2011 04 26 10 antwoord Turkish Airlines 7c

2011 04 26 10  antwoord Turkish Airlines  7c

----- Original Message -----

From: <customer@thy.com>

To: <f.eizema@tele2.nl>

Sent: Tuesday, April 26, 2011 1:58 PM

Subject: Your Message #5831911

Dear F EIZEMA,
Referring to your file number 5831911 please kindly be advised that your case is still under investigation and we will contact you in due time.

Thank you for your understanding.   

Online customer service is now available on our website in order to
convey your compliment, comment and complaint.
www.thy.com.tr

Turkish Airlines

General Management   Building Ataturk Airport,     Yesilkoy 34149                       Istanbul Turkey



E-mail:customer@thy.com <customer@thy.com>





Drachten, 21 april 2011.



Dear sirs,



A week ago my wife and I travelled with your company. We enjoyed our flight and holiday, but on our way back everything was not according to as you would aspect from your company. Please pay attention to the complaint we had on our flight back.



On Saturday the 16th of April we had our flight back from Ataturk Airport to Amsterdam, flight TK1935 at 13:55 hour. We arrived early at the airport at 11:30, to be sure to catch our flight two and a half our later. We looked at the monitors at the airport to find flight TK1953, but the monitors didn?t gave any more information. So we waited to see where we could check in.



But time passed and I got worried. We asked the information counter what to do and she told us to take any queue at the check-in offices. There were only a few check-in offices opened and we waited very long without getting checked-in.



With the departure time closing in, we asked an officer about the long waiting time and that we would miss our flight if we had to wait the complete queue. He took us out of the line and brought us to another officer who told us that the gate was closed. It was still 45 minutes before takeoff!

He helped another passenger to get that same flight, came back and stuck to the same answer and said `The gate is closed sir?. He told us to go and change our ticket. We had no choice, so we went to change our tickets.



The lady at the service-desk told us it was not possible to change our ticket, we had to buy a new one, costs 1075 TL! And we had to wait another 6 hours.



As though I loved my stay in Turkey, I have a few complaints:

  a.. There wasn?t any information on the monitors for the check-in, which caused the first delay.
  b.. The check-in counters took very, very long. We arrived at the airport on time, because of the long waiting time we missed out flight.
  c.. The officer we asked about the long waiting time would not help us, but helped another person to dó get on that flight! At least to say rude and not a proper treatment of costumers. 
  d.. The last complaint is the wrong information the officer gave us. He told us we could switch our ticket, that?s not true, we had to buy a new one.


In short, you left us with no good feelings about Turkish Airlines and we weren?t treated as you would aspect from a company like Turkish Airlines.



If we were informed right and were helped right by your staff there was no need for a new ticket. Therefore I would like you to refund our ticket of 1075 TL. ON: BIC: INGBNL2A,  IBAN: NL04INGBOO2458607



I would like to hear from you soon.



Yours faithfully,



Mr and ms F. J. Eizema

Ropta 35

9202 KE Drachten

The Netherlands.
e-mail: f.eizema@tele2.nl

2011 05 15 09 gepost op nl.reizen en nl.vliegen 7b

2011 05 15 09  gepost op nl.reizen en nl.vliegen (gefingeerde datum) 7b

Gepost op nl.reizen

We waren rond half twaalf op het vliegveld Ataturk. Op de monitoren stand
onze vlucht wel vermeld, maar met niets erachter.

Op de incheckbalies stond alleen turkish Airlines, ook geen verdere
informatie over welke vluchten je waar moest inchecken.

Eerder vluchten hadden de vermelding:""wait in lounge'' dus wij wachten en
zochten iets te eten. Een uur later, nog steeds de informatie ''wachten''
maar toch maar vragen bij de infobalie en we konden in willekeurig elke
balie inchecken, dus in de rij gaan staan.

Maar dat schoot niet op, er waren maar een paar balies bemand en na een half
uur vroeg ik een beambte of dit wel goed kwam met onze vlucht naar
Amsterdam, we werden uit de rij gehaald en meteen naar een incheckbalie
gebracht, en daar kregen we te horen dat de gate al dicht was.

Dat was 45 minuten voor take-off tijd. We werden verwezen naar de
verkoopbalie van turkish air en die wilden de ticket niet omboeken, maar we
konden alleen tegen de volle prijs een nieuwe ticket boeken, en we hadden
geen andere mogelijkheid  dan 1075 TL = meer dan 500 euro te pinnen om een
nieuwe ticket te krijgen op een vlucht van 6 uren later.

Toen hebben we onze koffers afgegeven en zijn door de douane gegaan en
kwamen in de lounge, dat betekende dus wel degelijk wachtkamer, maar dan na
inchecken en douane. Hoe konden wij dat weten?

Wel konden we nog zien dat de laatste mensen aan boord van onze vlucht
gingen.

Waarom niet op de monitoren bij de vluchtnummers de informatie ''inchecken''



Ik heb een vriendelijke Engelstalige brief geschreven. Met uitleg en het
verzoek om geld terug gave, maar geen reactie gehad.



Iemand enig idee hoe hier verder mee?

En ook:

Vliegen



Aan de hand van de reacties op'' cheap tickets'' en ''Istanboel'' de
volgende waarschuwingen:



1          Als je een ticket boekt, ga er dan niet vanuit dat dat zo is. Als
ze jouw ticket kunnen door verkopen aan iemand die er meer voor betaald, dat
mogen ze dat doen.


2          De kans hier op is groter naarmate het ticket goedkoper was, maar
wat goedkoop is moet je maar aanvoelen.


3          Ook als je via een reisbureau boekt kan je dit overkomen.


4          Als de informatie hierover jou niet bereikt is dat niet hun
probleem.


5          Mocht dit jou een hele vakantiedag kosten, dan kun je dit niet
ergens declareren.


6          Ook al heb je de informatie goed begrepen, toch aansluiten in de
rij voor de informatiebalie, je kunt nooit weten.


7          Als er achter jou vlucht niets staat, betekend dat: ''inchecken''


8          ''wait in lounce ''betekend: wacht in wachtkamer'' toch navragen
bij de infobalie.


9          Dat de lounce=wachtkamer, pas na inchecken en douane is, dien je
te weten.


10        De maatschappij is volkomen legaal bezig als ze jou voor de retour
ticket meer laten betalen dan de heen en terug ticket samen kostten.

Ik heb de schade ook geclaimd bij de doorlopende reisverzekering van Unive, maar die wilden ook niet betalen.

2011 04 19 08 brief aan Turkish Airlines 7a

2011 04 19 08  Brief aan Turkish Airlines

Turkish Airlines

 Turkish Airlines General Management Building Ataturk Airport, Yesilkoy 34149 Istanbul Turkey

customer@thy.com <customer@thy.com>

Drachten, 19 april 2011.

Dear sirs,

When we arrived op Ataturk airport on zaterday apil 16. we looked at the monitors to find our flicht. Nr TK1953 to Amsterdam, we only found the number, nothing further.

The time to fligt was 1355 en we were at the airport at half past 11.

We dit not find anny further information, al the inscheqk offices only meld Turkish airlines, no flights numbers of destinations, so we waited en god something to eat.

Lateron we looked again en after our flight stood: ‘’ Wait in Lounge’’, so we wait.

Bud the time paste and I asked on the information wick office was for out flight to Amsterdam, and they told us we could take any office.

We entered the Que.

This took much time, only a few offices were open en after half a hour we were still far from the offices., so I asked a officer.

The took us out the line and brought us to an other office, and the officer told us: ‘’Gate is closed’’.

That was time 1310, 45 minutes from take off. So we asked of there was a possibility to get our flight en wat the reason was that we had to wait, so on the monitors stood.

Before us was a lady whit a big backpack as suitcase and this backpack stuck on the transport band, the officer spend al lot of time to solve this problem, then he leave us for other things en when he came back he told us we could go to the manager, higher officer beneath hum, bud he also said:’’ gate is closed sir’’. And told us to go to the ticket office to chance out ticket.

We had no chause and wend to this office.

The lady told us we could not chance out ticket and we had to buy a new one, cost more than 1100 TL. And we had to wait for another 6 our.

The only possibility we had was to agree en paid again for the ticked.

Then we chequed in en went too the customs en there we saw the name lounge on the information tablets and a part of the problem were clear to us.

We saw the last people leave to flight TK 1953.

Reason for my klacht:

Why was not on the monitors the information ‘’chequ in’’

Why was not a flight number by the offices we could chequ in, in stad of only’’Turkish airlines’’

When we asked wick office we need for amstradam that officer had to tell us that we were late and helped us to get the plane van 1355 .

Whit a little help we had couth our plane , 45 minutus is enough time to fix the customs and our suitcases., I supose

I can understand that jour company likes to sell a new ticked, bus leaves me with no good feelings about Turkish Airlines.

Jours faitfully

Mr ans ms F. J. Eizema

Ropta 35

9202 KE Drachten

The Netherlands.

2011 04 15 07 Naar huis, weer met vertraging.

2011 04 15 07   Naar huis, weer met vertraging. 

Vrijdag 15 april. 7  Naar huis.

Ik stelde nog voor om van te voren nog een boot trip over de Bosporus te gaan maken, maar volgens Janke hadden we daar geen tijd voor, waar ze vermoedelijk gelijk aan had.
Rustig koffers gepakt, noodzakelijke medicijnen verdeeld over handbagage en koffer.
Ons afgemeld bij de receptie, die ons een gratis extra nacht aan bood. (maar dan zou ik mijn optreden zondag middag missen, dus daar konden we niet op in gaan.)
20 TL achtergelaten als fooi voor de kamermeisjes en met een toevallig langs komende taxi naar vliegveld Ataturk.
We hadden ook met een shuttle bus gekund, maar dan hadden we een dag van te voren moeten reserveren en dat had niemand ons verteld.
Het alternatief was de tram en aansluitend de metro, maar die zijn erg vol en er is een grote kans op diefstal en dan zijn we nog verder van huis, vandaar die taxi van 45 TL.
We waren meer dan 2 uren te vroeg op de luchthaven, onze vlucht werd wel genoemd op de monitoren, maar er stond geen informatie achter, vliegtuigen die eerder gingen hadden als vermelding:’Wait in Lounge’’, wachten in de wachtkamer, dus tijd zat en eerst maar gezocht naar iets te eten, wat in een hamburger tent lukte, alleen bleek ik minder geld te hebben dan de rekening aangaf, ik liet de man mijn lege portemonnee zien, hij haalde wat van de bestelling af, en zo kregen we toch een whopper en een hamburger menu, met koffie.
Terug naar de vertrek hal, vermelding ‘’wait in lounge’’, toch maar vragen, omdat nergens bij de incheck balie's onze vlucht vermeld stond, er stond alleen maar’’ Turkish Airlines’’, maar we konden ons bij elke willekeurig balie aanmelden.
Dus toch maar in de rij gaan staan.
Maar van de 10 loketten waren er maar 5 bemand, en het schoot niet op.
Na een half uur waren we maar een kwart van de rij opgeschoten, dus ik een employee vragen of dit goed kwam, hij haalde ons gelijk uit de rij, en bracht ons naar een loket, we gaven de reserveringen af en kregen te horen dat de gate dicht was. ’ Gate is closed sir’.
Voor ons was iemand die een grote rugzak afgegeven had en die raakte vast op de transport band en daar ging hij mee aan het prutsen om die los te krijgen, en hij werd ook nog even weggeroepen, maar toen hij eindelijk tijd voor ons had werd er alleen herhaald dat de gate dicht was en we moesten ons maar melden bij de ticket office voor een andere ticket.
Het was nog geen 10 over 12. Dus 45 minuten voor dat het vliegtuig zou vertrekken.
Wij naar de ticket office om onze ticket te ruilen, maar dat kon niet.
Het enige wat ze ons kon aanbieden was een ticket voor de volgende vlucht, 5 uren later, kosten: meer dan 1000 TL.
Meer dan de hele reis gekost had!
We hadden geen keus, dus de creditkaart tevoorschijn en pinnen.
De koffers afgegeven, dat kon meteen, en ook maar in de rij voor de douane, toen we daar doorheen waren zagen we borden ‘’lounge’’, dat betekent dus wel degelijk wachtkamer, maar die waren dus na het inchecken, en hoe moesten wij dat weten?
We zagen nog het vliegtuig van 13.55 zich losmaken van de pier en vertrekken, als ze wat toeschietelijker waren geweest, hadden we het best nog kunnen halen.
4 uren zoekgebracht met balen en puzzelen, ik had nog een boekje met Turkse sudoku's kunnen scoren, en daar kon ik mooi aan beginnen.
Een uur van te voren konden we aan boord, net zo’n airbus als we heen hadden, met 2 keer 3 zitplaatsen, ik zat weer bij een raampje, en kon een uur later de stad Istanbul zien voorbij komen.
Enig globaal rekenwerk leerde dat we waarschijnlijk Drachten niet meer zouden halen met het openbaar vervoer,
Janke sms-en naar Martha die ons zou ophalen uit Heerenveen, dat dat niet hoefde, en stelde voor dan maar een taxi te nemen vanaf het station Heerenveen, als er geen bussen meer reden.
Uit het vliegtuig, op Schiphol, wordt nergens verwezen waar je heen moet, met de stroom mee lopen met een andere passagiers zo kwamen we door de douane, ik vroeg hem nog waarom of ze verwachten dat halverwege de vlucht mensen ingestapt waren, maar hij begreep me niet, en weer met een andere, meer ervaren, passagier mee en zo kwamen we bij de bagage band, pas daar staan monitoren waarop staat op welke band de koffer van jouw vlucht terecht komen.
Daarna staan ook nergens bordjes met uitgang, [ik snap Randy wel.] maar die vonden we, na enig zoeken.
Daarna hadden we 25 minuten om de trein van 22.17 te halen die ons zonder overstappen naar Heerenveen kon brengen.
Ik belde Willeke, maar die nam niet op, toen Janneke, die was blij mijn stem te horen, situatie kort uitgelegd en even later belde Willeke terug, gezegd welke trein we namen en later nog eens gebeld dat ze om half 1 in Heerenveen zou staan.
Er rijden dan inderdaad geen bussen meer.
Alles liep verder zoals gepland, het kan dus wel en om 1 uur waren we thuis, nog even met Willeke de tafel in de kamer gesjouwd,
De nieuwe vloer zag er goed uit. Willem had al een pilsje voor me meegebracht en nog even de belangrijkst post bekeken en om 2 uur – [3 uur Turkse tijd], gaan slapen  in ons eigen grote royale bed.
Heerlijk.

De nieuwe vloer, de volgende morgen.

Tot slot nog enige survival tips:
Neem spullen die ze jou willen geven nooit aan, houd je handen op de rug.
Bepaal van te voren wat iets waard is en betaal niet meer, gewoon weglopen.
Neem behalve een kaart, ook een kompas mee, handig als de zon niet schijnt.
Zeg nooit dat je iets mooi vindt als ze je wat willen verkopen.

2011 04 11 06 vr., archeologisch museum, Istiklal en kathedraal

2011 04 11 06   vr., archeologisch museum, Istiklal en kathedraal 

Slecht geslapen, behalve dat het bed te kort is, wil de kachel ook niet helemaal uit en het raam moet dicht vanwege de herrie dus is het warm op de kamer.

Maandag hadden we al naar Het archeologisch museum gewild, maar toen was het dicht daarom vandaag. Handig, een hotel op l0 minuten loop afstand.

Entree viel mee en een groot gebouw in, je kunt zeggen van de turken wat je wilt, maar ze kunnen wel troep verzamelen, allemachtig, wel 5 kopieën van hoofd van Alexander de grote (de originelen zijn verloren gegaan), heel veel standbeelden en resten daarvan van ‘een man’ of ‘een vrouw’, maar op de bovenverdieping werd het interessanter, daar waren spullen te zien van opgravingen uit het midden oosten, o.a. Migeddo en Jericho, plaatsen waar we geweest zijn.

Verder ook nog een grote verzameling sarcofagen, van die grote zwarte, maar ook van marmer en de grootst was wel 3 meter hoog en minder beschadigd dan de exemplaren die we in Napels gezien hebben.

In het museum café koffie met een broodje gekocht en toen naar het gebouw er tegen over, daar hadden ze aardewerk verzameld en originele wandversieringen aangebracht, wel mooi en knap allemaal, maar het zei ons weinig.

Het ANWB boekje gaf nog een wandeling door ‘het bruisend hart van Istanboel’ die begon op het Taxim plein. 2 muntjes gekocht in een kaart automaat en in een overvolle tram die kant op,

De tram hield de waterkant en het laatste stuk konden we overbruggen met een finuculair, weer enkele muntjes, maar voor 1,75 TL per stuk was daar overheen te komen.

Het Taxim plein is een rotonde en herkenbaar aan de grote 2 zij-dige beeldengroep van Ataturk.

De zon scheen en we konden daardoor de juiste richting vinden en dat klopte met de tramrails die midden in de straat lag, dat moest van een antiek trammetje zijn, die later ook meerdere keren voorbij kwam, alle keren afgeladen vol.

Die Istiklal is goed te vergelijken met de Kalverstaat, alleen 3 keer zo lang, 3 keer zo breed en 3 keer zo druk.

Nog een zakje kastanjes verorberd, de verkoper had ze voor mij uit het vuur gehaald, dat scheelt.

Halverwege vonden we de kerk die ik op Wikipedia had gezien, het is de grootste kathedraal van Istanboel, maar kleiner dan de Franciscus in Bolsward.

Wel een gotische en boven de plaatsen waar je kaarsjes kon branden zat een ventilator die al die heilige rook meteen naar buiten blies.

 

Volgens die Wikipedia werd hij beheerd door Italiaanse monniken, dus ik vroeg aan de man die daar rondliep, of hij een Italiaan was, maar het was een Turk, maar er zat iemand achter een loket en dat was volgens hem een Italiaan en toen ik vroeg of hij geen informatie in het Engels had kreeg ik een boekje in het Italiaans.

De straat helemaal afgelopen en toen naar beneden naar de Galata brug, daar zaten alle handelaren in muziekinstrumenten, halverwege kwamen we langs de Galata toren, maar daar stond een rij voor, dus die maar gelaten voor wat die was.

We wilden al langer een broodje kebab, en overal wilden ze ons naar binnen hebben voor een kebab schotel, maar we wilden een broodje, tussen het hotel en de brug vonden we iets wat er op leek en het smaakte wel aardig, maar die bij ons op de kade is beter en niet veel duurder.

In de lounge van het hotel een bakje koffie en op de kamer even internetten en de laatste avond weer gegeten in het restaurant op de 6de verdieping, met het mooie uitzicht op de Bosporus, zeebaars, zonder soep, wel met salade voor nog geen 100 TL samen, lekker.

Nu dit verslag typen, hopelijk beter slapen dan gister en morgen weer terug naar Nederland.

Het vliegtuig vertrekt om 2 uur, als we rond 12 uur vertrekken van het hotel, moet het ruim te toen zijn, maar ik ben bang dat we er veel eerder zijn.

Vooral Janke verlangt erg naar haar eigen bed.

2011 04 14 05 do. Chora kerk , wandeling

2011 04 14 05   donderdag wandelen Chora kerk 5 donderdag 14 april 2011 

Vandaag maar de extra wandeling nr. 4 uit de ANWB boekje, die begon bij de Tekfur Sarayi, dat moet een oud paleis zijn, al jaren slechts zeer gedeeltelijk te bezichtigen.
Maar hoe kom je daar als je best last hebt van je kuiten vanwege het al 3 dagen bewandelen van soms steile straten en stegen?
Gezocht op de stadsplattegrond en we konden met de tram die zowat voor het hotel langs loopt en dan bij Aksaray overstappen op een andere lijn en na 2 haltes uitstappen bij Ulubati, van daar was het nog stevige wandeling naar Tekfur.
Maar eens beneden op de receptie vragen, die verwezen naar de bus, dat was veel korter dan die ommelandse reis met de tram, maar welke lijn en welk station?
Hij zoeken op zijn computer en dat viel schijnbaar tegen want het duurde nogal lang, blij dat hij het deed, maar hij gaf alleen maar een nummer en dan moesten we in de bus maar vragen, ja ja
Er rijden honderden bussen van diverse maatschappijen door Istanboel.
Maar het regende vrij hard, dus even wachten, de informatie nog eens bekeken en de bushalte was bij de Galata brug, ook nogal even lopen.
Onderweg reden er diverse taxi's voorbij en misschien was dat wel een beter idee.
De eerst volgende stopte meteen en voor 8 euro waren we in de buurt van Tekfur.
Volgens de chauffeur was het gesloten vanwege verbouwing, maar dat wisten we al.

Hij zetten ons uit bij de Chora kerk,
Kariye Muzesi op de kaart, entree 15 TL pp maar wel de moeite waard,

Hij is enige tijd in gebruik geweest als moskee en toen hebben ze veel vernield en overgekalkt, maar wel aardig gerestaureerd en veel afbeeldingen konden we thuisbrengen, de vlucht naar Egypte, de bruiloft te Kana en zo, en met behulp van het boekje ook nog de voorspraak van Maria en Johannes de doper bij Christus, iets wat volgens mij niet nodig is, maar het was een katholieke kerk (oosters orthodox) en die fantaseren er wel meer bij.

In de kerk was het ten minste droog, buiten niet,
Toch maar aan de wandeling begonnen, maar ik had het kunnen weten, bij de ANWB kunnen ze niet wandelingen of routes aangeven.
Ik heb het nu 3 keer geprobeerd en alle keren verdwaald omdat essentiële informatie ontbreekt.
Hier ondersteunde te tekst niet de route op de kaart en binnen de kortste keren liepen we in de stromende regen door verlaten en rommelige straten.
Er bestaan grotere genoegens.
Maar wat nu?
Onderhand was het haast 1 uur en nergens een restaurant in deze verlaten negorij.
In een winkeltje vragen naar de route, we zaten er niet eens zo ver naast en daar werd de wereld wat bewoonbaar en in een soort konditorei Turkse koffie met luxe broodjes gegeten, daar werd het niet minder van, maar we hadden weinig animo om op deze slechte route nog langer in de regen te lopen, maar vlak daarbij stonden bussen, kaart erbij waar we heen wilden en vragen: we moesten die andere bus hebben, die stond er achter, wij daarin en vragen, maar nee de bus reed niet, we moesten die bus hebben die voor ons stond.
Toen maar weer een taxi aangehouden en voor 8 euro terug naar de Galata brug, de chauffeur maakte duidelijk dat helemaal terug naar het hotel erg veel tijd koste en dat daar uitstappen beter was,
We kwamen door een leuke overdekte winkelstraat, daar was het droog, en voor een paar Lira een zak vol noten gekocht, toen ik die later tijdens het mailen zat leeg te eten bleken er ook pistache noten tussen te zitten en dat die schillen niet te eten zijn, werd weer bevestigd.
Ook een fotozaak gevonden en een ander USB kabeltje gekocht zodat de foto's uit het toestel van Janke nu ook op de laptop staan.
Rustig aan gedaan, om 5 uur naar de lounge voor koffie en nu verslag typen en straks weer een restaurantje zoeken voor het diner.

Voor 22 Tl een Mexicaanse biefstuk bestelt, toen ik hem vanwege de vele pezen eens onder de saus vandaan haalde, leek hij toch echt veel op een doorregen lap.
Verder was alles wel lekker, pilsje erbij kost onderhand ook 10 tl.

Die overdekte winkelstraat bleek later de beroemde kruiden bazaar te zijn, we kochten die nootjes voor de prijs die erop stond, later kochten we 5 mandarijnen = 1 kg voor 4 TL, pas later realiseerden we ons dat we hadden kunnen afdingen.
Waar dat sprookje toch vandaan komt dat ik zo zuinig ben????

2011 04 13 04 wo. cisterne, blauwe mosk. en Aya Sofia.

2011 04 13 04  woensdag.cisterne, blauwe mosk. en Aya sofia. nr 4

Of het door het dichte raam komt of omdat we zo moe waren, we hebben de islam- omroeper niet gehoord.

Na ontbijt eerst maar naar de cisterne, omdat de meeste musea 's morgens erg druk zijn.

Voordeel van dit hotel is wel dat alles op loopafstand is en de cisterne was een bezoek meer dan waard. Hoofd van Medusa gevonden en toen weer naar boven.

Daar zochten we om de hippodroom en we werden aangesproken door een aardige Turk die vroeg of we belangstelling hadden voor leer, hij kon zelfs een beetje Nederlands en wilde ons zijn kaartje geven voor het geval we ons bedachten en of we even wilden meelopen.
Een groot huis in en boven allemaal leren jassen en hij toonde ons de diverse soorten leer en we kregen ook thee aangeboden.

Janke heeft eventueel wel zin in een leren zomerjas, maar die halsketting was ook al ver boven de begroting en met enige moeite toch aan zijn verleidingen weten te ontsnappen, maar het zou ons niet verbazen als Janneke's jas hier vandaan komt.
Er stond een Nederlandse tekst in het gastenboek in de tijd dat zij daar was.

Eerst maar naar de blauwe moskee, die met 6 minaretten, een teken van rijkdom.

Straks begint die minaret weer herrie te maken en is die weer een half uur dicht.

Weer schoenen uit en hij was wel mooi.

Kregen nog een folder hoe geweldig de islam wel niet was, maar er stond niet in dat je vogelvrij was als je de islam verliet.

Weer buiten, aangesproken door een andere aardige Turk die ons vertelde dat er een karpet museum was, maar toen we met hem mee liepen toen hij ons de weg wilde wijzen, kwamen we wel in een tapijt winkel terecht en we willen helemaal geen karpet

Het waren de voormalige paardenstallen en die waren allemaal in gebruik als tapijt winkel.

We vonden wel aardewerken schildjes met nummers en het leek ons wel leuk om bij de voordeur deze op te hangen en dan het simpele plaatje bij de garage, ze waren handgemaakt en moesten meer dan 10 euro per stuk kosten, maar omdat we bleven weigeren werden ze steeds goedkoper, uiteindelijk voor een toch wel schappelijke aanbod bezweken.

Broodje gekocht bij een klein kraampje en een bankje gevonden om even te zitten en te eten.

Aardige schoenpoetser die we eerst konden afwijzen, maar die later toch voor 5 TL mijn schoenen wilde poetsen, nu ja vooruit maar.
Hij vroeg of er ook polisch op moest, ik zei goed en hij liet ze glimmen zo als ze nog nooit geglimd hadden maar dat kostte wel 10 TL extra.

Uiteindelijk dus voor 7,5 euro mijn schoenen laten poetsen en nu wil ik nooit weer gezeur horen dat ik zo zuinig ben.

Dat ene sesamzaad broodje was toch wel erg karig als lunch dus toch maar iets van een hamburger en dat werd een broodje gezond voor Janke en een omelet voor mij, konden we wel even op verder.

Richting Aya Sofia, de ingang bleek alleen maar naar de diverse mausolea van de diverse Sultans met zijn familie te zijn, maar een eindje terug was de ingang, het stierf van de schoolkinderen, maar er was geen rij voor de kassa waar je met creditkaart moest betalen en zelf pinnen met de giro pas lukte, weer 40 TL.

De Aya Sofia heet ook wel Hagai Sofia en is rond 500 eerst gebouwd als kerk en na afgebrand te zijn herbouwd.

.

Toen Constantinopel viel en Istanboel werd, is die omgedoopt tot moskee. Omdat ze voor een moskee geen entree kunnen vragen hebben ze hem onteigend en er een museum van gemaakt.

De tapijten waren van de vloer, de schoenen mochten aan blijven en je mocht het hele gebouw door.

Naar de boven galerij ging een schuine gang, beetje zoals de ronde toren in Kopenhagen, maar dan met rechte stukken, geen trap, ik denk om de draagstoelen naar boven te krijgen.

Toen het een moskee werd zijn alle christelijke schilderingen gesloopt of over geverfd en ze waren nu weer gedeeltelijk zichtbaar gemaakt, veel oude heiligen, maar ook een Maria met Christuskind.

Beetje vreemd idee daar te lopen en te weten dat mijn vader, Rinze, Willy en Janneke daar ook gelopen hebben.

Wat we vandaag wilden zien hadden we daarmee gehad en tussen de Blauwe moskee en deze was een grote fontein, met bankjes daaromheen en er was nog net plaats en het was mooi weer, dus even gerust.

In de fontein zat een staande golf, de middelste spuiten verdwenen dan even onder water door die golfbeweging.

Janke kocht een mars en ik kreeg een boek over Istanbul van 20 TL voor 10 TL.

Ik had last van mijn kuiten en wilde de tram wel proberen, maar we hadden geen muntjes en volgens Janke was het niet ver lopen, maar ik heb nu best last en morgen willen we proberen toch een stuk met het O.V. te gaan omdat we naar de oude christelijke wijk willen.

Terug op de kamer wilden we de foto's bekijken op de laptop, maar de kabel die ik bij me heb is mini USB en op Janke's camera zit mini-mini USB dus dat werd niets, morgen kabeltje maar even mee en zien of we in een foto zaak en verloopje kunnen krijgen.

2011 04 12 03 dinsdag Galatabrug en Suleiman

 2011 04 12 03  dinsdag Galatabrug en Suleiman

Pas kwart voor 9 wakker, Istanbul is vermoeiend.

Ontbijt wederom dik voor elkaar en alle spullen weer bij elkaar gezocht en op naar de Galata brug.

We hebben langs het water gelopen, de Gouden Hoorn, met allemaal boten.

We kregen 3 keer een dringend aanbod van een Bosporus boat trip, maar we wilden lopen.

Over de beroemde Galata brug, viel wat tegen, boven allemaal hengelaars, onder alleen restaurants.

Op de overkant de Galata toren gelaten voor wat die was en langs de kade gelopen, vlak aan het water allemaal vis verkopers en terug iets verder van het water af, allemaal winkels in scheepsbehoeften.

Je moet hier in Istanboel weten waar welke winkels zitten want ze zijn op soort gegroepeerd, alle speelgoed winkels bij elkaar net al alle kleding zaken schoenwinkels en zo voort.

Straten met restaurants kwamen we meerdere malen tegen.

Na de brug even pauze, voor 3 TL een zakje gepofte kastanjes gekocht, wel lekker.

Op de kaart de route bekeken naar de Suleiman moskee, Suleiman de Magnificient in het Engels en de prachtlievende in het Nederlands

Weer allerlei winkel straten, gelukkig stond de moskee ook aangegeven en we vonden hem vlot.

Het enige probleem is om te weten dat je de goede hebt, op een afstand lijken ze allemaal op elkaar en het sterft hier van die dingen.

Onderweg wilden we lunchen, maar Janke liep alle broodjes kramen voor bij en de laatste straten waren leeg, maar tegenover de moskee weer een hele ris restaurants en voor 15 Tl pp een lekker vol bord met van alle soorten wat, nog een kop koffie en een fooi er weer 45 tl armer, maar wel eens voor meer geld minder gegeten.
De moskee ging net dicht, bordje: ''closed for 30 min.'' en meteen die bekende herrie vanaf de minaret, bleek het precies midden op de dag te zijn en we zagen de moslims zich buiten wassen, alleen handen, voeten en gezicht en daarna naar binnen, vrouwen konden zich in een gehuurde en afgeschermde ruimte ook wassen, beetje stiekem een foto en toen maar een slag om gelopen en even gezeten in de tuin van een universiteit.

We kwamen door een straat met allemaal winkels die aluminium pannen verkochten, de grootste hadden een diameter van meer dan een meter.
Zo groot heb ik ze nog nergens gezien.

Inderdaad, de schoenen moesten uit en we konden maar in een gedeelte van de moskee komen.
De lampen hingen niet op dezelfde hoogte, maar de ramen waren prachtig.

Janke hoorde net een Nederlandse gids vertellen dat de beide beroemde praal graven niet te bezichtigen waren vanwege een verbouwing.

Met een half uurtje hadden we hem wel bekeken en we besloten die beroemde waterleiding te gaan bekijken.
Recht door zee is de kortste weg en zo kwamen door minder toeristische gedeelten, zeer schilderachtig.
Bouwvallige houten huizen met van die uitstekende bovenverdiepingen, zoals in de middeleeuwen bij ons de grote steden er ook uitzagen en je weet dan waarom er bij brand een hele stad afbrandde.

1 keer vragen en toen zicht op de waterleiding.
Hij lijkt wel wat op de ''Pond du Gard'' in Frankrijk maar die is hoger en minder lang.

6 bogen werden gebruikt voor 3 rijstroken heen en 3 terug, het ding staat boven een drukke autoweg.

Bij de grote weg langs terug gelopen, kwamen nog over dat beroemde plein waar Janneke niet was toen er een aanslag werd gepleegd.

Janke wilde voor de poort op de foto; batterijen leeg, reserve er in, ook leeg, nog een stel anderen, ook leeg.
De tester erbij om de volsten er uit te zoeken maar daar deed ie het ook niet op.

Naar een kiosk en voor 8 Tl 4 AA penlites gekocht en Janke alsnog op de foto

We liepen oostwaarts om weer bij de bazaar uit te komen en dat lukt wonderwel.

Het is een belevenis, ze ruiken of je ergens belangstelling voor hebt en er werken goede verkopers,

Janke ging eerst voor de bijl, ze zag mooie bloesjes en vond ze niet duur, volgens mij was er meer uit te halen geweest, maar we gunnen die mensen ook een boterham (= we kunnen niet onderhandelen).

Daar tegenover waren spijkerbroeken te koop, vragen naar mijn maat en passen.

De eerste was te kort, maar hij had wel langere, en kleuren van licht blauw (=niet zwaar) tot zwart.

Mooie broeken en dat liet Janke merken, wat de kans op een scherpe prijs al een stuk minder maakt.

Ik wilde eigenlijk maar 1, maar de verkoper heeft me er 3 verkocht, maar wel voor een prijs waarvoor je bij Elinga nog niet eens 1 hebt.
Mooie stretch broeken, met rits en goed van lengte.
Eén zwart, een antraciet en een donker blauwe.

Janke kon meteen haar 3 bloesjes passen en moest toch 1 maatje groter maar is er ook dik tevreden mee.

De bazaar doorgelopen en vrij vlot het hotel terug gevonden.

In de lobby was gratis koffie en dat was lekker.
In de stoel in slaap gevallen.

Even naar de hotel kamer, stukje van dit verslag geschreven en Nederlands nieuws gelezen omdat we een wachtwoord kregen en gratis Wifi hebben.

Hoewel we eigenlijk te moe waren toch maar een restaurant zoeken en bij het bekijken van het eerste menu aangesproken door een aardige jongeman die de gerechten zo aantrekkelijk wist te maken dat we daar naar binnen gingen en lekker gegeten, niet weer een dure fles wijn, zodat het met 46 euro ophield voor een lekkere kebab, salade en soep en thee toe.

Terug op de kamer dit verslag typen en straks op tijd op bed.

Morgen maar naar de blauwe moskee, dat is die met die 6 minaretten.

2011 04 11 02 ma Topkapi

 2011 04 11 02 ma Topkapi
2 maandag 11 april 2011 Istanbul

.

Het bed was te kort en de nachtrust daardoor ook.
Goedkoop hotel en een kamer met niet eens ruimte voor de koffers, die van mij staat voor het bed op de grond.

In het holst van de nacht kom je er ook achter dat er vlakbij een moskee staat omdat er een omroeper begint de oalen (op zijn fries).

In de douche kon je je kont niet keren en de sproeier lazerde van boven, maar het ontbijt was goed en uitgebreid.

De grote boodschap wil ook niet helemaal weg.

Het was warm in het hotel en buiten scheen de zon, dus alleen de trui aan en de jas mee vanwege de geringe regen kans en op de benenwagen naar het Topkapi complex.

Eest in de foyer op de kaart de locatie van het hotel laten aantekenen en een visitekaartje mee gekregen, als we al hopeloos verdwalen, kunnen we zo altijd het hotel terug vinden.

Even zoeken naar de ingang, maar toen konden we het complex op.
Ik was al bang dat het gratis zou zijn, maar al snel zagen we controleurs staan en enig zoekwerk leverde wat ter zijde, een ticket office op met een lange rij ervoor.

We spraken een ander Nederlands stel en die hadden 35 euro moeten betalen voor de taxi rit vanaf het vliegveld naar het hotel die hadden dus nog meer teveel betaald dan wij, een goed gevoel.

De poort van salutering.

Kaartje 20 TL pp en de controle niet op de kaartjes, maar een detectie poortje en alle tassen door een scanner, pootje piepte uiteraard, maar dat stoorde niemand zich aan, ik al helemaal niet.

Rugtas weer op en hele complex bekeken, hoop oude gebouwen van de sultans die er gewoond hebben en diverse ruimtes met Turkse schatten, gekregen of veroverd, albasten en kristallen vazen, sieraden en een grote diamant die ooit voor 2 lepels geruild is nadat hij was gevonden in een afval hoop, tronen en kaftans = Turkse jassen.

Mooi uitzicht over de Bosporus en later nog ruimtes met islamitisch kunst, je moest er stil zijn en gepaste kleding dragen.

Ze hadden er een stukje van de Kabbala en ook het zwaard van David en de staf van Mozes, dat had ik daar niet verwacht maar het stond er echt bij.

We werden begeleid door het Turkse gezang dat we ook al kennen van die minaret 's morgens heel vroeg.
Tegen het eind konden we life zien hoe dat geproduceerd wordt.
Het heet reciteren, geef mij maar Ab, of een andere spreken, desnoods een dominee.

Toen nog even overlegd maar omdat we er toch waren toch maar extra betaald en de Harem bekeken, hoop kale vertrekken, alleen de 2 laatste van de kroonprins waren nog gemeubileerd, verder weinig smeuïge details.

Aan het begin van de middag waren we wel uitgekeken en op naar het archeologisch museum, maar dat was op maandag dicht.

Het was veel kouder dan we dachten en het regende nogal waardoor we beide erg verlangden naar het fleece jack wat op de hotelkamer lag.

Op weg naar het hotel nog een supermarkt gezocht voor drinkwater en de warme trui opgehaald en even op de kamer opgewarmd.

Toen maar op weg naar de bazaar, intussen zagen we diverse juweliers zaken die ons binnen nodigden omdat Janke wel belangstelling had voor een halsketting van staal of wit goud, omdat zilver bij haar zwart wordt.

Eerst zaak had allen wit goud met diamantjes en ver boven de begroting; een compleet maand inkomen.

Maar een paar winkels verderop alleen wit goud, zonder diamanten en zonder hanger, precies wat de bedoeling was.

De verkoper liet ons zien wat we mooi vonden en hoeveel tijd hij nodig had om eventueel andere kleuren en uitvoeringen te leveren.

Op laatst kwam het toch aan prijzen toe en we schrokken ons rot; rond 2000 euro was toch echt niet de bedoeling.

De verkoper deed zijn werk goed, en we zijn vertrokken met een mooie witgouden hals ketting en we hoeven niet droog brood te eten.

Janke was wel in een klap genezen van haar wens voor een leren zomerjas.

Toen op weg naar de bazaar, die moet je gezien hebben.
Wat een aanbod.

Het liep tegen 7 uur en dan konden we in het hotel eten.
We kwamen uit voor de Galata brug en daar konden we de tramrails volgen en zo kwamen we weer in ons hotel

We waren de enige gasten, dag schotel van 14 IT de man.
Half flesje wijn erbij voor dezelfde prijs, dag soep niet leverbaar daarom een uitgebreid voor gerecht, met kaas, vlees brood, dik voor elkaar,

Het hoofdgerecht ook prima en een heel mooi uitzicht op de Bosporus.

Nog een enquête formulier hoe we het vonden en of we suggesties hadden, toch maar ingevuld dat ze duurder waren als de restaurantjes in de stad, waar je voor 8 TL al een maaltijd had.

Daarna nog op de kamer gezeten op de rand van het bed omdat er op de kamer geen stoelen zijn (Is overigens ook geen plaats voor) de verslagen van gister en vandaag getypt.

Internet werkt niet omdat ik de inloggegevens niet heb, morgen maar even vragen.

Eerst slapen, we hebben de kachel uit kunnen krijgen (hoop ik) en het raam dicht, wat hopelijk het ge-eamel genoeg dempt om er doorheen te slapen.

2011 04 10 01 zo. vertrek naar Istanboel

2011 04 10 01 zo. vertrek naar Istanboel  zondag 10 april 2011

Janke helemaal in de stress en de wekker op kwart over 6 omdat Lammert ons om kwart voor acht op zou komen halen.

In de lege kamer ontbijten en lunch pakket klaarmaken, aan kleden, laatste spullen in de koffer zoals Snurkbeugel en de elektrische tandenborstel.

Toen de laatste meubelen uit de kamer; de tafel, de beide stoelen en de computer.
(Tijdens deze vakantie wordt er een nieuwe vloer in de kamer gelegd)

Toen alles klaar was liep het toch tegen kwart voor acht en daar was Lammert ook al, alle spullen in de auto en op naar Heerenveen, rustig de goedkope dagkaart van de trekpleister afgestempeld en toen een dik kwartier wachten op de trein van half negen, maar daar zou ik nooit weer wat over zeggen.

Ruim plek, in de stilte coupe en de wc zat niet eens op slot.
De trein had als eindpunt Schiphol, dus we konden blijven zitten.
Maar bij de kaartjes controle meldde de conducteur dat deze trein stuk was en dat we in Zwolle moesten overstappen op die uit Groningen.

Wat een gedonder, toen we overgestapt waren op de trein die 2 perrons verder stond ontdekte ik dat mijn rugtas, met alle medicijnen en kaarten, nog in de vorige trein stond.

Als een haas terug gerend, maar welke trein was het ook alweer?
Toen ik hem gevonden had bleek hij niet open te willen, dus terug en Janke uit de trein halen die op punt van vertrekken stond, met haar handbagage en 2 koffers, maar dat lukte omdat de conducteur bij dezelfde deur stond en de trein even liet wachten.

Toen op zoek naar iemand met een rode pet, we vonden iemand met een rood bandje op zijn pet, die liep mee en kon de trein wel open krijgen en de rugtas stond nog mooi in de stilte coupe.

Ik uitleggen hoe en waarom en we kregen een koffie bon voor de schrik.

Van het uur speling hadden we nu de helft gebruikt, en we moesten nu in Amersfoort weer over stappen, maar nu lette ik beter of ik alles wel had, kwestie van steen en ezel.

Op Schiphol stap je uit vlak bij de luchthaven en eenmaal boven de grond vonden we vlot de vertrek hal, maar daar waren er drie van en welke gate moesten we hebben?

Op de bevestigingsbrief stond: ''geen aanvullende informatie bekend'' dus zoeken op de monitoren.

Op de monitoren met alle vertrekkende vliegtuigen konden we de onze niet vinden, dus een baantje-pet gevraagd naar de infobalie van Turkish Airlines, die was in hal 3

Wij daar vragen naar de gate en zijn antwoordt verstonden we eerst niet, maar het was toch: ''gecanceld''.

Hij de informatie erbij en onze vlucht bleek overgeboekt naar morgen, maandag 11 april om dezelfde tijd.

Al 2 maanden geleden, wij kijken op de boeking papieren en de vlucht is geboekt op 15 februari en op 16 februari is de vlucht gecancelled, hadden we bericht van moeten hebben, maar Cheap Tickets liet veel vaker steken vallen.

We hebben nog gewacht en gevraagd of er in het toestel dat van dezelfde gate vertrok en ook naar Istanbul ging, nog plaats was, maar dat was een andere maatschappij en dat lukte dus niet.

Om 6 uur was er weer een vlucht van Turkish air maar die zat vol, als we om half vijf informeerden kon het zijn dat iemand had afgezegd en dan konden we misschien mee.

We hebben rustig een paar uur lang de vertrekkende vliegtuigen van af het panorama terras kunnen bekijken.

Terug naar Drachten was de ene mogelijkheid, een hotel zoeken voor 1 nacht de andere.

Het ‘’jotel’’ op Schiphol gezocht, maar dat was achter de douane en onze kar vol bagage gaf problemen om daar doorheen te komen.
Dus prijsinformatie werd niets.

De papieren van de bevestiging nogmaals goed bekeken en er stond onder algemene informatie in het Engels wel degelijk dat de maatschappij de vlucht veranderd had.

Om half vijf informeren en hij zou zijn best doen en er was helemaal achterin nog net ruimte voor 2 personen.
Wij blij.
Ook nog naar Ataturk in plaats van die andere die we eerst hadden en veel verder van Istanbul af ligt.

Vliegen op zich is saai, ik zat bij een raampje en als ik in een onmogelijke bocht ging zitten zag ik Amsterdam onder ons wegglijden en later nog de grens met Duitsland, nog later een rivier die misschien wel de Donau was, toen werd het donker en kon ik me wijden aan de 6 sterren sudoku van de Trouw van zaterdag.

dit ging dus 3 keer fout.

Uit het vliegtuig geen slurf maar nu op een open trap naar beneden en een eindje lopen en in een enorme bus, breder dan ik ooit gezien heb.
Met de stroom mee een gebouw in, zagen een rij loketten met visa en we wisten dat we die eerst moesten kopen om te voorkomen dat je na lang wacht in de rij voor de douane, terug gestuurd werd om nogmaals achteraan te sluiten.

Kost 30 euro samen, maar we mochten het land in.

Op naar de bagageband, Janke’s koffer kwam net voorbij, maar die van mij niet.

Er zat weinig anders op dan te wachten en maar hopen dat niet iemand anders de mijne meegenomen heeft of al had.

Na lang wachten kwam hij toch en konden we de luchthaven uit en een taxi zoeken, die waren er zat en zelfs voorzien van een meter, de chauffeur was ook net bezig met een Italiaan, die moest ook naar Istanboel dus we konden wel samen.

Schijnbaar kennen ze hier geen controle op maximum snelheden en is rechts inhalen ook niet verboden.

Eerst die Italiaan naar zijn hotel gebracht, daarna zagen we de oude muren van de stad en wist ik dus dat we flink omreden en bij het hotel stond de taximeter op 43 Turkse lira = 23 euro.

Op de luchthaven hadden we al gepind en mijn biljet van 50 Lira werd zo duidelijk geaccepteerd als fooi dat ik niet de tijd had te protesteren.
De man had dus een beste rit, grootste stuk dubbel beuren en via een omrit ook nog eens extra.

Inchecken ging probleemloos maar de bar was al dicht, en als we ergens behoefte aan hadden was het wel een wijntje en een pilsje, maar op de kamer was een welgevulde koelkast, met kola, diverse smaken, sinas, water en wat onduidelijke ander blikjes en 2 (twee) kleine blikjes bier.
Toen die in de holle kies waren verdwenen maar gaan slapen.
Het was haast 1 uur Turkse tijd.