2011 04 10 01 zo. vertrek naar Istanboel

2011 04 10 01 zo. vertrek naar Istanboel  zondag 10 april 2011

Janke helemaal in de stress en de wekker op kwart over 6 omdat Lammert ons om kwart voor acht op zou komen halen.

In de lege kamer ontbijten en lunch pakket klaarmaken, aan kleden, laatste spullen in de koffer zoals Snurkbeugel en de elektrische tandenborstel.

Toen de laatste meubelen uit de kamer; de tafel, de beide stoelen en de computer.
(Tijdens deze vakantie wordt er een nieuwe vloer in de kamer gelegd)

Toen alles klaar was liep het toch tegen kwart voor acht en daar was Lammert ook al, alle spullen in de auto en op naar Heerenveen, rustig de goedkope dagkaart van de trekpleister afgestempeld en toen een dik kwartier wachten op de trein van half negen, maar daar zou ik nooit weer wat over zeggen.

Ruim plek, in de stilte coupe en de wc zat niet eens op slot.
De trein had als eindpunt Schiphol, dus we konden blijven zitten.
Maar bij de kaartjes controle meldde de conducteur dat deze trein stuk was en dat we in Zwolle moesten overstappen op die uit Groningen.

Wat een gedonder, toen we overgestapt waren op de trein die 2 perrons verder stond ontdekte ik dat mijn rugtas, met alle medicijnen en kaarten, nog in de vorige trein stond.

Als een haas terug gerend, maar welke trein was het ook alweer?
Toen ik hem gevonden had bleek hij niet open te willen, dus terug en Janke uit de trein halen die op punt van vertrekken stond, met haar handbagage en 2 koffers, maar dat lukte omdat de conducteur bij dezelfde deur stond en de trein even liet wachten.

Toen op zoek naar iemand met een rode pet, we vonden iemand met een rood bandje op zijn pet, die liep mee en kon de trein wel open krijgen en de rugtas stond nog mooi in de stilte coupe.

Ik uitleggen hoe en waarom en we kregen een koffie bon voor de schrik.

Van het uur speling hadden we nu de helft gebruikt, en we moesten nu in Amersfoort weer over stappen, maar nu lette ik beter of ik alles wel had, kwestie van steen en ezel.

Op Schiphol stap je uit vlak bij de luchthaven en eenmaal boven de grond vonden we vlot de vertrek hal, maar daar waren er drie van en welke gate moesten we hebben?

Op de bevestigingsbrief stond: ''geen aanvullende informatie bekend'' dus zoeken op de monitoren.

Op de monitoren met alle vertrekkende vliegtuigen konden we de onze niet vinden, dus een baantje-pet gevraagd naar de infobalie van Turkish Airlines, die was in hal 3

Wij daar vragen naar de gate en zijn antwoordt verstonden we eerst niet, maar het was toch: ''gecanceld''.

Hij de informatie erbij en onze vlucht bleek overgeboekt naar morgen, maandag 11 april om dezelfde tijd.

Al 2 maanden geleden, wij kijken op de boeking papieren en de vlucht is geboekt op 15 februari en op 16 februari is de vlucht gecancelled, hadden we bericht van moeten hebben, maar Cheap Tickets liet veel vaker steken vallen.

We hebben nog gewacht en gevraagd of er in het toestel dat van dezelfde gate vertrok en ook naar Istanbul ging, nog plaats was, maar dat was een andere maatschappij en dat lukte dus niet.

Om 6 uur was er weer een vlucht van Turkish air maar die zat vol, als we om half vijf informeerden kon het zijn dat iemand had afgezegd en dan konden we misschien mee.

We hebben rustig een paar uur lang de vertrekkende vliegtuigen van af het panorama terras kunnen bekijken.

Terug naar Drachten was de ene mogelijkheid, een hotel zoeken voor 1 nacht de andere.

Het ‘’jotel’’ op Schiphol gezocht, maar dat was achter de douane en onze kar vol bagage gaf problemen om daar doorheen te komen.
Dus prijsinformatie werd niets.

De papieren van de bevestiging nogmaals goed bekeken en er stond onder algemene informatie in het Engels wel degelijk dat de maatschappij de vlucht veranderd had.

Om half vijf informeren en hij zou zijn best doen en er was helemaal achterin nog net ruimte voor 2 personen.
Wij blij.
Ook nog naar Ataturk in plaats van die andere die we eerst hadden en veel verder van Istanbul af ligt.

Vliegen op zich is saai, ik zat bij een raampje en als ik in een onmogelijke bocht ging zitten zag ik Amsterdam onder ons wegglijden en later nog de grens met Duitsland, nog later een rivier die misschien wel de Donau was, toen werd het donker en kon ik me wijden aan de 6 sterren sudoku van de Trouw van zaterdag.

dit ging dus 3 keer fout.

Uit het vliegtuig geen slurf maar nu op een open trap naar beneden en een eindje lopen en in een enorme bus, breder dan ik ooit gezien heb.
Met de stroom mee een gebouw in, zagen een rij loketten met visa en we wisten dat we die eerst moesten kopen om te voorkomen dat je na lang wacht in de rij voor de douane, terug gestuurd werd om nogmaals achteraan te sluiten.

Kost 30 euro samen, maar we mochten het land in.

Op naar de bagageband, Janke’s koffer kwam net voorbij, maar die van mij niet.

Er zat weinig anders op dan te wachten en maar hopen dat niet iemand anders de mijne meegenomen heeft of al had.

Na lang wachten kwam hij toch en konden we de luchthaven uit en een taxi zoeken, die waren er zat en zelfs voorzien van een meter, de chauffeur was ook net bezig met een Italiaan, die moest ook naar Istanboel dus we konden wel samen.

Schijnbaar kennen ze hier geen controle op maximum snelheden en is rechts inhalen ook niet verboden.

Eerst die Italiaan naar zijn hotel gebracht, daarna zagen we de oude muren van de stad en wist ik dus dat we flink omreden en bij het hotel stond de taximeter op 43 Turkse lira = 23 euro.

Op de luchthaven hadden we al gepind en mijn biljet van 50 Lira werd zo duidelijk geaccepteerd als fooi dat ik niet de tijd had te protesteren.
De man had dus een beste rit, grootste stuk dubbel beuren en via een omrit ook nog eens extra.

Inchecken ging probleemloos maar de bar was al dicht, en als we ergens behoefte aan hadden was het wel een wijntje en een pilsje, maar op de kamer was een welgevulde koelkast, met kola, diverse smaken, sinas, water en wat onduidelijke ander blikjes en 2 (twee) kleine blikjes bier.
Toen die in de holle kies waren verdwenen maar gaan slapen.
Het was haast 1 uur Turkse tijd.