2011 07 15 08 vrijdag Terug naar het Saarland scheepslift 8

2011 07 15 08  vrijdag Terug naar het Saarland scheepslift  8 vrijdag 15 juli 2011.

Na het ontbijt afrekenen, er was nog wat onduidelijkheid over die a la carte maaltijd op de eerste dag, en ik moest alle bier nog betalen. Zij hadden van elke maaltijd bijgehouden wat ik opgedronken had en dat waren er volgens hun 7, maar van de eerste avond was alleen het totale bedrag bekend en niet de hoeveelheid biertjes, maar ik wist mij te herinneren dat dat er 1 was geweest, totaal te betalen 8 keer 2euro80 is 22 euro 40. Ze moesten op hun computer nogal wat bedragen heen en weer schuiven voordat het klopte en ik kon pinnen.

Even bedrag gecontroleerd en dat was 44 euro nogwat, dus ik op afbreken.

Ik liet zien wat volgens mij het correcte bedrag was en dat bedrag heb ik gepind.

Later vond ik op de hotelkamer de rekening van de eerste avond en daar stonden 2 biertjes op. Ik naar beneden en heb ook dat ene biertje nog betaald.

De terugreis ging grotendeels door Frankrijk.

Onderweg kwam ik langs een scheepslift. De dwarshelling in het Rhone-Rijn kanaal. Dus afslaan en na veel dwaalwegen vond ik de lift.

Op een verloren hoekje kon de motor mooi staan, kleren gewisseld en naar binnen. Ik moest 4 euro betalen, maar nergens stond waarvoor. Vitrines met reclame voor de eigen streek, maar er ging juist een gids naar binnen dus meegelopen, die liep meteen door naar een maquette waar ze de werking van de lift liet zien, (dat kon je buiten ook wel zien) en in Duits en Frans informatie gaf over hoogte, breedte, dikte van de kabels enz.

Buiten stond een treintje (dat schijnt onderhand standaard te zijn bij scheepsliften. In België bij Strépy Thieu heb je dat ook).

Nergens iemand die je kon vertellen waar dit treintje heen ging, noch wat het kostte. Een paar passagiers konden me in het Duits duidelijk maken dat hij een beetje rondreed door de omgeving, voorlopig niet vertrok en dat je er extra voor moest betalen, dan maar niet. Die omgeving kon ik met de motor ook wel zien.

Ook was er een rondvaartboot en ook daar nergens informatie over waar die boot heen ging, hoe lang het duurde en wat het moest kosten. Na enige tijd zag ik wel 2 van die rondvaartboten de lift binnen varen. Misschien gingen ze alleen maar op-en-neer.

Even verder was een oude boot omgebouwd tot museum over de aanleg van deze scheepslift; Binnen een treintje om de boten te slepen, hoop oude foto’s en weer een maquette.

Daaruit kon je opmaken dat het oorspronkelijke plan bestond uit een dubbele bak.

Typisch Frans museum, nergens informatie over mogelijkheden en kosten, net als in Italië: Betalen en niet vragen stellen.

Een dik uur rijden verder zocht ik een plek om koffie te drinken en even te pauzeren.

Ik reed door een Frans dorpje met een dorpsplein met aan beide kanten een weg en aan de rand allemaal cafés. Op 1 parkeervak stond een boom, daar paste geen auto, maar mijn motor wel.

Ik naar binnen en bestelde koffie, maar de koffie machine was net in onderhoud (met de hand koffie maken kon blijkbaar niet) maar zou over een kwartier klaar zijn. Ik heb maar wat op dat plein omgelopen, ik had lang genoeg gezeten.

Even later zag ik de monteur weg gaan (hij had dezelfde citroen Jumpi als ik) dus ik weer naar binnen, werd gewaar dat ik buiten kon gaan zitten en even later werd de koffie gebracht. Wel met suiker, maar geen melk, dus ik vroeg om melk en even later werd een borrelglaasje met opgeschuimde melk bezorgd.

Toen ik dit in de koffie goot merkte ik dat er wat mee ging, ik roeren en vissen met het lepeltje, maar kon niets vinden (mijn ex heeft ooit een slak in mijn koffie gedaan).

Toen ik de koffie op had ontdekte ik een munt van 20 centimes op de bodem.

Die heb ik de waard maar cadeau gedaan.

Tijdens dit koffie drinken kwam er een man in een invaliden-karretje van de overkant, hobbelde over de weg en reed tegen het tafeltje van mijn buurman. Zijn pilsje viel net niet om.

Bij het manoeuvreren om naast het tafeltje te komen reed hij ook nog de staande asbak omver die daar staat voor mensen die buiten roken omdat ze niet buiten roken kunnen.

De waard kwam naar buiten, zette de asbak weer overeind, maar liet de peuken liggen. Je bent in Frankrijk, of niet. De invalidenkarbestuurder bestelde een pilsje.

Zulke mensen hebben geen drank nodig om brokken piloot te worden

Ondanks dit bezoek was ik mooi op tijd in hotel Muhlenthal.

Ze konden me nog. Het was nog te vroeg om te eten, dus eerst de spullen naar de kamer en Internet opstarten, dat werkte.

Er was enig onduidelijkheid over het betalen van het eten, maar ik kon de Voucher laten zien waar duidelijk op stond dat het half pension was, toen was het geen probleem.

Het hotel had de maaltijden uitbesteed en ik werd naar een restaurant gebracht.

Alle gerechte waren 19euro50, daar kwam nog de soep bij en het toetje, maar ik hoefde alleen de 2 pilsjes af te rekenen; 6 euro.

Onderweg had ik blikjes bier gekocht en meteen in het minibar-koelkastje gedaan zodat ze later lekker koud waren. De lege blikje heb ik achter gelaten, zij kunnen het statiegeld terug krijgen ik hier niet.