2009 03 24 09 dinsdag van Petra naar Jeruzalem, Nebo.

2009 03 24 09 dinsdag van Petra naar Jeruzalem, Nebo.

Beetje vroeg op vanmorgen; wake-up call om half zes en om 6 uur al de koffers op de gang.

En inderdaad 5 voor zes waren ze er al om ze op te halen.

Goed ontbeten;
Janke wilde niet een broodje meesmokkelen omdat de manager daar over geklaagd had,.
Gister werd mij ook al mee gedeeld dat ik de beide broodjes die in extra had gesmeerd niet mocht meenemen.
Het mocht wel maar dan diende je een lunch af te rekenen van 3 Dinar en we hadden wel repen en zo bij ons en op het mededelingenbord stond dat we nog in Jordanië gingen lunchen.

Vanuit Wadi Mozes eerst een stukje Kings Highway, maar toen, omwille van de tijd toch maar een stuk over de Desert Highway.
Even afgeslagen om de oude kruisvaarders burcht Shobak te bekijken, we zijn er niet in geweest.
De chauffeur keerde de bus midden in het drukke verkeer op de weg en een stukje terug pakten we de route weer op.

De kruisvaarders burgt in Shobak

Op tijd afgeslagen en de rivier de Arnon overgestoken; eerst een heel eind naar beneden, tig haarspeldbochten en toen een stuwdam over en weer tig haarspeldbochten omhoog.

Aan het begin was een restaurantje (zonder nutsvoorzieningen) waar je koffie kon krijgen en even naar de wc kon.
Magnifikant uitzicht.

Restaurant zonder gas en licht

het dal van de Arnon

Het stukje wat nu volgt type ik voor de tweede keer omdat die klote laptop het nodig vond om zonder reden vast te lopen en bij het opnieuw opstarten ben ik de heft van mijn tekst kwijt.

De rivier Arnon wordt in de Bijbel meerdere malen genoemd en het is/was de grens tussen Moab en Edom.

Het is echt een oude weg, hij gaat nog door alle dorpjes en steden en niet er omheen.

Onderweg geluncht in Madaba. (Daar hebben ze die beroemde mozaïekvloer, maar daar hadden we nu geen tijd voor)

Route gevolgd tot de berg Nebo; dat was de berg waar Mozes het beloofde land mocht zien.

Er staat een apart christelijk monument, de ijzeren staak met die watergolf erin die ik op Google Earth had gezien stond er ook.

Frits op de berg Nebo

Links de dode zee

Zelfde punt, ietsje naar rechts de Kinereth is zichtbaar.

Ook nog een tent met een Mozaïek vloer. Janke was bang dat we de laatsten zouden zijn die terug bij de bus kwamen, maar dat viel mee.

Mozaiek op de Nebo

Toen weer via vele bochten naar beneden tot het niveau van de Dode zee, onderweg een militair Chequepoint ; het stukje grond langs de Dode zee is hier militair gebied, er liggen zelfs nog mijnen.

We hebben de Dode zee gelaten voor wat die was en zijn afgeslagen naar de Allenby Bridge.

De weg daar naar toe is van dien aard dat je denkt: ’’is dit nu de hoofdweg naar de grens’’

Langs kraampjes, over drempels (die hebben ze hier in Jordanië ook uitgevonden, ze liggen op de gekste plekken, net als bij ons maar hier ook in de snelweg, als er een dorpje aan ligt.)

Het passeren van de grens duurde 2 uren.
Aan de Jordaanse kant hoefden we niet eens de bus uit,
Willy nam alle passen mee die kregen we even later allemaal terug, de koffers moesten wel door een mobiele scan, maar toen ze daarmee halverwege waren hoefde re rest niet meer.
Met dezelfde bus naar de Israëlische kant, aan de nadere kant van de Jordaan, waar dit keer zowaar een beetje water stroomde.

Daar moesten we allemaal wel uit de bus, afscheid genomen van de gids en de chauffeur, en de koffers met paspoort afgeven, de passen kregen we vlot terug en toen allemaal door het bekende poortje, ik moest weer gefouilleerd, de vierde keer de vakantie, vreemd genoeg reageerde zijn handscan niet op mijn been.
Janke verteld net dat Eef ook moeite had om zonder piepen door het pootje te komen en dan het pootje pas zweeg toen ze ook de bril af had gedaan.
Het zou bij mij ook wel aan de bril kunnen liggen.

Toen we helemaal buiten stonden was onze Israel gids Hans er niet, er was al contact geweest en hij zou weer onze gids zijn, net als 2 jaar geleden, er was ook geen bus. Maar die bleek bij de hal te staan waar we de vorige keer uit kwamen en Hans komt morgen.

Vlot gereden naar het Hotel, wat is een goed wegen net toch wat waard, als je dit drukke verkeer vergelijkt met dan in Jordanië is het veel meer gestroomlijnd, het hele land ziet er een stuk welvarender uit dan Jordanië en vooral Egypte. Geen ezelkarren en minder gedeukte auto’s.

In het Hotel onderhand lekker gegeten en er een lekker biertje bij gedronken, en ook een flesje mee genomen naar de kamer en dat ga ik nu opdrinken.

Morgen kwart over 6 op en kwart voor acht in de bus en naar de Olijfberg.