2000 08 06 11 Hoofdstuk 9 Naastenliefde.

2000 08 06 11     Hoofdstuk 9   Naastenliefde.

Hoofdstuk 9   Naastenliefde.

Het wordt in het algemeen als een christelijke eigenschap gezien om goed te doen aan je medemens.

Als er ergens ter wereld een ramp plaats vindt, zijn we vooral in de christelijke westerse wereld bereid om geld in te zamelen om die mensen te helpen.

Is dit verkeerd?

Beslist niet.

Alleen hoef je geen christen te zijn om je medemens te helpen.

Je laat diegene die je kunt helpen toch niet aan zijn lot over?

Als je ergens iemand ziet vallen dan ga je toch kijken of die persoon misschien hulp nodig heeft?

Maar is dit een christenplicht?

De Heere Jezus vertelde er een speciaal verhaal over, dat bekend staat als '' De barmhartige Samaritaan''.:

Een mens reisde af van Jeruzalem naar Jericho en onderweg werd hij overvallen door rovers die hem gewond en hulpeloos achterlieten.

Eerst kwam er een Leviet voorbij.
Levieten waren mensen die dienst deden in de tempel, vertaald naar nu zou je kunnen zeggen een koster of een dienstbode van een pastoor.

Die zag de man liggen, maar hielp hem niet.

Later kwam er een Priester voorbij. Te ''vertalen'' met een dominee of pastoor, maar die was bang zelf ook overvallen te worden en liet hem aan zijn lot over.

Toen kwam er een Samaritaan, iemand van een niet geliefde bevolkingsgroep.
Vergelijk hem met een Marokkaan. (verder niets ten nadele van Marokkanen.)

Maar die steeg af van zijn rijdier en verzorgde de gewonde man en zette hem op zijn eigen rijdier, bracht hem naar een herberg en stond borg voor zijn verzorging.

Wat was nu de vraag?  ''Wie was de naaste van die man die overvallen was''

En het antwoord was: diegene die hem barmhartigheid bewezen heeft = die Samaritaan / Marokkaan.

Let wel, er wordt in dit verhaal niet gezegd dat de naaste van die Samaritaan die gewonde man was, m.a.w. ook wij moeten gewonde mensen helpen.
Nee, diegene die ons geholpen heeft, die is onze naaste.

En de lering van dit verhaal is dan ook dat wij moeten liefhebben die ons geholpen heeft, en wie is dat anders dan de Heere Jezus, die voor ons de dood inging om daarmee de dood te overwinnen zodat wij eeuwig leven konden krijgen?

Dat is dus wat anders dan de gangbare kerkelijke opvatting: – '' Wees dus niet alleen lief voor mensen waar je van houd, maar wees lief tegen iedereen. Zo kunnen mensen ook aan jou zien dat je een kind van God bent. Denk niet als mensen je nodig hebben: 'Oh die, nou die doet ook nooit wat voor mij' , of: 'dat klasgenootje pest mij altijd, moet ik hém nu helpen?' Laat de liefde voorop staan zoals bij de Samaritaan. Dat is vaak heel moeilijk. Want dan maak je je klein. Maar dat is wel precies wat God van jou en mij vraagt. Als je zo probeert te leven, heeft God je lief, en zal Hij je de kracht ervoor geven om te doen zoals de Samaritaan deed.  '' {gevonden op http://holyhome.nl/gel-19.html} –  
Mooi gevonden, maar het staat er niet.
In diezelfde site gaat men er van uit dat de gelijkenissen vermeld staan om iets duidelijk te maken. Het was een joodse gewoonte om zaken met een gelijkenis te verduidelijken.
Dit is beslist niet wat er over in de Bijbel staat.
In Matt 13, waar de gelijkenissen vermeld staan, staat meteen de vraag van de discipelen:
Waarom spreekt U in Gelijkenissen? en het antwoord is: Ze mogen ziende niet zien m.a.w. het moet verborgen blijven!
Het is hun niet gegeven om ze te begrijpen. weer een voorbeeld van een verkeerde uitleg van de Bijbel waardoor mensen hun geloof verliezen.
De eerst hit bij Google gaat over deze foute interpretatie.
 https://www.gotquestions.org/Nederlands/Jezus-gelijkenissen.html

In Mattheüs 22:37-40 worden de geboden samengevat:

Het eerste gebod is: Je zult de Heere uw God liefhebben (enz.)

en het tweede, daaraan gelijk: en uw naaste als u zelf.

Je kunt, al redenerende, dan zeggen dat onze naaste God is, die we moeten liefhebben.

Volgorde;

Eerst Christus, dan onze mede gelovigen en dan de andere mensen.

Hier is een Bijbels lijstje met teksten van te produceren, maar dat gaat mij nu te ver.

De ''algemene christelijke deugden'' zijn dan toch opkomen voor de zwakkeren in de samenleving en het verlenen van gastvrijheid.

Maar toch in eerste instantie onze broeders en zusters.

Om goed te doen aan anderen, hoef je geen christen te zijn.
Dat kan op humane gronden net zo goed.

Het is niet populair om te zeggen, maar als we onze welvaart eerlijk zouden delen waren we een stuk armer dan dat we nu zijn.

De overgrote meerderheid van de wereldbevolking heeft het nu eenmaal slechter dan wij.

Een stuk van onze welvaart schenken aan mensen die er slechter aan toe zijn dan wij hier is een menselijke plicht, of toch een christelijke?
Nu Nederland in hoog tempo ontchristelijkt, zie je dat de noodzaak voor ontwikkelingshulp ook minder ingezien wordt.

Niet vergeten dat ontwikkelingshulp eerst ook diende om onze productie te helpen.
We gaven wel een bedrag, maar daar moesten wel Nederlandse producten voor gekocht worden.
Hoe het onderhand is weet ik niet.

Zijn we verplicht om als Christen onze naasten te onderhouden?

Jazeker, in de brieven van Paulus wordt er meerdere keren tot opgeroepen, maar dan gaat het altijd om mede-gelovigen.

De term: ''verre naasten'' komt in de Bijbel niet voor.

Waarmee ik niet wil zeggen dat het fout is.

Maar ons humanisme heeft wel degelijk christelijke wortels.
In de islam wordt geleerd dat armoe je overkomt omdat Allah dat zo gewild heeft.
Het geven van aalmoezen is wel een plicht van een moslim, maar dit blijft kleinschalig.

Na W.O.2 werd gestreefd om alle armoede uit Nederland te krijgen en is ons sociale netwerk opgebouwd.

Ook andere Europese landen hebben dit min of meer geprobeerd.

In de USA is de sociale zekerheid een stuk slechter als in Europa.

Ik ken geen enkel moslim geregeerd land met een sociale wetgeving die enigszins lijkt op de onze.