2012 05 27 21 Zondag zeereis ferry toeteren.

2012 05 27 21 Zondag  zeereis ferry toeteren.
Griekenland 18 Zondag 27 mei 2012  aan boord

Geslapen tot 9 uur; de hut is licht- en geluid dicht, je hoort alleen het gezoem van de luchtverversing en voelt de resonantie van de motor.

Naar de eetzaal, even aan dek, het luie cruise bestaan.
Het waaide hard, op een luw plekje even op Karin gekeken waar we varen, Bari links en Albanië rechts.

Terug naar de hut, laptops opgestart, maar toen bleek die irritante intercom ook in de hutten ingeschakeld en wordt je vergast op oproepen van allerlei personen om zich te melden.

En erger: even later een hele hoop onverstaanbaar geneuzel, gevolgd door luide piep/fluittonen.

Toch maar even op de gang gekeken, niemand, in het trappenhuis stond iemand met een geel hesje, maar die gaf geen aanwijzingen.
Er stond een deur open naar een kamer vol reddingsvesten, maar die werden niet uitgedeeld.
Wij gebaren of we naar boven moesten, hij vond het best, nog meer onverstaanbaar gepraat over de intercom, iets met oefenen en toen een hele serie stoten op de scheepshoorn afgewisseld met die luide piep/fluittoon, de mensen hadden de vingers in de oren.
Een schip wat ons in de verte tegemoet voor, veranderde zijn koers niet, blijkbaar was er niets aan de hand, maar waarvoor die irritante harde fluittoon dan goed voor is??

Wat we later uit het gesputter uit de intercom konden opmaken is dat we werden bedankt voor het meewerken aan een oefening die ze volgens internationale afspraken moesten ten houden.

Maar waarom màken ze er dan niet iets van.
Bijvoorbeeld verzamelen op de verzamelpunten en dan bij een van de reddingsboten.
Laat er enkele vieren, dan weet je of ze het nog doen en of ze inzetbaar zijn als ze nodig zijn.

Broodje shoarma gegeten bij de bar, 30 euro en dat is naar schatting de helft van wat we in het restaurant kwijt waren geweest.

Volgens Karin vorderen we aardig en een dag als deze is goed om alle verslagen op orde te krijgen.

Het voornemen is om in 3 dagen naar huis te rijden, ik hoop dat we de verleiding kunnen weerstaan en te lang doorrijden om zo eerder thuis te zijn.

Dik een uur voor Ancona kwamen we de andere boot tegen, die om 5 uur vertrokken was, net als wij op de heenreis.
Ik weet niet wat of de kapitein nog meer van Sinterklaas gekregen heeft, maar hij mocht graag toeteren.
Dat het pijn doet aan de oren heeft hij geen boodschap aan.

Na een lange dag op zee, werd er vaart geminderd en kwam Ancona in zicht.

Weer een heel onverstaanbaar verhaal over de intercom.

Terug naar de hut om onze spullen te pakken en groot was de schrik toen onze sleutel het niet meer deed.
We zagen een lid van de bemanning en die zei dat de sleutel afgelopen was, AHA dat was dus dat hele verhaal over de intercom: we hadden eerder onze spullen moeten pakken, dan konden ze eerder beginnen met schoonmaken.

We stonden niet vooraan, dus hebben eerst gekeken hoe de boot aanmeerde.

Toch maar naar het auto dek, we wilden niet dezelfde ervaring als met de hut, maar halverwege het trappenhuis stond iedereen al te wachten.
En het duurde lang voordat er beweging in kwam.

De auto stond er nog, snoeren opgerold en weer wachten.
Eindelijk konden we keren en weer van die steile helling af en van boord, maar eenmaal op de kade; weer wachten, vlak voor ons was ook een boot aangemeerd en de uitgang van de kade was maar 1 auto breed (de weg daarachter trouwens ook) de boot zou om 6 uur aankomen, maar onderhand was het 7 uur geweest voor we van de kade af waren.

Karin volgen en de kustweg was druk en langer dan we ons herinnerden, en we kwamen op dezelfde camping Campeggio Metauro.
Ze kenden ons nog en vroegen hoe Griekenland was bevallen.
Zelfde staanplaats weer en weer slechts 15 euro en een eitje bij het avondbrood, als compensatie voor het middagmaal dat bestond uit een broodje kebab.
Gekocht in de cafetaria, het restaurant bood ons te weinig waar neffens de prijs.