2012 04 30 02 maandag van Gottardo naar Ferry Ancona

2012 04 30 02 van Gottardo naar Ferry Ancona

Maandag 30 april 2012 :

 Zwitserland, Camping Gottardo - auto - camping Metouro - auto - Acouna - boot 

De rit vanaf de camping Gottardo in Zwitserland  naar camping Safari was vrij eentonig wat het tweede stuk betreft; die lange rechte tolweg door de Po-vlakte is ronduit saai.

De behaalde snelheid viel wat tegen omdat er nog al eens opstoppingen waren en ook voor de tolpoortjes stonden rijen auto’s

Zwitserland uitrijden ging probleemloos; niets van de hele grens gemerkt.

Bij Milaan letten we beide heel goed op en ontdekten toen dat je niet moet gaan voorsorteren voor de tolpoortjes, maar een beetje verscholen is rechts een weg en dan kom je op de goede rondweg om Milaan.

Omdat we tijd genoeg hadden heb ik nog voorgesteld om dwars door Milaan te rijden, teneinde een blik op het mooie stadhuis te kunnen werpen, maar Janke was tegen.

Dankzij Karin vonden we Campeggio Safari vlot, maar voordat we het terrein opreden zag ik een briefje hangen met daarop: ‘’COMPLETO’’ dus plekje gezocht om even te stoppen en Karin de volgende camping laten zoeken in de richting van Ancona: Campeggio Pinarella, in Pinarella

Beetje moeilijke bocht om op dit terrein te komen en pas toen wist men te melden dat deze ook vol was.

De moeilijke bocht achteruit maken was erg riskant omdat overal auto’s geparkeerd stonden en volgens haar konden we ook niet een lus over het terrein maken. 

Na mijn boosheid te hebben gelucht, onder meer naar vragen waarom men niet de moeite nam om een bordje met ’’completo’’ op te hangen aan de straat, mocht ik toch het terrein op om te proberen te keren.

Volgens Karin kon ik van achter de camping een weg op draaien, maar dat bleek een foutje op de kaart van Karin.

Ik dacht een doorsteek te kunnen maken, maar de bocht was te krap en de caravan klem tegen een boom en de weg liep dood tegen het toiletgebouw.

Caravan losgekoppeld en een paar behulpzame kampeerders duwden hem samen naar de ingang en ik kon de auto keren en terug het terrein over en bij de ingang voor de caravan manoeuvreren. Alles weer aangekoppeld en toen we ook nog te horen kregen dat er een festival was in het dorp en alle campings zeer waarschijnlijk vol, hebben we op een rustig stukje een camping gezocht halverwege deze en Ancona en daar vervolgens heen gereden.

Ik was toch wel blij naar de wijze raad van Janke te hebben geluisterd en niet Milaan doorkruist met auto en caravan.

De camping was een succes; weliswaar geen wc brillen, maar wel –papier en ook een gratis warme douche, die bestond uit 1 ruimte, zodat je kleren nat werden al je wat enthousiast douchte, maar hij koste maar 15 euro. En heette: Campeggio Metauro

Op aanraden van de eigenaar de volgende dag de kustweg genomen en niet de tolweg, die kustweg is goed te doen, wel vaak max. 50 vanwege bebouwing, maar hij is een stuk korter dan de tolweg en daar kan het ook stilstaan omdat ze volgens de ANWB langdurig met onderhoud bezig zijn.

’s Avonds nog even wezen fietsen, we vonden een weggetje onder de spoorbaan door en kwamen op het strand en even verder was een echte boulevard, DeVia Buonincontri, daar voor 2 euro pp een heerlijk ijsje gekocht waar je een complete maaltijd aan had.

De volgende morgen de genoemde kustweg gevolgd tot ruim voor Ancona de haven werd aangegeven. 

Het volgen van de borden was wel een omweg, maar de geplande route ging door nogal wat bebouwing en dat zal wel meer tijd genomen hebben.

Grote borden langs de weg met in het Engels de mededeling dat je eerst moest inchecken voordat je de haven op reed. 

Dus borden inchecken gevolgd en we kwamen op een groot parkeerterrein met een groot gebouw waar alle rederijen zitting hadden.

Wij vragen of we misschien 1 dag eerder mee konden, hij vroeg hoe: met auto en caravan? No! Imposible.

Toen we later buiten rondliepen en in gesprek raakten met andere Nederlanders bleek dat de ferry vanaf Venetië uit bedrijf genomen was en alle passagiers overgeboekt op Ancona.

We troffen 2 polen in een Duits busje die Duits konden en die waren ook op de bonnefooi gekomen en moesten ook minimaal tot morgen wachten.

Wij blij dat we toevallig gereserveerd hadden.

Diezelfde man gevraagd of het goed was dat we op dat grote parkeerterrein bleven om te overnachten en dat was volgens hem geen probleem.

We wilden wel even kijken bij het vertrek van de boten dus lopende die kant op.

Volgens mij was het best wel ver, 

Terug om de fietsen te halen en dat was maar goed ook.

Later nog een keer terug om wat te eten te halen en wat rondgehangen op de haven, waar op zondag niet veel (helemaal geen) bedrijvigheid was.

Wel een muur langs de haven en volgens het bordje erop was het de ’’havenmuur’’.

Terug bij de caravan even wat gelezen en lekker gegeten. 

Het afwaswater was warm en toen kwam en een bewaker aanlopen die ons weg stuurde, ze sprak alleen Italiaans dus al onze tegenwerpingen hadden geen vat en zo werden we gedwongen om ’s avonds om 7 uur nog een camping te gaan zoeken.

We baalden wat vanwege het late tijdstip en de extra kosten, maar naast het terrein waar we stonden was een kermis en daar werd om 5 uur begonnen met een herrie te maken zoals ik nog nooit gehoord had, we stonden er minstens 200 m vanaf en konden ons bij vlagen moeilijk voor elkaar verstaanbaar maken.

De bassen waren zo sterk dat de caravan er voelbaar van trilde.

Volgens Karin was de dichtstbijzijnde op hemelsbreed 21 km. Campeggio Internazionale

Toen we er waren bleek het onvindbaar midden in en dorp te zijn, en moest ik een weg in waar je niet in mocht en dan kwam je er nog niet, een paar voorbijgangers gevraagd terwijl ik klem stond in een bocht en die begonnen in steeds luider Italiaans te vertellen dat er een eindje verder een camping was.

Weer Karin geraadpleegd en dat klopte, Campeggio Reno, weer een moeilijke bocht de camping op en weer vol en een camping zonder doorlopende rondgaande weg.

Caravan los met hulp van anderen tegen de helling in omhoog, maar daar kwam de eigenaresse dat er misschien toch wel een klein plaatsje was. 

Wij vonden het al gouw groot genoeg en met wel 6 kampeerders de caravan achteruit de helling af laten rijden om hem op zijn plaatsje te krijgen. 

De auto er schuin voor, pootjes uit en wat stroom en we stonden.

Geen wc brillen, geen wc papier, wel douches zonder munten. 

Bij vertrek bleek het 28 euro te moeten kosten, wat ik vrij veel vond en dat ook zei: de vorige camping: Campeggio Metauro was 15 euro.

Maar in haar beste Engels begon ze te vertellen dat dit een nationaal park was en dat de loonbelasting voor haar 4 man personeel evenveel was als het salaris dat ze betaalde en dat het een hele tour was om de camping draaiende te houden, we hebben de Bunga-Bunga feesten van Berlusconi nog behandeld, maar toen kwam Janke kijken waar ik zo lang bleef omdat we ook nog een boot moesten halen.

Terug de thuis geplande route genomen in plaats van de route die Karin gister zelf berekend had en die was inderdaad heel mooi, veel mooier dan de heenweg.

Alleen kwamen we nu van de oostkant Ancona in en moesten dwars de stad door met smalle straten met aan beide kanten geparkeerde auto’s en soms dubbel geparkeerd, maar we kwamen weer op dat grote parkeerterrein naast de kermis met dat grote bebouw waar we konden inchecken.

Ze parkeren in Giekenland duidelijk minder idioot dan in Italië.

We kregen 2 kaartjes voor een hut en mochten niet in de caravan overnachten.

Dus Janke inderhaast de nacht spullen bij elkaar gezocht en toen alvast maar naar de haven gereden, waar we 3 uren hebben staan wachten.

Lang wachten

De Ferry.

Zicht op Acouna

Aan boord werden we wel op 220 volt aangesloten zodat de koelkast koud bleef.

De hut viel niet tegen, 2 eenpersoonsbedden en een eigen wc en douche, je kon er je kont niet keren, maar het water was warm en goed regelbaar.

Best wel comfortabel, beetje buiten zitten, wat lezen en puzzelen (De laptop lag onbereikbaar in de caravan)