2009 03 23 08 ma. Petra 3 El Deir

2009 03 23 08 ma.  Petra  3 El Deir

Maandag 23 maart 2009         El De-ir = The Monastery = het klooster.

Weer om half negen in de bus,
Via de achteringang naar het nationale park Petra.
Evengoed een aardig eind lopen via een asfaltweg.
Ik had erg last van mijn kuiten en overwoog een ezel of muildier, maar de werden niet aangeboden. Bij het restaurant aan het eind van de kolonade, vlak bij het museum, eerst maar eens koffie gedronken,
Nescafé dit keer, scheelt een nare nasmaak.

De wandeling naar El Deir

Uitzicht op de wadi Araba

Toen op weg naar El Deir,
Mooie route, 600 of 900 treden, afgewisseld met vlakkere stukken, onderweg kreeg ik ook nog last van mijn rechter knie, die doet plotseling erg pijn en doen niet meer wat ik wil, wat het lopen langs een afgrond niet rustgevender maakt.

Maar we waren bij El Deir vlotter dan ik dacht, even uitgerust, het boek van Willy bekeken van die Duitse schilder die in 1838 een reis maakte door het nabije oosten en o.a. tekeningen heeft gemaakt van Petra zo als het er toen uitzag.
Petra was enige jaren daarvoor ontdekt door een Zwitser, verkleed als bedoeïn.

Bij El Deir gaf Ab een korte Bijbelbespreking over er rol die dit gebouw volgens hem bij de wederkomst zal spelen; hij denkt dat Christus zich hier aan Israël zal bekendmaken, nadat hij het gelovig overblijfsel in Petra zal hebben verzameld.

Toen hebben we iedereen naar binnen geholpen, omdat de ingang tegenwoordig 1,5 meter boven de grond is.
Daarna hebben we met zijn allen staan zingen dat het een lieve lust is.

Nog even het hoogste punt daar tegenover beklommen, dat kon de vorige keer nog niet, omwille van de tijd.

Het klooster El Deir van boven af.

de schaapskooi

dat was het uitzichtpunt.

De beide andere uitzichtpunten overgeslagen en rustig teruggelopen.
Het eerste eind is het ergst, daarna worden de kuiten warmer en gaat het wel, maar die knie bleef lastig.

1 van de zeer vele stalletjes, one Dinar!

op de terugweg

Onderaan weer de bekende bedoeïenen met hun ezel aanbod.
Ik wilde een muildier, maar die waren er niet, dus toch maar op een ezel.
Het blijft een onzekere manier van rijden, je hebt het gevoel of kon je er zo afrollen, net alsof je op een oliedrum in het water zit.

Maar het ging goed.
Dit keer wel op de foto gezet, en voor 7 dinar naar de Treasure.

Daar kwam meteen een andere bedoeïen met het aanbod van nog eens 7 dinar tot het eind van de Siq. Van ezel en –drijver gewisseld en redelijk comfortabel de Siq door.

De restanten van de toegangspoort tot de Siq.

Wat je wint aan spierpijn ben je voor een groot gedeelte aan stress weer kwijt.

Later hoorde ik dat er die dag zeker 3 mensen van een ezel zijn afgevallen, waaronder een van onze groep; die ezel liep te dicht onder een boom door en zij bleef aan de takken hangen en viel.

Tijdens deze terugtocht begon het hard te waaien, heb ik ook eens een zandstorm meegemaakt en daardoor een indruk gekregen hoe de rotsen aan hun grillige vormen zijn gekomen.

Het stuk van de poort tot de parkeerplaats zelf gelopen, om nu ook nog een keer op een paard te moeten lokte niet erg en alle paarden waren ook bezet.

Het toegangshek.

Een uur te vroeg bij het parkeerterrein, wat niet heel erg was want de storm en regen hield aan, regen maar een beetje maar de windvlagen waren heftig.
Ik hoorde dat er enkele sieraden tenten waren opgewaaid.

Morgen vertrek naar Jeruzalem, over de Kings Highway.

Jordanees installatie werk.