2008 09 24 13 woensdag reisdag, Zeelandbrug en Huis Doorn.
13 Woensdag 24 september.
13 Woensdag 24 september.
Genoeg gezien van Walcheren en alles ingeladen.
Karin verteld dat we over de Zeelandbrug wilden en dat was mooi, onderweg Laptop aan en links op het scherm de geplande route en rechts dezelfde kaart met een pijltje waar we reden, het is behelpen, maar het werkt wel, maar alleen als Janke rijd.
De Zeelandbrug is een verkeersbrug over de Oosterschelde met een totale lengte van 5022 meter. Hij verbindt Noord-Beveland met Schouwen-Duiveland.
Karin verteld dat we over de Zeelandbrug wilden en dat was mooi, onderweg Laptop aan en links op het scherm de geplande route en rechts dezelfde kaart met een pijltje waar we reden, het is behelpen, maar het werkt wel, maar alleen als Janke rijd.
De Zeelandbrug is een verkeersbrug over de Oosterschelde met een totale lengte van 5022 meter. Hij verbindt Noord-Beveland met Schouwen-Duiveland.
We wilden huis Doorn bezoeken en dat hadden we ook ingeprogrammeerd en vlot gevonden, mooi parkeerterrein er vlak naast en meteen een rondleiding want zonder gids mocht je er niet in.
Best wel interessant.
De Keizer Wilhelm ll had een ongelukkig armpje, maar kon uit eigen vermogen het gebouw kopen en laten verbouwen (daarvoor zat er geen stroom, noch gas en water in).
Van zijn bezittingen in Duitsland mocht hij 59 spoorwagons bezittingen laten overkomen en daar hebben we een klein gedeelte van mogen bezichtigen.
Vooral zijn tweede vrouw zorgde voor veel onrust; de man was moeilijk tegen te spreken en als zijn echtgenoot dan weer in Duitsland geweest was en met verschillende mensen had gesproken die de keizer wel terug wilden, bracht ze hem het hoofd op hol en hadden de aanwezige officieren weer dagen werk om de keizer te overtuigen dat hij beter op Huis Doorn kon blijven.
Doordat ik enige gerichte vragen wist te stellen kwam hij helemaal los en vertelde verschillende anekdotes.
De keizer trok altijd nieuw ondergoed aan en had 251 uniformen van de verschillende krijgsmachtonderdelen.
We zagen een soepterrine, helemaal van Zilver en gedeeltelijk verguld, een prachtig ding om te zien, maar de soep werd er veel te snel koud in, dus alleen maar geschikt om in een kast te pronk te staan, en zo was er veel.
De lakens op de tentoongesteld bed werden regelmatig gewassen en gestreken, zodat het er mooi en fris uitzag, dat laken kwam dan onderop de stapel en dan duurde het jaren voordat hetzelfde laken er weer op kwam, zoveel hadden ze ervan.
Meissen porselein, te kust en te keur. Ik vroeg of zijn zonen, de erfgenamen, nooit geprobeerd hadden deze spullen weer terug te krijgen. ‘’’Jawel, maar de staat der Nederlanden meldde dat er nog een belastingschuld openstond van enige miljoenen (de keizer vond dat hij geen belasting hoefde te betalen, maar de Nederlandse staat vond hem een gewoon burger) en dat dempte de inspanningen.
Jaren later heeft een andere nazaat gevraagd om spullen voor de kinderen, als aandenken en toen is besloten dat van de serviezen waar ze toch 100 van hadden en een paar weg te geven.
Toen hij na een jaar daarover belasting moest betalen was hij gedwongen een deel te verkopen via Christies in Londen en dat bracht meer op dan waarop de regering de hele schenking had geschat.
De Keizer ligt begraven in een mausoleum naast het ''huis Doorn''
Als Duitsland weer een keizerrijk is wil hij herbegraven worden in Duitsland.
Toen naar Stroe, alwaar een SVR camping moest zijn.
 |
| Dit is de achterkant of tuinzijde. |
De Keizer Wilhelm ll had een ongelukkig armpje, maar kon uit eigen vermogen het gebouw kopen en laten verbouwen (daarvoor zat er geen stroom, noch gas en water in).
Van zijn bezittingen in Duitsland mocht hij 59 spoorwagons bezittingen laten overkomen en daar hebben we een klein gedeelte van mogen bezichtigen.
 |
| Dit is het ''schip van staat''. |
 |
| Hier at de Duitse Keizer, mat zijn gezin. |
Vooral zijn tweede vrouw zorgde voor veel onrust; de man was moeilijk tegen te spreken en als zijn echtgenoot dan weer in Duitsland geweest was en met verschillende mensen had gesproken die de keizer wel terug wilden, bracht ze hem het hoofd op hol en hadden de aanwezige officieren weer dagen werk om de keizer te overtuigen dat hij beter op Huis Doorn kon blijven.
Doordat ik enige gerichte vragen wist te stellen kwam hij helemaal los en vertelde verschillende anekdotes.
De keizer trok altijd nieuw ondergoed aan en had 251 uniformen van de verschillende krijgsmachtonderdelen.
We zagen een soepterrine, helemaal van Zilver en gedeeltelijk verguld, een prachtig ding om te zien, maar de soep werd er veel te snel koud in, dus alleen maar geschikt om in een kast te pronk te staan, en zo was er veel.
De lakens op de tentoongesteld bed werden regelmatig gewassen en gestreken, zodat het er mooi en fris uitzag, dat laken kwam dan onderop de stapel en dan duurde het jaren voordat hetzelfde laken er weer op kwam, zoveel hadden ze ervan.
Meissen porselein, te kust en te keur. Ik vroeg of zijn zonen, de erfgenamen, nooit geprobeerd hadden deze spullen weer terug te krijgen. ‘’’Jawel, maar de staat der Nederlanden meldde dat er nog een belastingschuld openstond van enige miljoenen (de keizer vond dat hij geen belasting hoefde te betalen, maar de Nederlandse staat vond hem een gewoon burger) en dat dempte de inspanningen.
Jaren later heeft een andere nazaat gevraagd om spullen voor de kinderen, als aandenken en toen is besloten dat van de serviezen waar ze toch 100 van hadden en een paar weg te geven.
Toen hij na een jaar daarover belasting moest betalen was hij gedwongen een deel te verkopen via Christies in Londen en dat bracht meer op dan waarop de regering de hele schenking had geschat.
De Keizer ligt begraven in een mausoleum naast het ''huis Doorn''
Als Duitsland weer een keizerrijk is wil hij herbegraven worden in Duitsland.
 |
| Mausoleum van de keizer. |
Het informatie bord aan het begijn van het dorp vermeldde hem niet maar wel een andere mini camping, aan de Heide weg, dus die weg gezocht en afgereden.
Vonden een mini camping, wel geen SVR lid maar we waren ook welkom.
Wel weer die irritante eis dat de auto’s op een apart terrein moeten staan, maar dat was te ondervangen door de caravan daar ook neer te zetten (was ook dichter bij de wc’s).
Na eten gevraagd of ze ook een fietskaart hadden omdat we morgen op de fiets naar Apeldoorn wilden, ze wisten te vertellen dat je een beste heuvel over moest, die vies tegenviel en daarom besloten om de auto bij de echoput te parkeren en dan per fiets Apeldoorn in te gaan om de tentoonstelling over de Hollandse landschappen te bekijken.
Omdat Karin niet werkt op de fiets, vanaf de Laptop de hele route vanaf de echoput op papier gezet.
Vonden een mini camping, wel geen SVR lid maar we waren ook welkom.
Wel weer die irritante eis dat de auto’s op een apart terrein moeten staan, maar dat was te ondervangen door de caravan daar ook neer te zetten (was ook dichter bij de wc’s).
Na eten gevraagd of ze ook een fietskaart hadden omdat we morgen op de fiets naar Apeldoorn wilden, ze wisten te vertellen dat je een beste heuvel over moest, die vies tegenviel en daarom besloten om de auto bij de echoput te parkeren en dan per fiets Apeldoorn in te gaan om de tentoonstelling over de Hollandse landschappen te bekijken.
Omdat Karin niet werkt op de fiets, vanaf de Laptop de hele route vanaf de echoput op papier gezet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten