vol had.
De namen van de diverse kunstenaars zeiden ons niets en na 100 meter hadden we het wel gezien.
In de verte zagen we een station, dat bleek het station Oost. Metro kaart erbij en met 1 keer overstappen konden we weer bij ons begin station zijn.
Van de kaartjesautomaat zat de sleuf dicht. Janke raakte het scherm aan en daardoor ontdekten we het menu zodat we een enkele reis terug konden kopen. Ik had kunnen vinden welk lijn nummer we moesten hebben en even vragen voorkwam dat we de verkeerde kant op gingen, eerst met de trein, de ''S'' Bahn daarna met de metro tot U-Bahn-Holzhauser Strasse.
Toen we de bus instapten zagen we pas dat we het kaartje hadden moeten valideren, Janke deed het alsnog in de bus, ik kon in het gedrang de automaat niet meer bereiken.
Na de eerst halte kreeg ik een zitplaats, wat voor mijn elastieken been wel goed was.
Het reizen met het Berlijnse OV viel niet tegen.
Het is wel sneller, maar als je het zoeken en lopen naar de haltes mee rekent scheelt het ongeveer een half uur als je naar de anderen kant van Berlijn moet.

2014 05 25 10 Technisch museum.

2014 05 25 10 Technisch museum.
10 zondag 25 mei. Technisch museum


Omdat Janke hu eenmaal minder geïnteresseerd is in techniek dan ik, ben ik alleen naar dit museum geweest.
Wel overwogen om met het OV te gaan, maar vanwege het schitterende weer toch maar de 13 km gefietst met K3 op kortst, anders kom je er helemaal nooit.
Op ongeveer 6 km van de camping is er een brug over een kanaal en autoweg.
Zoals elke brug, moet je omhoog. Hier is, om deze hoogte te verkrijgen, een spiraal aangelegd die net te fietsen is; je moet 3 keer een rondje fietsen en dan kom je op de eigenlijke brug.
Een merkwaardigheid van K3 is dat ze je op de heenweg nooit langs stuurt en op de terugweg ga je er meestal wel eroverheen.
Halverwege kwam ik langs een memoriaal van de plek waar tijdens het Nazi regime de transporten van de joden in spoorweg wagons werden ingeladen. Een plek zoals de Amsterdamse schouwburg bij ons.

Nog verder kwam ik langs de Siegessäule, die staat op een rotonde waar 3 wegen elkaar kruisen zodat ik 3 keer moest oversteken.
Ik kwam een informatie bord tegen met de geschiedenis van deze zuil, opgericht nadat in de spiegelzaal in Versailes het Duitse Keizerrijk was uitgeroepen in 1871, na de oorlog van 70-71.
Toen de Duitsers de oorlog van 39-45 verloren hadden waren wel plannen om hem af te breken, maar omdat de diverse bezetters het niet eens konden worden over de kosten is hij blijven staan.
Fiets geparkeerd vlak voor de ingang van het museum en om 10.30 uur was ik binnen.
De bewegwijzering laat te wensen over.
Ik kwam eerst in het nieuwe gedeelte.
Onderin schepen, mooie stoom machines, een scheepswrak en op de etage daarboven heel veel scheepsmodellen. Nog hoger de vliegtuigen, een beetje achteraf stond de haast complete inhoud van de V2, dus met de onderste brandstof tank, de turbine en de verbrandingskamer, de bovenste tank ontbrak en ook waren veel leidingen niet aangesloten. Als je wilt weten hoe hij werkte moet je toch internet raadplegen.
In de zaal wel de eerste straal motor. Toegepast in de Messerschmitt Me 163. Ik vond hem vrij klein, maar dat was de motor waar de ''T'' en ''C'' vloeistoffen werden gemengd en zo de hitte en stuwkracht leverden om een vliegtuig de lucht in te krijgen.(jammer dat dat aan meer testpiloten het leven heeft gekost dan dat er vijandelijke vliegtuigen mee neer gehaald zijn)
[Merkwaardig dat je op internet wel de werking van de waterstofperoxide ("T-stoff") met natriumpermanganaat ("Z-stoff") kunt vinden maar haast niets over deze C en T stof, die samengebracht spontaan ontbrandt.]
Weer zoeken; er moest meer zijn. Er bleek ook nog een afdeling locomotieven te zijn. Het complex heeft 2 draaischijven en aan elke draaischijf staan loodsen (Schuppen zegt men hier) en daar stonden allemaal oude locomotieven uit de verschillende perioden van de Duitse trein historie.



Er stond ook een veewagen, toegankelijk, waarmee de mensen naar de kampen werden getransporteerd, met op de buitenkant foto's hoe het er aan toe ging. Gruwelijk.
Ook was er een oude brouwerij, maar die was dicht.
Er waren meer installaties die alleen tijdens een demonstratie te bezichtigen waren, maar toen ik er was, op een zondag, werden die niet aangekondigd. Ik vond de afdelingen over textiel en drukkerij maar summier.
Het drukkerij museum in Groningen is beter. En op het gebied van textiel is het textielmuseum in Bocholt, veel uitgebreider.
Wel een afdeling Informatica en ze hadden een computer met buizen uit de tijd dat er nog geen transistors waren. Die had ik nog niet eerder gezien.
En een afdeling type machines, allemaal met Duitse ''qwerz'' toetsenborden.
Buiten bleken er nog molens te bezichtigen; hebben wij in Arnhem ook en beter.
Toen het museum ging sluiten wilde ik nog koffie drinken, maar dat kon niet; dat gaat ook dicht, ze wilden me zelfs geen ijsje meer verkopen.
De fiets stond er nog dus het hele eind van 14 km terug.
Lastig dat ik meerdere keren links af moest. Dat bekende 2 keer oversteken (voorsorteren is levensgevaarlijk; ik heb het geen enkele Duitser zien doen) en dus 2 keer op groen licht wachten.
Toen ik de camping op fietste bleek het al 7 uur en Janke was dood ongerust geweest. Mijn vrolijk ''daar was ik al'' viel helemaal verkeerd.
Ze had al 2 keer een sirene gehoord en me ook 2 keer gebeld.
Hoewel ik de telefoon in mijn broekzak had, heb ik die niet gehoord.
Ik had haar niet gebeld met het idee: ''als ze ongerust is belt ze mij wel''
En nu bleek ik de telefoon niet gehoord te hebben. Een ernstig min puntje.
Ik heb zelf mijn eten moeten opwarmen.

2014 05 24 09 Het Pergamonmuseum, Berlijnse Dom en Rijksdag.

2014 05 24 09 Het Pergamonmuseum, Berlijnse Dom en Rijksdag.
09 zaterdag 24 mei 2014 Het Pergamonmuseum.

Rustig aan en K3 op kortste route, anders rijden we dezelfde route als gisteren.
11 uur hadden we het gevonden, de ingang was verplaatst vanwege de bekende verbouwing en tot mijn verbazing stond er een forse rij. Toch niet voor het Pergamon?
Jawel.

Snel de fiets weggezet en in de rij gaan staan, Janke de boel op slot en toen elkaar afwisselen. Janke zag een kassa, dus meteen er op af. Ik kon ze nog net waarschuwen niet kaartjes voor het verkeerde museum te kopen. Ik sprak met een paar andere Nederlanders, dat verkortte de wachttijd, maar al met al duurde het meer dan een uur voor dat we binnen waren. Van hun hoorde ik een tip om de wachttijd te verkorten: Als je al kaartjes had, hoefde je niet in de rij te staan, dus moet je een dag van te voren kaartjes kopen. Hadden ze ook gedaan bij het Ufoezzi museum in Florence, wat wij hebben overgeslagen omdat we niet 3 uur in de rij wilden staan.
De gratis audio was niet in het Nederlands, dan maar niet, zoveel voegt een dergelijk apparaat meestal niet toe en het meeste ben je ook vlot weer vergeten.
We hadden de keuze tussen een Duitse of een Engelse plattegrond, van beide maar een genomen, had Janke ook een, maar ze waren exact gelijk, alleen was op de ene de Duitse tekst op de voorkant en de Engelse op de achterkant en op de andere was de Engelse tekst op de voorkant en de Duitse tekst op de achterkant. Wat voor- en achterkant was mocht je zelf weten.
De entree was zeer indrukwekkend, je komt meteen bij het pronkstuk van het museum; de Ischtar poort, die grote poort van blauw geglazuurde tegels met de dieren figuren er in.

Ik was hem al diverse keren tegen gekomen in boeken over geschiedenis, maar het was heel mooi om hem nu echt te zien. Ook de bijbehorende processie weg was uitgebeeld en er stond een maquette hoe hij er uit heeft gezien.
In de zaal daarnaast stond dan toch echt de tempel zoals die oorspronkelijk in Pergamon heeft gestaan en waar we dit voorjaar waren en er geen steen meer van te vinden is.

Weer een maquette van de berg zodat je een goed idee kreeg hoe het eruit heeft gezien en we konden herkennen waar we dit voorjaar gestaan hadden.

Ze hadden ook de poort uit Milete.

Hierna viel het hele museum wat tegen. Misschien ook wel omdat we 2/3 niet konden zien vanwege de verbouwing.
Wat me bij gebleven is, is een enorme sarcofaag en een steen met de naam van Varius erin. Dezelfde Varius die later verslagen is bij de beroemde Varius slag in het Teutenburger woud, waar nu bij Detmold een gedenkteken van staat.
De afdeling met islamitische kunst kun je inderdaad ook wel overslaan, maar het stukje Alhambra was wel leuk.
Om 2 uur stonden we weer buiten, de rij was nu wel korter.
Buiten stonden standbeelden van onder meer Hercules die met een leeuw vocht en een amazone, een dame op een paard. Zie je niet vaak.
We hadden zicht op een mooie kerk, daar maar even heen. Het was de beroemde Berlijnse Dom, er was net een trouwerij afgelopen en ze stonden foto's te maken.
We vonden het een typisch Duits gebouw. Heel anders dan een Franse kerk of een Engelse, maar niet lelijk.

K3 op aanbevolen route naar de camping. We kwamen ook nog langs de Rijksdag, daar hebben we even gestopt. Ik heb niet op mijn programma staan om erin.

Onderweg nog een supermarkt gevonden, waardoor ik niet voor niets de hele dag met een fietstas vol rammelende bierflesjes heb gereden. Ze hadden daar ook koffie en een broodje erbij smaakte goed. Jammer is dat op de heenreis, tijdens een koffie pauze, de thermosfles is omgevallen en daarbij gesneuveld. We hebben het hevig lekkende ding bij een boom achter gelaten.
Al met al was het toch nog laat voordat we weer bij de caravan waren.

2014 05 23 08 Berliner Unterwelten, Gendarmenmarkt, Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche.

2014 05 23 08 Berliner Unterwelten, Gendarmenmarkt, Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche.
08 vrijdag 23 mei 2014 Berliner Unterwelten E.V.: Berlin Underworlds Museum 11
2014 05 23 Berliner Unterwelten, Gendarmenmarkt, Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche

Het was warm en zonnig, dus K3 op het adres van de Unterwelten en 14 km fietsen.

Om half 12 was er op vrijdag en zaterdag in het Nederlands een rondleiding langs verschillende onderdelen en de route van vrijdag leek ons het interessantst. Kaartjes kopen op een ander adres als de start van de toer en in een metro station U-Bahn-Gesundbrunnen zou aangegeven staan waar we kaartjes konden kopen en 11 uur wilde we er zijn en de verwachtte gemiddelde snelheid, inclusief fout rijden, en verkeerslichten schatten we op 10 km/uur dus half 10 op de fiets, wat aardig lukte.
Mooie paadjes door parken en langs zomerhuisjes, wel eens wat zigzaggen omdat we van K3 de aanbevolen route volgden en dat is niet de kortte maar vaak wel de mooiste.
K3 maakt gebruik van OpenStreetMaps en vind nogal eens dat ergens een weg is die je toch echt niet in kunt, dus om fietsen.
Even na half 11 waren we bij het opgegeven adres, daar ontdekte we ook het metro station en ook bordjes met “”unterwelten''
Maar bij de ticket verkoop hoorden we dat de Nederlandstalige tour was afgelast.
Keus tussen een Engelse om 11 uur of een Duitse om 12 uur.
Ik had geen zin om nog een uur te wachten en mijn Engels is een fractie beter dan mijn Duits, dus kozen we voor de Engelse.
Janke in oppositie, die kon geen toilet vinden en had eerst nog koffie willen drinken.
Ik vond in de snackbar even verder een toilet en daar klaarde het humeur aardig van op.
De gids had veel te vertellen en ik moest veel moeite doen om haar te volgen.
Herren dan wel Damen abort betekende toiletten.
Muren moesten we liever niet aanraken, ze waren beschilderd met fosforescerende verf en die werkt na 60 jaar nog steeds en mocht niet slijten en was ook giftig.
Zoals de meeste dingen in het derde rijk: te laat en te weinig.
Oorspronkelijk waren ze niet nodig, pas toen er bommen op Berlijn vielen moesten er inderhaast ruimtes omgebouwd worden.
Toen de bombardementen dag en nacht doorgingen (de Engelsen en de Amerikanen losten elkaar daarvoor af) moesten er veel meer mensen veel langer in blijven als gepland en dan was er ook lang niet voor iedereen plaats. Alleen voor vrouwen die in fabrieken werkten en 5 kinderen hadden.
Kaarsen op de grond, op heuphoogte en op schouder hoogte.
Als de onderste doofden wisten ze dat ze de kinderen op moesten tillen en als de bovenste ook doofden dan moesten ze eruit omdat dan de kans binnen te sterven groter was dan buiten.
Het eindigde met een item over buizenpost, in 1930 was er een heel buizen systeem zodat berichten snel door heel Berlijn verstuurd konden worden.
We mochten geen foto's maken, daarom heb ik die ook niet.

Eenmaal buiten eerst maar onze boterhammen gegeten en koffie gedronken in een park daar tegenover. Er was een heuvel in dat park en voor zover ik het begrepen heb, heeft daar een bommen bestendigde bunker gestaan, die ondanks veel dynamiet niet wilde instorten en daarom heeft men hem begraven onder puin en er een park op aan gelegd.

Alsnog doorfietsen naar het Treptower Park leek ons te veel tijd nemen dus in K3 het adres van de Keizer Wilhelm gedachtenis kirche opgezocht en die kant op.
We kwamen langs een bijzonder gebouw en dat bleek de nieuwe synagoge, herbouwd na de verwoesting van Kristalnacht en bombardementen. We konden er in.
Fietsen mochten niet gestald tegen het hek voor het museum, maar moesten aan de overkant van de straat tegen een muur. (er kan een beste springlading in een paar fietstassen)

Buitenkant Synagoge, lijkt op die van Groningen.

Er stonden politie agenten buiten en binnen moest alle bagage gescand net als op een vliegveld en we moesten door een detectie poortje, dat piepte uiteraard bij mij, maar ik mocht op mijn eerlijke uiterlijk door.
Panelen met informatie over de kristalnacht door heel Duitsland en de houding van andere landen tegenover de Jodenvervolging en de expansie drift van Hitler en ook een maquette van het oorspronkelijke gebouw, wat veel groter was dan het gedeelte dan nu herbouwd is.
We fietsten langs het museum eiland en later herkende ik de Gendarmenmarkt; het mooiste plein van Berlijn, waar we even gepauzeerd hebben.

Concerthuis aan de Gendarmen markt.

1 van de beide kerken aan deze markt.

Maar na lang fietsen stonden we bij de Topographie Des Terrors en bleek ik de verkeerde straat opgegeven te hebben.
Dus ander adres opgegeven dat bleek het technisch museum.
Ik wist het adres van de Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche niet meer, dus de Auto Karin opgestart en langs de autoweg, over de busbaan kwamen we, langs KaDeWe, toch nog bij de kerk.
Zoals alle dingen die ik aan Janke wel laten zien, was ook deze ingepakt voor restauratie.

Die platte kerk, bijnaam poederdoos, was open en ook als kerk ingericht, met blauwe ramen. De ruïne van de oude kerk, bijnaam lipstick, was als tentoonstellingsruimte ingericht, volgens Janke moest het 6 euro kosten, maar het bleek gratis. Informatie over de geschiedenis van deze kerk, foto's van verwoest Berlijn en een kruis gemaakt van spijkers uit de verwoeste kathedraal van Coventry, met een paneel over vergeving.

We zochten een plek voor koffie met wat erbij, en vonden een variant van McDonald's waar ze alleen menu's verkochten. Te duur en niet de bedoeling. (let op de volgorde)
Onderhand liep het tegen vijf uur en de zon scheen niet meer dus terug naar de camping, misschien dat we onderweg nog wat tegen kwamen.

Nu deed K3 het iets beter en we kwamen ook nog langs een conditorei die lekkere koffie had en fijne Torte. Jammer dat het ging regenen.
Over het Westhafenkanal en de A100 met een spiraalvormige op- en afrit en tegen 6 uur terug bij de caravan.

Brug over Westhafenkanal, met draai afrit.

We hebben meer dan 40 km gefietst. Over mooie fietspaadjes, over kasseien, langs autowegen, door woonstraten, over trottoirs en zeer veel verkeerslichten.

Morgen eindelijk naar het Pergamon.
Mooi weer, dan fietsen, anders zullen we toch te metro proberen.

2014 05 22 07 van Campingplatz Am Spring naar onvindbare stadscamping Berlijn.

2014 05 22  07 van Campingplatz Am Spring naar onvindbare stadscamping Berlijn.
07 donderdag 22 mei 2014 naar Berlijn

Meteen na het ontbijt ben ik naar de receptie gelopen en heb betaald en gevraagd of hij zo vriendelijk wou zijn om voor mij even te bellen nar de city camping Berlijn om te vragen of die nog plaats hadden.
Ik had alle gegevens bij me en er was plaats genoeg.
Mooi, Het is me ook al eens overkomen dat er geen plaats is in dan is keren op een toegangsweg niet altijd even leuk.
Ik had al gezien op de combinatie van Google Earth en OpenStreetMaps dat de route van Mapsource wel eens fout zou kunnen zijn; een laatste stukje was volgend de ene kaart wel een weg en volgens de andere niet.
Op de beschrijving van een bezoeker had ik iets gelezen van een slechte toegangsweg, dus toen we op de juiste straat zaten en het eiland opreden waar de camping zou moeten zijn, extra goed kijken of we die bekende blauw/witte bordjes van Camping zagen.
Karin wilde links af, maar daar was een poort met slagboom en was een bedrijven terrein, de afslag zou nog wel komen, Karin dapper herberekenen en de volgende weg naar links.
Zaten we aan de verkeerde kant van het water. Stiekem toch een brug over gereden. We zagen het eiland links liggen en even later ontwaarden we ook iets wat op caravans leek.
Dus afslaan over de Mackeritzbrucke en proberen een lus te rijden.
Weggetje was erg smal en liep dood tegen een kruising waar alle wegen waren afgesloten. We konden geen kant op.
Caravan los, auto keren in een stukje zij straat en dan achteruit de andere straat in.
Daar was onderhand een Duitser aan komen rijden en die begreep niet dat ik achteruit daar in moest.
Uitstappen en vragen en hij was zo goed niet en reed een stukje naar achteren zodat we ruimte kregen de caravan te keren.
Weg liep bol en we kregen hem niet weer omhoog, de andere zijstraat in.
Wel rakelings langs geparkeerde auto's
Diezelfde Duitser bleek toch mee te vallen of hij zag in dat het zo niet opschoot die kwam helpen duwen en toen kregen we hem de tegenoverliggende zijstraat in en de auto wat aan kant en zo kon hij er langs.
We hebben hem nog gevraagd of hij wist waar die camping was en hij had het ook over een moeilijk weggetje, maar een andere Duitser, die daar woonde vertelde dat we toch door die slagboom hadden gemoeten en dat de camping achter dat bedrijventrein lag.
Welgemoed op weg en Karin opgevolgd en stoppen voor de slagboom. De bewaker had zich al afgevraagd wanneer we terug zouden komen, maar de camping was daar toch niet.
Hij zou de poort opendoen, dan konden we keren en door de andere poort weer naar de weg.
Inderdaad, vlak voor de brug een bordje camping en een onmogelijk en onooglijk weggetje de landtong op.
Na haast een km gehobbel een hotel, met camping!
We staan 10 m van het toiletgebouw, onder grote bomen, wat een voordeel is, want het is warm en dat voor nog geen €25 per nacht met gratis warm water.

K3 laten zoeken om een supermarkt, alleen een Aldi op 8 km. Karin vond een ander winkelcentrum, maar de Zumo is op de fiets niet bruikbaar.
Toch maar richting Aldi. Fietsmogelijkheden in Berlijn vallen niet tegen en per ongeluk vinden we een winkelcentrum. Siemensstadt. Zo waar ook een opticien, die ik nodig had omdat mijn bril stuk was. Ook weer klaar en met de boodschappen in de fietstassen via de aanbevolen route terug, weer mooie paadjes en mooi op tijd terug om ons te bezinnen op de volgorde van de bezienswaardigheden van Berlijn.
Morgen naar ''Unterwelten'' 13 km. Daarna langs een of meerdere bezienswaardigheden terug.

2014 05 21 06 Finowfurt.

2014 05 21 06 Finowfurt.
20140521 woensdag 21 mei Finowfurt 6

Alweer mooi weer.
De fietstocht van gisteren zat me nog in de benen.
Janke wilde wel op de fiets naar het vliegtuigmuseum, maar ik voelde meer voor de auto, hoewel het maar 13 km was.
De fietstocht waarbij we er langs zouden komen was 31 km. Met hetzelfde tempo als gister was dat 5 uren, 3 uren voor het museum, dan waren we tegen de avond terug.
Na enig heen en weer gepraat toch besloten dat ik alleen met de auto naar dat museum ga en Janke gebruik ging maken van de was mogelijkheden van de camping.
Hoewel de stroom hier maar liefst 4€80 per nacht kost, was de wasautomaat maar 2 euro.
Geen maatbeker, maar Janke wist dat we een weegschaaltje hadden en daarmee kon ook de juiste hoeveelheid sop bepaald worden.
Ik was even voor tien uur bij het museum, hek was open en een briefje bij de kassa vermelde dat bezoekers zich moesten melden bij de kiosk bij het standbeeld van Lenin.
Dat standbeeld was nergens te bekennen dus eerst maar wat rondkijken.
Luftfahrtmuseum Finowfurt is een voormalig militair vliegveld.
Nooit geweten dat er zoveel verschillende typen en soorten Migs waren; er stonden er verscheidene.
Ook Helikopters, van de kleine Alouette , die wij ook hadden tot die allergrootste Sikorsky, met 5
rotorbladen.

Opengewerkte straal motor, met uitleg.

Vliegtuigmotoren in alle soorten en maten, mooi opengewerkte ster- en straal motoren en ook een afdeling archeologie: verzameling restanten van neergestorte vliegtuigen in WO2.

Daimler Bens DB 601 V12

Het verhaal van de U2

Het hele verhaal van de U2, dat spionage vliegtuig wat de Russen toch wisten te raken ondanks dat het op 20 km hoogte vloog, ver buiten bereik van hun vliegtuigen.
Halverwege kwam er toch iemand vragen of ik een kaartje had, Ik vertelde dat ik niemand kon vinden, maar het kon bij hem, €5, compleet met informatie boekje.
Natuurlijk een stuk over de Duitse raket techniek, die ook in vliegtuigen gebruikt werd.
Er stond wat droog bij dat de verliezen bij proefvluchten aanmerkelijk groter waren als bij gevechtshandelingen.
De diverse loodsen stonden vrij ver uit elkaar. Ik had de fiets mee en dat bespaarde veel lopen.
2 bijzonderheden vond ik een werkend model van de verstelbare rotorbladen van een helikopter,

mechanisme verstelbare rotorbladen.

waardoor die dingen bestuurbaar zijn en ze hadden de raket motor van een V2, buitgemaakt bij Dora Mittelbou.

Standbeeld van Lenin toch gevonden

[daar zijn we eerder geweest, maar daar was niet een schroefje van de V2 meer te vinden. Alles is buitgemaakt en afgevoerd naar Rusland en Amerika.
Om 3 uur had ik alles wel bekeken en terug bij de caravan alvast de bezienswaardigheden van Berlijn in K3 gezet, dat moet handmatig omdat hij niet wil koppelen met Mapsource.
Je moet in Mapsource de eigenschappen van de bezienswaardigheden aanklikken, daar staat meestal het adres en dat adres kun je invoeren in K3, maar dan moet je later wel weten wat wat is.

2014 05 20 05 Fietsen,Klooster en Fino kanaal.

2014 05 20 05  Fietsen,Klooster en  Fino kanaal.
5 dinsdag 20 mei 2014 Klooster 5

Stralende zon, wolkeloze hemel, dus besloten we om de langere fietstocht te doen, die langs het beroemde Klooster Chorin.
57 km, dus 10.15 rustig vertrokken.
Ze weten hier wel van mooie fietspaden. Schitterende bos weggetjes, afgewisseld met zandpaden en ook stukken die zo opgenomen kunnen worden in ''Parijs-Roebais''

Er zijn blijkbaar mensen die denken dat je over kinderkopjes/keienweggetjes en kasseien prima kunt fietsen, wij vonden van niet. Vooral als ze ook nog nat zijn.
We hebben hem helemaal volgens de opgegeven route gefietst, maar stonden dan wel bij elke kruising de route te raadplegen.
Het Klooster was tegen betaling te bezichtigen en Janke vond dat ze ook wat moesten verdienen dus ook nog linzensoep en koffie gekocht, waardoor we totaal €20 kwijt waren, maar het was het wel waard.
Jammer was dat het na het bezoek aan het klooster de lucht betrok en later ging het toch serieus regenen. De jassen hadden we in de caravan gelaten; het was zulk stralend weer....
Wat schuilen onder bomen, en als het weer wat opklaarde weer verder.
Onderweg nog een winkel gevonden zodat we de noodzakelijke boodschappen konden doen en ook geld gepind,
Het was een hele mooie route, alleen duurde het tot na 6 uur voor we terug waren. Onderweg bij Petras Fischexpress lekker gegeten. Zelfbediening, maar slechts €25 voor ons samen, wat de dure soep bij het klooster compenseerde.
Toen we weer bij de caravan waren scheen de zon weer volop.
Gemiddelde snelheid 7 km/uur.
Moe maar voldaan.
Het laatste stuk liep langs het oude Fino kanaal. Het nieuwe kanaal heet Oder – Havel kanaal en loopt daaraan parallel en daar zit die scheepslift in waar ze nu een nieuwe voor bouwen. In het oude kanaal zitten 12 sluizen. Ze waren wel bemand, maar we hebben er geen een in werking gezien.
De sluizen in het Fino kanaal kunnen schepen tot 4,6 meter breed verwerken, de oude scheepslift 27 meter en de nieuwe kan schepen verwerken die 46,4 meter breed zijn
Scheepslengtes: 42,2 m, 94 m en 133 m.

2014 05 19 04 Nederfino 4

2014 05 19 04 Nederfino 4
4 maandag 19 mei Nederfino 4
02 01 Campingplatz Ostseeblick tot 02 Campingplatz Am Spring 239 km 3:10:10

Rustig aan gedaan, we hoefden geen grote afstand.
Over de A20 richting Berlijn, later de A11, afslag 10 en over de B111 naar de L291 en zo naar het parkeerterrein boven de scheepslift Nederfino.



Thuis had ik ontdekt dat daar een weggetje langs het water liep, dat uitkwam bij de scheepslift, dan kon je daar langs fietsen en dan een weg door het bos terug en dan over een brug weer naar het parkeerterrein
Het parkeerterrein was voor de rondvaartboten die mensen de ervaring van een scheepslift vanaf het water willen geven, maar we mocht er best even staan.
Dit vertelde een aardige meneer die blijkbaar bij die rondvaarten werkte, maar hij vertelde ook dat die weg die we wilden nemen, nu dood liep vanwege de bouw van die nieuwe scheepslift.
We zijn wel even die kant uit gelopen en zagen de restanten van de waterbesparende sluis van voor de scheepslift.

Fietsen langs die autoweg lokte ook niet erg, dus besloten om met de auto en caravan toch maar naar dat andere parkeerterrein vlak bij de lift te rijden, waar we de vorige keer duur gestaan hadden omdat de automaat onze combinatie voor touringcar aan zag.
De weg had een helling van 8% dus wij blij dat we in de auto zaten.

Mooi informatie centrum en € 2 P.P. om de oude lift weer te beklimmen en bovenin had je uitzicht op de nieuwe die ze aan het bouwen zijn.
Mooi!

Dit keer maar €3 betaald als kampeerauto en we kregen de slagboom niet op het dak van de caravan, dus dat ging best.

Wat ons opviel is dat de lift nu geregeld stil stond omdat hij moest wachten op schepen.
Toen we hier 7 jaar geleden waren, lag er een file.
Het is te hopen dat ze die nieuwe, grotere en snellere lift niet voor niets bouwen.
Hij is begroot op 245 miljoen euro. Het is de verbinding tussen Berlijn en de Oostzee. En is bedoeld als motor voor de ontwikkeling van de regio Brandenburg.
Ik verwacht dat ze aan toeristen meer gaan verdienen dan aan schepen.
De trend is nu eenmaal dat er een steeds groter deel per as gaat en als er zelfs Menhirs/Obelisken per vliegtuig gaan dan is het bouwen van steeds grotere kanalen en scheepsliften roeien met de kraan open.
De weg naar de camping ging door veel bebouwing.
In Eberswalde hebben ze trolleybussen.
Zelfde camping al in 2007; Am Spring, dit keer omdat hij gunstig ligt voor bezoek aan de scheepslift, maar ook omdat ze kant en klare fietsroutes hebben.

Mooi plekje, idioot dure stroom.

Bij het aanmelden er meteen naar gevraagd en even later kon ik ze kersvers uitgeprint afhalen, compleet met een kopie van de wegenkaart.

Morgen fietsen.

2014 05 18 03 fietstocht naar Peenemunde 3

2014 05 18 03 fietstocht naar Peenemunde 3
3 zondag 18 mei2014 fietstocht

De verwachting was regen, en die verwachting stelde niet teleur.
Ik ben naar de receptie gelopen om het wachtwoord voor de WiFi te vragen, maar ik werd verwezen naar de computer van de camping die ik vrij mocht gebruiken.
Eerst maar eens zien of ik mail kon lezen. Tele2: wachtwoord fout en ik wist uit mijn hoofd geen beter, Gmail: ook geen goed wachtwoord, dat is logisch, die stellen er zulke hoge eisen aan dat je het onmogelijk kunt onthouden, dan die van one, frits@eizema.nl, of was het toch frits@eizema.com?, het wachtwoord wist ik wel, maar werd toch beide keren geweigerd, geen idee waarom.
Alleen ameziejf@hotmail.com lukte via startpagina.nl, rechtstreeks ook niet, maar nu ineens wel.
Blijk ik daar maar 1 bruikbare contactpersoon te hebben: Jan Auke. Die dus maar een mail gestuurd, met het verzoek het aan de andere bekende door te sturen.
Buienrader kreeg ik op de Duitse verwachting en de regen zou ophouden.
Begin van de middag werd het inderdaad droog, dus wij op weg.
Ik heb een paar maanden geleden bij de Aldi een TeasiOne gekocht, die noemen we Karin III. Karin de derde, afgekort K3.
Ze kan alleen van A naar B berekenen maar dat kan ze op 3 manieren: aanbevolen, gemakkelijkste en kortste. De aanbevolen route naar Peenemunde was iets van 23 km, dus als we die heen namen, konden we via de kortste terug en hadden we toch een rondrit.
Mooi op weg, K27 richting Wolgast. Halverwege wilde K3 ons langs de autoweg hebben, terwijl er duidelijk een fietspad naar rechts ging. Peenemunde lag ook rechts dus dat fietspad maar in, K3 dapper herberekenen en later stuurde ze ons naar rechts terwijl en een bordje stond met Peenemunde voor fietsers naar links. Onze ervaring met Duitse fietsbordjes zijn goed dus die gevolgd, nadat we in de haven hadden staan kijken hoe een stel Duitsers met een te kleine auto achteruit een boot te water lieten.
Prachtig gravelpad, toevallig langs sporen van de raket ontwikkeling en productie hier, 5 opgeblazen loodsen waar ze die dingen konden opslaan, even verder een gemaal, wat nodig was om het drassige stuk grond geschikt te maken voor bedrijven en spoorlijnen en zo kwamen we in Peenemunde.

We kwamen langs een beeldengroep, matrozen, zo te zien, niets op de sokkel. Volgens OpenSteetMaps: Revolutionaire Matrozen.
Janke wilde niet een museum in, niet in fenomenia en niet in het speelgoedmuseum, we hadden daar nog een half uur voor en het moest 6 euro PP kosten.
Je kon de V2 zien staan.
Wel een dure Cappuccino, met Torte.
Terug over het fietspad langs de spoorlijn, weer meerder keren informatie borden over overblijfselen van WO2, de afstandsverwarming, die de warmte van de elektriciteitscentrale naar het dorp bracht en verderop een laad perron waar een grote loods gestaan heeft, overblijfselen van werkkampen; zelfs zat hier en daar het prikkeldraad nog op de palen.

Als laatste een serie onderdoorgangen onder de spoorlijnen, die nu gedeeltelijk onder water stonden, maar toen door de arbeiders en dwangarbeiders gebruikt werd om in Peenemunde te komen.
Al met al een veel mooiere route dan verwacht en mooi op tijd terug.