2009 03 19 04 donderdag Plaats doortocht en snorkelen.

2009 03 19 04 donderdag Plaats doortocht en snorkelen.

Donderdag 19 maart 2009

We konden het rustig aan doen vanmorgen.

Dit hotel is nog maar 1 jaar oud en nu is de douche kop al stuk en er zitten scheuren in de tegels.

De kamersleutel zit aan een stuk plastic wat in een sleuf in de muur moet, waarom werd duidelijk toen ik het er later uithaalde, het duurde ongeveer 1 minuut, toen zaten we in het pikkedonker, op de tast mijn rugtas kunnen vinden waar een zaklantaarntje in zat.
Stukje plastiek weer in de sleuf en het licht ging weer aan.

Fles water gevraagd bij het ontbijt, moest 2 $ kosten en in ponden 10£.

Altijd nog beter dan de €2, - die een klein flesje 2 jaar geleden op Schiphol koste.

10 uur verzamelen in de hal voor een strandwandeling, 5 voor 10,: kamer wil niet op slot, alles geprobeerd, maar deur wilde simpel weer open, receptie gebeld, zouden komen, waren er binnen een paar minuten, ‘’look sir’’ zo wilde hij even voordoen hoe het moest, mooi niet dus, inderdaad stuk,

Nu, inbreken hier is niet moeilijk, het slot wil simpel uit elkaar en het euvel werd verholpen,
Willy kwam voorbij met Margriet, die zouden wachten als ze verder weg gingen, maar dat was niet nodig.

De club op het strand

Ons Hotel voor de Wadi Watir

Ab werd emotioneel toen hij vertelde waarom hij dacht dat dit de plek moest zijn van de overtocht. Nergens anders heb je een weg die doodloopt tegen de zee met een wadi door een kloof met steile wanden, zodat ze nergens heen konden.
Er was wel een weg langs de zee naar het noorden, maar daar stond een fort.
En hier is de helling maar 6 tot 10 graden en overal elders rond 45 graden.
De wateren stonden als een muur, ze werden stijf, waarschijnlijk door een sterke val wind van de bergen.
Als je maar zorgt voor genoeg stroming en verdamping kan zelfs hoog zomer nog het water bevriezen.
We zijn eerst gelopen naar het punt waar je van het strand het beste de wadi Watir kon zien en daarna waar de zee het ondiepst is, hij wordt daar niet dieper dan 300 meter, terwijl het diepste gedeelte 1800 meter diep is, de breedte is ca 18 km, op de overkant is weer een wadi, daardoor is deze ondiepe drempel ontstaan.
Het was ook op dit strand dat de Israëlische troepen geland zijn om de Sinaï woestijn te veroveren in de laatste oorlog, toen Israel aangevallen werd door al zijn buurlanden.
En toen van af dit strand in 6 dagen aan het Sues kanaal stond.

De gids in Egypte verteld overigens dat Egypte deze oorlog had gewonnen en hun soldaten werden als helden vereerd. (hoe waarheidsgetrouw in onze geschiedschrijving?)
Daarna met een gedeelte van de club langs het strand door gelopen naar een dorpje.

Halverwege mochten we niet verder langs het stand, privé terrein van het Hilton Hotel, dus daaromheen en na enig zoeken een paar echte zeer klein winkeltjes, chocolade en water gekocht, 23 pond waarvan 10 pond voor een zakje pinda’s voor Willy.

De veerboot naar Eilat.

Toen terug gelopen naar het Hotel; een mooie oefening voor Petra, daar loop je de hele dag.

Daar eerst de geheugen kaarten van mijn foto toestel gewist en dit blog bijgewerkt,
Janke ging zwemmen.

Opeens realiseerde ik mij dat ik niet eens geprobeerd had om te ontdekken of ik hier niet kon snorkelen, en dat de rode zee daartoe toch wel de meest uitgelezen plek op aarde voor is,
Dus zwemspullen bij elkaar gezocht en toch maar eens informeren.
Er bleken mensen van onze groep net naar het strand vertrokken om te snorkelen, dus maar richting strand.
Daar lagen een paar van onze groep de genieten van de zon, die verwezen naar de strand bar en die verwezen naar een kiosk 100 meter verderop.
Niemand aanwezig.
De zelfde man die me had verwezen kwam aanlopen en vertelde dat de eigenaar met 5 minuten terug kwam, dus ik me alvast omkleden, nog even gewacht, komt diezelfde man weer en vertelde dat hij naar de receptie had gebeld en dat daar nu iemand van kwam en dat klopte.
Flippers en bril gepast, matig, maar vooruit, toen onder leiding van een niet Engels sprekende Egyptenaar in een pedaal boot richting buitenste boei, waar de boot aan vast werd gemaakt en we uit de boot moesten, het water was lekker warm, maar de bodem zeer ongelijk, mijn flipper bleef haken dus het viel niet mee om evenwicht te vinden om mijn duikbril op te doen.
Maar toen ik onder water keek zag je meteen het koraal rif waar we dus bovenop stonden, vandaar dat het zo ongelijk was.
En ook mooie vissen.
Ik vond het lastig om te gaan zwemmen, maar mijn gids pakte mijn hand en toen ging het goed, maar ik bleef het angstig vinden; via mijn snor kwam er toch zout water in de bril en ik ademde zwaar en diep, maar het was wel heel mooi, veel prachtig gekleurde vissen, mooie gekleurde riffen, een zeenaald en een paar grotere vissen.

Daarna terug bij de boot proberen weer grond te vinden en bril en flippers uit en terug peddelen nar het strand.
Daar de 140£ = 20€ betaalt.
Dat schijnt hier een half gemiddeld maandloon te zijn, maar ik vond het wel de moeite waard.

Daarna nog even in de rode zee gezwommen, maar je moest erg ver uit de kust voordat het diep werd. Daarom terug naar de hotel kamer, daar hebben we het zwembad voor de (achter)deur.

Dat water was wel een stuk kouder, maar zoet, op de kamer toch maar even gedoucht en lekker schoon goed aan, spaart morgen vroeg weer tijd, dan willen we de zuil zoeken die Koning Salomo hier geplaatst heeft als gedenkteken aan de overtocht.