2012 05 08 07 van Filipi, Lidia, naar Meteora

2012 05 08 07 van Filipi, Lidia, naar Meteora 
Dinsdag 8 mei 2012 Camping Vrachos-Kastraki, Bij de Meteora.

Godsammekrakepitten. Wat een onweersklap.

Het heeft heel even geregend, maar het is nu weer droog.

Vandaag zijn we gereisd van camping Alexandros bij Nea Karvali naar hier, een rit van 388 km.

Halverwege wilden we even stoppen, bakje koffie, plassen en wisselen 
Er werd een ''P'' aangegeven dus ik sloeg af naar een ruim parkeerterrein, met allerhande faciliteiten, maar het bleek de weg naar een stoffig stadje. 
Dat parkeerterrein was waarschijnlijk even verder geweest, na de afrit.

Juist! 
En er was daar geen oprit, 
Keren was geen optie.

Karin op ‘’Her berekenen’’ duurde wel even, dat is niet gunstig, en achter een rij vrachtauto’s de binnenlanden van Griekenland door.

Nergens een geschikt plekje om even te stoppen.

De brandstof tank was half leeg en we hadden nog 50 euro contant geld, dus gestopt bij een tankstation, waar je inderdaad niet kon pinnen en de tank weer zo goed als vol.
Dezelfde man bediende ook een café ernaast, dus de auto bij de pomp laten staan en aldaar koffie besteld, met iets lekkers erbij, kostte nog geen 5 euro en een lekkere bak koffie.
Het koste wel enig moeite om door te laten dringen dat we warme koffie wilden, maar het was lekker.

We vertrokken vanmorgen om 20 over 9 en waren 20 voor 4 hier, ongeveer 300 km A2 tolweg (1 keer €5) en toen 70 km bergen.

Gisteren, maandag 7 mei zijn we naar Filipi geweest. Vanaf de camping Alexandros: heen over een bergweggetje en terug over de grote weg via Kavala.

Dat bergweggetje heen, had als bijzonderheid dat er halverwege een koe op de weg lag, met hoorns, dat zie je bij ons niet meer, maar gelukkig ook met oormerken, zodat we toch wisten dat we nog in Europa waren.

Voor de afslag naar Filipi vond ik een parkeerterreintje, daar kregen we telefoon van Klaas Boersma over de hond van Jitske en Rich en werden we even bijgepraat over de laatste stand van zaken.

We waren op weg naar het toepasselijke plaatsje Drama.

Even kijken waar we moesten zijn, volgens Karin kon het niet ver zijn, en dat klopte ook, wat wij voor een weg aanzagen, bleek de oprit naar het enorm grote parkeerterrein van de opgravingen van Filipi.

Ik heb e.e.a. per fiets bekeken, Janke wilde lopen. Entree maar liefs € 2,- p.p., museum kostte extra, maar was dicht (maandag)

Eerst een Theater, de voorloper ervan moet er al geweest zijn toen Paulus hier geweest is, overblijfselen van een Agora en diverse kerken en na enig zoeken: de gevangenis waar Paulus gevangen gezeten heeft en midden in de nacht door een aardbeving werd iedereen bevrijd en de stok bewaarder is toen, met zijn gezin, tot geloof gekomen.
Dat waren de eerste christenen in Griekenland.

Dat deze plaats de gevangenis geweest moet zijn heeft men later geconcludeerd omdat er overblijfselen van een kapel bovenop zijn gevonden.

Nog wat rondgelopen over al die oude stenen, we vonden ook nog de overblijfselen van een achthoekige kerk omdat ik daar de Griekse tekst van kon herkennen.

Het idee om een kerk 8-kantig te bouwen is dus al heel oud.

Op de camping hadden we gehoord dat je ook naar Lydia kon.

Ik kon ze alleen maar als purper verkoopster, maar het moest erg mooi zijn, dus zoeken op Karin en er naar toe, de weg was afgesloten, maar via een omweg kwamen we in de buurt en daar werd iets toeristisch aangegeven.

Het bleek het kerkje te zijn dat ik ook op internet had gevonden, met een octogonaal binnenwerk, met de diverse doop gebeurtenissen die in de Bijbel beschreven zijn. En in de hal op de vloer een mozaïek dat de zendingsreis van Paulus voorstelde.

Buiten het beekje waarvan beschreven wordt dat daar de mensen bij el kaar kwamen en waar Paulus ook heen ging.

 Een Kapelletje met Lydia, je moest de groeten hebben.

Lidia avia = gegroet Lidia.

Terug over Kavala en Karin volgend, kwamen we in Kavala op wel erg smalle straatjes uit.
En ook nog erg steil, de limit werd bereikt toen ik van haar linksaf met de auto een trap af moest, dus de volgende weg maar genomen, maar de bocht naar links was zo steil en krap, dat we maar rechtdoor gegaan zijn en daar liep het even later dood.
De auto gekeerd tussen geparkeerde auto’s, wat niet mee viel, en toen terug en de bocht naar rechts was iets ruimer dan naar links die we eerder niet genomen hadden en na nog wat stege boel kwamen we weer op de doorgaande weg.

Blij dat we deze avonturen niet hebben gehad met de caravan er achter, want loskoppelen kon niet omdat het daarvoor veel te steil was.
Blij dat we weer heelhuids terug waren op de camping Alexandros.

Kavala is wel de havenstad waar Paulus voor het eerst voet aan wal zette in Europa.

Die camping Alexandros bij Kavala is een belevenis, de toiletten zien er prachtig uit en de douches ook, schitterend op het eerst gezicht, maar:

De sleutel waarmee je de wc op slot moet doen, wil niet draaien.

De wc bril wil niet omhoog blijven staan.

De stort douche kop zit op schouderhoogte, zodat je op knieën moet douchen.

Je kunt nergens je kleren kwijt, er zijn geen haken.

Je zeepje / shampoo / scheermesje kun je alleen op de grond kwijt, geen plankiertje of zeepbakje.

Je staat in een keurige iets verhoogde, douchebak, maar het meeste water valt naast deze bak, zodat je na afloop de hele vloer van de toilet ruimte moet droogmaken.

Maar op het eerste gezicht ziet het er prachtig uit en het warme water is gratis.

Terug van Filipi zijn we in het campingrestaurant gaan eten, de Griekse salade was overweldigend, maar ik bleek inktvisringen te hebben besteld, soort gebakken elastiek, en Janke visjes zonder enige smaak en in hun geheel gefrituurd.
De patat was ongeschild en moddervet.
We zijn er niet van aan de snelle gegaan, dat valt dan weer mee.
Maar voor 40 euro ook wel eens veel lekkerder gegeten.

De rit van Camping Ouzona Beach bij Nea Moundana op zondag 6 mei, naar camping Alexandra bij Kavala hebben we gedaan volgens de aanbevolen route van de ANWB route kaart.
Over Poligyros.
Wel ons er over verbaasd dat er geen blauwe caravan bij stond, want de weg was erg bochtig en de hellingen waren aardig, maar hij was wel mooi zodat hij zijn groene streepje terecht gekregen heeft.

Nog nooit zo lang en zo ver in de tweede versnelling gereden, maar de afstand was niet zo groot; 216 km, we hadden het wel aan tijd.

Onderweg bij de stop, heb ik Janke verteld dat er in deze streken beren voorkomen.
Het had er niets mee te maken, maar ze plaste pal naast de auto.

Weinig gemerkt van de verkiezingen, beetje drukte bij sommige gebouwen en 1 keer een auto met luidsprekers.

Nu zijn we dus bij de Meteora kloosters, we willen ze morgen bezoeken en ik heb een mooie rondrit in Karin gezet.

Overmorgen staat hier een rustdag gepland, maar internet werkt alleen bij het restaurant vertelden ze bij de receptie, we kunnen deze rustdag ook nemen bij Delphi.