2012 05 15 11 dinsdag archeologisch museum Fietsen in Athene.
Dinsdag 15 mei 2012
Dat nautisch museum was volgens de informatie op de camping alleen open op verzoek.
Pas op de Franse versie van Wikipedia vond ik hun site en daar stond dat ze normaal alle dagen open zijn van 8 tot 14 uur.
Het nationaal historische en het Nationaal archeologisch museum was open van 8 tot 15 uur.
En langs het water fietsen van de haven van Peiraias leek ons ook wel mooi, dus vanmorgen, mooi op tijd onderweg naar het Nationaal Historisch museum, omdat dat ons leuker leek dan dat grote archeologisch museum met 60 zalen met oude Griekse spullen.
De vorige keer mislukte de tocht naar het centrum omdat we op de dubbelbaans weg uitkwamen en we niet het lef hadden om daar tegen het verkeer in te gaan fietsen, lopend over de stoep en toch weer een weggetje links af gevonden, weer doodlopend op een erf of fabrieksterrein.
Daarom vandaag wat een meer noordelijke weg genomen, maar we kwamen veel te noordelijk uit en moesten in Athene een heel eind zuid fietsen voordat we de Acropolis ontwaarden.
Als je dan op de kaart had gevonden waar je was en hoe je verder kon om bij het museum te komen bleek de weg die je in moest eenrichtingsverkeer en moest je op de gok de volgende nemen.
Soms ging dat goed.
Toen we er na lang zoeken eindelijk waren konden we het weer niet vinden, een Griek gevraagd en we stonden er weer vlak voor, maar op het bordje stond: stedelijk museum.
Het bleek toch de juiste te zijn, alleen was het dinsdags gesloten.
Kaart er weer bij en toch maar op weg naar dat grote archeologisch museum, weer geklooi met eenrichtingswegen waardoor onze planning de mist in ging, maar dit was wel zo’n groot gebouw, dat we het vonden zonder te hoeven vragen.
Eerst maar een bakje koffie en toen naar binnen, entree 7 euro p.p. en een machtige grote verzameling oude Griekse spullen; zalen vol met marmeren beelden, volgende zalen vol vazen uit alle mogelijke plaatsen en tijdperken.
Fraaie uitleg over dat astrolab dat ze gevonden hebben en na uren dwalen (ook een museum route was niet aangegeven) maar weer naar buiten.
Koffie opgemaakt en dan toch maar op weg naar de haven, hoewel het al half 1 was en we waarschijnlijk te laat zouden zijn voor dat Nautisch museum, maar een haven is vaak ook wel mooi.
De doorgaande weg voerde ons vlot door het centrum van Athene en liep mooi richting zee.
Alleen buiten de stad werd er steeds harder gereden en voorsorteren steeds hachelijker.
Er werd een afslag aangegeven naar rechts en ik had de hoop dan van deze hoofdweg af te kunnen, maar de afslag ging naar de tolweg.
Goede raad was duur.
Toch maar gestopt naast de vangrail.
2 drukke rijbanen oversteken, waar hard gereden werd was ook al geen optie.
Naast de vangrail was een berm, dan een schuin talud, een muurtje en dan een spoorbaan en daarnaast een trottoir en een minder drukke weg.
Ik ontdekte een stukje waar het muurtje ontbrak.
We hebben de fietsen over de vangrail gehesen, voorzichtig en al glijdend dat talud af.
De trein laten passeren en toen de beide spoorbanen over en zo kwamen we op dat trottoir.
Vrij dicht bij een kruising waar we de weg konden oversteken en even verder links af, onder die snelweg door en zo kwamen we op het haven terrein.
Als ze alle boten die daar lagen goed zouden kunnen verkopen, was de crisis opgelost.
Even zoeken, maar langs het water kwamen we niet,
Wel was even verder een bruggetje en daar tegenover een café, waar we ijs koffie hebben gedronken.
Ik wilde de hele route langs de kust fietsen, maar Janke vond dat te ver dus eerder een doorsteek gezocht.
Bij het water langs fietsen lukt niet, tussen de weg en het water zaten allemaal restaurantjes.
De weg waarvan ik dacht dat die langs het water liep ging en stukje van het water af en meteen zo steil omhoog dat we moesten lopen.
Eenmaal boven konden we niet ontdekken waar we zaten en terug kon ook niet omdat het eenrichtingsweg was.
Dus verder omhoog, gelukkig minder steil zodat we weer konden fietsen.
We moesten naar het westen om op de weg terug naar de camping te komen, maar daarheen liepen geen wegen.
We kwamen op een hoofdweg.
Stoppen om te kijken welke dat was en we gingen de verkeerde kant op.
Keren kon ook niet want het was een eenrichtingsweg.
Moesten we toch weer omhoog.
We vonden een weg die beter in de goede richting ging, maar die liep dood tegen een kanaal met daarboven een auto weg, maar daar was een trapje, met een loopbrug zodat we over het water en onder de snelweg door aan de andere kant kwamen.
Verder richting noord.
De camping lag toch aan de andere kant van die snelweg die we net hadden gepasseerd, maar daar liep geen weg naar het westen, dus zo goed en kwaad als het ging richting noord aangehouden.
Toen ik dacht weer op de kaart te zijn, Karin geraadpleegd en die de route naar de camping laten berekenen, maar dan moesten we weer langs die drukke vierbaansweg en ook nog een andere hoofdweg passeren wat voorsorteren betekende.
En omdat ik van Anne zuinig op Janke moest zijn, gekozen voor een parallel weg die ook de goede kant op ging.
Het waaide stevig, en we hadden uiteraard, tegenwind.
Die parallel weg bleek minder parallel dan ik dacht zodat we nog een heel stuk overdwars moesten voordat we het laatste stukje naar de camping hadden.
Blij dat we eindelijk terug waren.
Ik stelde nog voor op de camping te gaan eten, maar Janke is bang dat we dan weer met de helft van het meegenomen eten weer thuis komen.
Lekker macaroni gegeten.
Met elkaar in deze 2 dagen toch wel 70 km gefietst en dat in een stad die absoluut niet op fietsen ingesteld is, nergens fietspaden en amper bewegwijzering en dan nog alleen voor auto’s.
Morgen naar Korinthe, ik heb de route verlegd zodat we, als we het kanaal van Korinthe passeren, even kunnen stoppen.
Dinsdag 15 mei 2012
Dat nautisch museum was volgens de informatie op de camping alleen open op verzoek.
Pas op de Franse versie van Wikipedia vond ik hun site en daar stond dat ze normaal alle dagen open zijn van 8 tot 14 uur.
Het nationaal historische en het Nationaal archeologisch museum was open van 8 tot 15 uur.
En langs het water fietsen van de haven van Peiraias leek ons ook wel mooi, dus vanmorgen, mooi op tijd onderweg naar het Nationaal Historisch museum, omdat dat ons leuker leek dan dat grote archeologisch museum met 60 zalen met oude Griekse spullen.
De vorige keer mislukte de tocht naar het centrum omdat we op de dubbelbaans weg uitkwamen en we niet het lef hadden om daar tegen het verkeer in te gaan fietsen, lopend over de stoep en toch weer een weggetje links af gevonden, weer doodlopend op een erf of fabrieksterrein.
Daarom vandaag wat een meer noordelijke weg genomen, maar we kwamen veel te noordelijk uit en moesten in Athene een heel eind zuid fietsen voordat we de Acropolis ontwaarden.
Als je dan op de kaart had gevonden waar je was en hoe je verder kon om bij het museum te komen bleek de weg die je in moest eenrichtingsverkeer en moest je op de gok de volgende nemen.
Soms ging dat goed.
Toen we er na lang zoeken eindelijk waren konden we het weer niet vinden, een Griek gevraagd en we stonden er weer vlak voor, maar op het bordje stond: stedelijk museum.
Het bleek toch de juiste te zijn, alleen was het dinsdags gesloten.
Kaart er weer bij en toch maar op weg naar dat grote archeologisch museum, weer geklooi met eenrichtingswegen waardoor onze planning de mist in ging, maar dit was wel zo’n groot gebouw, dat we het vonden zonder te hoeven vragen.
Eerst maar een bakje koffie en toen naar binnen, entree 7 euro p.p. en een machtige grote verzameling oude Griekse spullen; zalen vol met marmeren beelden, volgende zalen vol vazen uit alle mogelijke plaatsen en tijdperken.
Fraaie uitleg over dat astrolab dat ze gevonden hebben en na uren dwalen (ook een museum route was niet aangegeven) maar weer naar buiten.
Koffie opgemaakt en dan toch maar op weg naar de haven, hoewel het al half 1 was en we waarschijnlijk te laat zouden zijn voor dat Nautisch museum, maar een haven is vaak ook wel mooi.
De doorgaande weg voerde ons vlot door het centrum van Athene en liep mooi richting zee.
Alleen buiten de stad werd er steeds harder gereden en voorsorteren steeds hachelijker.
Er werd een afslag aangegeven naar rechts en ik had de hoop dan van deze hoofdweg af te kunnen, maar de afslag ging naar de tolweg.
Goede raad was duur.
Toch maar gestopt naast de vangrail.
2 drukke rijbanen oversteken, waar hard gereden werd was ook al geen optie.
Naast de vangrail was een berm, dan een schuin talud, een muurtje en dan een spoorbaan en daarnaast een trottoir en een minder drukke weg.
Ik ontdekte een stukje waar het muurtje ontbrak.
We hebben de fietsen over de vangrail gehesen, voorzichtig en al glijdend dat talud af.
De trein laten passeren en toen de beide spoorbanen over en zo kwamen we op dat trottoir.
Vrij dicht bij een kruising waar we de weg konden oversteken en even verder links af, onder die snelweg door en zo kwamen we op het haven terrein.
Als ze alle boten die daar lagen goed zouden kunnen verkopen, was de crisis opgelost.
Even zoeken, maar langs het water kwamen we niet,
Wel was even verder een bruggetje en daar tegenover een café, waar we ijs koffie hebben gedronken.
Ik wilde de hele route langs de kust fietsen, maar Janke vond dat te ver dus eerder een doorsteek gezocht.
Bij het water langs fietsen lukt niet, tussen de weg en het water zaten allemaal restaurantjes.
De weg waarvan ik dacht dat die langs het water liep ging en stukje van het water af en meteen zo steil omhoog dat we moesten lopen.
Eenmaal boven konden we niet ontdekken waar we zaten en terug kon ook niet omdat het eenrichtingsweg was.
Dus verder omhoog, gelukkig minder steil zodat we weer konden fietsen.
We moesten naar het westen om op de weg terug naar de camping te komen, maar daarheen liepen geen wegen.
We kwamen op een hoofdweg.
Stoppen om te kijken welke dat was en we gingen de verkeerde kant op.
Keren kon ook niet want het was een eenrichtingsweg.
Moesten we toch weer omhoog.
We vonden een weg die beter in de goede richting ging, maar die liep dood tegen een kanaal met daarboven een auto weg, maar daar was een trapje, met een loopbrug zodat we over het water en onder de snelweg door aan de andere kant kwamen.
Verder richting noord.
De camping lag toch aan de andere kant van die snelweg die we net hadden gepasseerd, maar daar liep geen weg naar het westen, dus zo goed en kwaad als het ging richting noord aangehouden.
Toen ik dacht weer op de kaart te zijn, Karin geraadpleegd en die de route naar de camping laten berekenen, maar dan moesten we weer langs die drukke vierbaansweg en ook nog een andere hoofdweg passeren wat voorsorteren betekende.
En omdat ik van Anne zuinig op Janke moest zijn, gekozen voor een parallel weg die ook de goede kant op ging.
Het waaide stevig, en we hadden uiteraard, tegenwind.
Die parallel weg bleek minder parallel dan ik dacht zodat we nog een heel stuk overdwars moesten voordat we het laatste stukje naar de camping hadden.
Blij dat we eindelijk terug waren.
Ik stelde nog voor op de camping te gaan eten, maar Janke is bang dat we dan weer met de helft van het meegenomen eten weer thuis komen.
Lekker macaroni gegeten.
Met elkaar in deze 2 dagen toch wel 70 km gefietst en dat in een stad die absoluut niet op fietsen ingesteld is, nergens fietspaden en amper bewegwijzering en dan nog alleen voor auto’s.
Morgen naar Korinthe, ik heb de route verlegd zodat we, als we het kanaal van Korinthe passeren, even kunnen stoppen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten