2008 05 06 x16 zaterdag. Rome1 Via Apia

2008 05 06 x16 zaterdag. Rome1 Via Apia.

De Via Appia Antica

Oude gebouwen ernaast

Een Aquaduct

Zo´n auto had Jan ook.

De basiliek van de Heilige Sebastiaan.

Zaterdag 5 april met de auto naar Rome. 
We wilden de Via Apia Antica zien, omdat dat de weg is waarover de apostel Paulus naar Rome is gelopen. 
We wilden ook de catacomben zien, die zijn aan de Via Apia, en slecht per openbaar vervoer bereikbaar.

Ik had Karin geprogrammeerd; heen via lokale wegen en terug via de tolweg, beide routes duurden ongeveer even lang, ca 1 uur, via de tolweg was langer en uiteraard ook duurder, maar omdat we hele slechte ervaringen hebben met binnendoor wegen aldus besloten.

Op de heenreis maar even in de file gestaan, het rijden door Rome is een ervaring op zich. 
Als je niet bovenop je voorganger rijdt zijn er van de opgefokte Italianen die je links dan wel rechts inhalen.

Zodra je te kennen geeft van rijstrook te willen wisselen gaat er 1 naast je rijden. 
Als je rechts rijdt, kom je op die rijstrook van alles tegen; langzaam rijdende, parkeerplek zoekende Italianen, dubbel en driedubbel geparkeerde auto’s en je rijdt plotseling op een rijstrook die rechtsaf gaat. 
Houd je de linker rijstrook, dan kan het ook zijn dat die plotseling overgaat in een voorsorteervak voor linksaf en ze halen je rechts in, als daar meer plaats is. Maar verreweg de meeste Italianen zijn zeer gemoedelijk, als je al wat plotseling van rijstrook wisselt remmen ze echt wel voor je, er wordt niet eens boos getoeterd, 
Ook al heb je geen voorrang, als je er graag tussen wilt dan mag dat wel even. 
Ook als je moet ritsen, gaat dat echt wel goed, gewoon niet te bang zijn en dan gaat het keurig om en om. 
Je verbaast je over die enkeling die, ondanks inhaalverbod en lange file, toch gaat inhalen, maar ja, idioten heb je overal.

In Rome moesten we de ergens gewoon de weg volgen, maar dat hield in dat je rechtsaf om een plantsoentje heen moest, ik had dat te laat in de gaten en reed recht door, de voorsorteerstrook voor linksaf op, wisselen kon niet; er was maar 1 strook, stiekem rechtdoor kon ook niet, dat was eenrichtingsverkeer en 3 a 4 rijen naast elkaar, afhankelijk van de breedte van de auto en de durf van de chauffeur, dus weg naar links volgen. 
Eerst zelf geprobeerd door rechtsaf te slaan weer even verderop op dezelfde weg weer uit te komen, maar ik kwam door straten waar de auto’s aan beide kanten van de weg geparkeerd stonden, en aan 1 kant zelfs dubbel, zodat ik er maar net tussendoor kon met aan beide kanten enige centimeters speling, 
Janke stijf van de stress. (Viel wel wat mee). 
Toen ik eindelijk terug op de doorgaande weg kwam, mocht je daar alleen maar rechtsaf, dus vlak daarvoor maar weer linksaf een smal straatje door en Karin op herberekenen, dat ging beter, een heel eind verderop konden we de oorspronkelijke route weer oppakken.
We reden vlak langs de Sint Pieter, en langs- en over de Tiber, en uiteindelijk kwamen we zelfs op de Via Apia Antica, toen had Janke ook op de kaart gevonden waar we zaten, maar ja, het rijden in Rome is zeer enerverend, vooral als je partner moeiteloos een grote touringcar rechts inhaalt alsof het zo hoort.

Tegenover de catacomben was een parkeerterrein en zelfs ook nog plek, met 10 minuten was er een Engelstalige rondleiding waar me nog mee konden en de entree was maar 6 euro de man. 
De catacomben waren in gebruik als begraafplaats, dat de christenen zich er schuil hielden, is niets van gevonden, wel werden er gezamenlijke maaltijden gebruikt, dat kon omdat het een heidense gewoonte was om op de sterfdag van een overleden familielid ook bij elkaar te komen om te eten.

Er waren wel sporen dat zowel Petrus als Paulus daar begraven hebben gelegen; scherven met hun namen er op.

Weer boven de grond kwamen we in de Basiliek van de heilige Sebastian, de eerste martelaar. 
Hij was een Romein die een hoge positie had in het leger, hij werd christen en, in plaats van de christenen te vervolgen, ging hij ze stiekem helpen, wat hem in ongenade deed vallen en een doodvonnis opleverde, hij werd vastgebonden aan een pilaar en met pijlen dood geschoten.

Miraculeus bleek hij niet dood, en werd verzorgd door ene Irene. 
Toen hij was hersteld vertoonde hij zich weer aan de Romeinse overste die hem ter dood had veroordeeld, met de mededeling dat Zijn God dus wel heel machtig was, die overste kon het niet waarderen en hij werd gestenigd, wat hij definitief niet overleefde.

Weer buiten, hebben we de fietsen uit de auto gehaald en zijn de Via Apia afgefietst. 
De oorspronkelijke bestrating van grote platte keien was gelukkig grotendeels vervangen door kleinere keitjes waarop wel was te fietsen, maar door de berm ging meestal nog beter. 
Ik herkende nog dingen van 14 jaar geleden. 
We zagen nog een stuk van het oude aquaduct en daarna zijn we teug gefietst. 
Omdat de berm vaak minder hobbelde dan de keien reden we daar meestal, 
1 keer ging het haast mis; er was een vrij diepe kuil met steile wanden, toen ik er doorheen reed, kwam mijn voorwiel van de grond toen ik de kuil uit was, het ging net goed, alleen bleek later mijn zadel stuk. 
Tegenover de st. Sebastiaan stond nog steeds de duurste ijscokraam van heel Rome; 3€ voor 1 bolletje.

We stortten ons weer in het verkeer, maar het wisselen van rijstrook, ging fout omdat er vrij hard gereden werd en de doorrit smal en bezet door een wachtende auto, dus we misten de afslag, 
Karin op herberekenen en zo kwamen we toch op de rondweg om Rome, alleen kwamen we weer op de weg uit die we ’s morgens ook gehad hadden omdat Karin nog op ’’tolwegen vermijden’’ stond, maar gelukkig was het niet druk en waren er geen files en reden we vlot terug naar de camping, waar de vlag van de ANWB en Nederland nog steeds ondersteboven hingen.

Onderweg boodschappen gedaan, die opgeruimd, toen eindelijk mijn account van 3 euro geprobeerd. Het was nu wel lekker buiten. 
Even gezocht op Quo vadis en dat slaat inderdaad op de roomse legende dat Petrus Rome uit vluchtte omdat hij wist dat hij daar niet zou overleven. 
Op de Via Apia kwam hij Jezus tegen en Petrus vroeg aan Jezus:’’Quo vadis dominee?’’ waarheen gaat gij Haar? En Jezus antwoordde: ‘’Naar Rome om opnieuw te worden gekruisigd.’’ Toen wist Petrus dat hij terug moest gaan en zijn lot moest ondergaan. 
Het is geen christelijk verhaal, wij weten dat die ene kruisdood afdoende was en ook dat het een plaatsvervangend lijden en sterven was, wij hoeven dus niet. 
Mensen die zichzelf pijnigen of anders mishandelen, doen dat zichzelf aan. Jezus, zelf zei:’’mijn last is zacht en mijn juk is licht.’’

Lekker macaroni gegeten.

Morgen is het zondag en met het openbaar vervoer naar Rome is dan een hele tour, als het weer mee zit kunnen we misschien het meer om fietsen, ca 35 km. En anders met de auto dingen in de omgeving bekijken.