2012 05 29 23 di. Camping Taunus - thuis.

2012 05 29 23 di. Camping Taunus - thuis.
Griekenland 20 terug Zwitserland 20 laatste loodjes.
20 camp Taunus tot Ropta 458 km 4:23:55

Dinsdag Zwitserland vlot door, bij Freiburg langs blijft een heel eind en een inhaalverbod voor caravans, waardoor het nog langer wordt.
Janke heeft het 1 keer overtreden.
In het Roergebied paar keer file, slechts 1 keer stonden we helemaal stil.
4 uur waren we op de camping Taunus, die zag er eerst nogal verlaten uit.
De beheerder kwam opdagen en sprak zelfs vrij goed Nederlands, bruin brood besteld voor morgenvroeg, staanplaats op een verder leeg veldje, we gingen ruim staan.
Later kwamen nog 2 Nederlanders, daar was ook plaats genoeg voor.
De camping ligt dicht bij de A3.
Nog even gewandeld en het terrein verkend, het is een vrij grote terrassen camping, met veel vaste plaatsen.
een ATB route loopt er vlak langs, maar wij vonden hem te steil voor onze fietsen en het was gravel. Anders had ik nog wel even naar het naburig dorpje Vockenhausen willen fietsen.
Woensdagmorgen waren we om half tien toch weer de laatste van de 3 caravans die vertrokken.
Eerst door Bremthal, daar stond een tankstation.
Door het dorpje was korter, in afstand, maar bleek erg steil en ook nog verkeerslichten vanwege een wegafzetting, de rondweg was aanzienlijk sneller geweest.
DureDuitseDiesel getankt, raampjes gewassen en zo hard als we konden rijden zonder commentaar van de wederhelft te krijgen, naar huis.
Daar bleek Rich de koelkast en de vriezer vol geladen te hebben met spullen die in zijn huis in Heerenveen lagen te verrotten en zijn zoon Ellen was bij hem ingetrokken.
En de hond ook.
Beetje heftig.
Het was een mooie vakantie.
Totaal ongeveer 5000 km gereden. Niets gemerkt van agressie tegen buitenlanders vanwege de crisis. Die paar Grieken die ik er over gesproken heb interesseerde het bitter weinig, ze hadden het over die boeven in Athene als ze het over hun regering hadden. (als ik dan later in de krant lees dat Papandreus handelde in derivaten terwijl hij onderhandelde over de kredieten, dan denk ik dat ze gelijk hebben)

2012 05 28 22 ma terug Italië en Zwitserland.

2012 05 28 22 ma terug Italië en Zwitserland.

 Metauro tot Campingplatz Gottardo 526 km 5:18:09

Pinkstermaandag.

Vroeg wakker. We mogen naar huis!

We waren al bang dat de receptie nog niet open zou zijn, maar we konden betalen, weer 15 euro net als op de heenreis en ook nog een brood kunnen krijgen.

De lange tolweg over de po vlakte blijft saai en was rustiger dan op de heenweg.
Geen files  door te groot verkeersaanbod deze keer.

De tol betalen was lastig; we namen de poortjes met: ‘’Karte’’ en staken onze creditkaart in de sleuf. Heel stuk Italiaanse tekst, geen touw aan vast te knopen.
Knop van de intercom: geen reactie, roepen ook niets, creditkaart en andersom in: ook niets, nog weer andersom en tot onze verbazing ging het poortje open, het licht op groen en konden we doorrijden.

Bij de volgende poort daarom maar gekozen voor betalen met geld, maar het bedrag volgens de tabel op de voorkant was veel hoger dan het bedrag op de display.
Was de caravan wel geregistreerd? Straks de boom er tegen aan.
Toch creditkaart weer geprobeerd, andersom ook niet dan toch maar 5 euro er in, kwam wisselgeld uitrollen en de boom ging open, wisselgeld uit het bakje en gas!

Bij de derde was het bedrag dat we moesten betalen weer lager dan dat volgens de tarieflijst, maar deze post was bemand, daar had ik meer vertrouwen in.

Onderweg nog haast een klein Fiatje geramd dat zich in mijn dode hoek verstopt had, maar hij kon op tijd uitwijken.

2 keer meegemaakt dat er iemand met 80 km/h op de 2^de strook reed.
Ongeveer even snel dan de vrachtauto’s op de meest rechtse rijstrook. terwijl er rechts plek genoeg was.

Toen er zelfs een grote touringcar rechts omheen ging dacht ik, dat kan ik ook.

De ene was een man die zat te bellen, de andere waren 2 vrouwen die de grootste lol hadden.

Controle bij de grens naar Zwitserland stelde niets voor, we maken nu eenmaal een zeer betrouwbare indruk. 
We dachten een hele slag te slaan door tegen de avond door de Gotthard te rijden. 
Voor de Gotthardtunnel een file van meer dan een half uur. 

Irritant, als je weet dat er een tweede tunnelbuis beschikbaar is, maar die willen ze niet open stellen; hij wordt gebruikt als service tunnel, wat zonde van de ruimte is,  
Zelfs die ene buis, word slecht gebruikt, de verkeerslichten boven beide banen staat 5 keer zo lang op rood dan op groen, zodat de wegcapaciteit minder dan de helft benut wordt.

Officieel wal het wel een kwestie van luchtverversing zijn, ik verdenk ze er van dat ze weten dat 45 minuten rij tijd meer overnachtingen oplevert dan 10 minuten.
Tel daar de €140 tol vignetten bij op en dan een volgende keer over de Brennerpas.

In Zwitserland zagen we in eens geen vrachtauto’s meer rijden., alleen in de Gotthart kwamen we er twee tegen.
Terwijl het in Italië allemaal vrachtauto’s was.
Het reed wel lekker door.
Rijverbod voor vrachtverkeer op Pinkstermaandag?
Of zulke hoge tol tarieven dat ze liever omrijden?
Aan de andere kant van de tunnel zagen we geen file staan, terwijl wij daar op de heenreis wel een file hadden, vreemd.

Rond half zes op de camping in Altdorf, het is de eerste camping na de Gottharttunnel.
Geen wifi,wel alpengloeien.

Nog even op de fiets het centrum en het standbeeld van Willem Tell gevonden wat daar volgens Karin moest staan, het zag eruit als een heilige, niks geen appel, en in het voorbijgaan ook nog de kerk,
Katholiek want biechthokjes maar wel een (marmeren) preekstoel.
Op het kerkhof eromheen stonden grafmonumenten zoals wij die niet kennen, veel meer beeldhouwwerk dan bij ons gebruikelijk is.

Morgen naar Camping Taunus bij Frankfurt.

2012 05 27 21 Zondag zeereis ferry toeteren.

2012 05 27 21 Zondag  zeereis ferry toeteren.
Griekenland 18 Zondag 27 mei 2012  aan boord

Geslapen tot 9 uur; de hut is licht- en geluid dicht, je hoort alleen het gezoem van de luchtverversing en voelt de resonantie van de motor.

Naar de eetzaal, even aan dek, het luie cruise bestaan.
Het waaide hard, op een luw plekje even op Karin gekeken waar we varen, Bari links en Albanië rechts.

Terug naar de hut, laptops opgestart, maar toen bleek die irritante intercom ook in de hutten ingeschakeld en wordt je vergast op oproepen van allerlei personen om zich te melden.

En erger: even later een hele hoop onverstaanbaar geneuzel, gevolgd door luide piep/fluittonen.

Toch maar even op de gang gekeken, niemand, in het trappenhuis stond iemand met een geel hesje, maar die gaf geen aanwijzingen.
Er stond een deur open naar een kamer vol reddingsvesten, maar die werden niet uitgedeeld.
Wij gebaren of we naar boven moesten, hij vond het best, nog meer onverstaanbaar gepraat over de intercom, iets met oefenen en toen een hele serie stoten op de scheepshoorn afgewisseld met die luide piep/fluittoon, de mensen hadden de vingers in de oren.
Een schip wat ons in de verte tegemoet voor, veranderde zijn koers niet, blijkbaar was er niets aan de hand, maar waarvoor die irritante harde fluittoon dan goed voor is??

Wat we later uit het gesputter uit de intercom konden opmaken is dat we werden bedankt voor het meewerken aan een oefening die ze volgens internationale afspraken moesten ten houden.

Maar waarom màken ze er dan niet iets van.
Bijvoorbeeld verzamelen op de verzamelpunten en dan bij een van de reddingsboten.
Laat er enkele vieren, dan weet je of ze het nog doen en of ze inzetbaar zijn als ze nodig zijn.

Broodje shoarma gegeten bij de bar, 30 euro en dat is naar schatting de helft van wat we in het restaurant kwijt waren geweest.

Volgens Karin vorderen we aardig en een dag als deze is goed om alle verslagen op orde te krijgen.

Het voornemen is om in 3 dagen naar huis te rijden, ik hoop dat we de verleiding kunnen weerstaan en te lang doorrijden om zo eerder thuis te zijn.

Dik een uur voor Ancona kwamen we de andere boot tegen, die om 5 uur vertrokken was, net als wij op de heenreis.
Ik weet niet wat of de kapitein nog meer van Sinterklaas gekregen heeft, maar hij mocht graag toeteren.
Dat het pijn doet aan de oren heeft hij geen boodschap aan.

Na een lange dag op zee, werd er vaart geminderd en kwam Ancona in zicht.

Weer een heel onverstaanbaar verhaal over de intercom.

Terug naar de hut om onze spullen te pakken en groot was de schrik toen onze sleutel het niet meer deed.
We zagen een lid van de bemanning en die zei dat de sleutel afgelopen was, AHA dat was dus dat hele verhaal over de intercom: we hadden eerder onze spullen moeten pakken, dan konden ze eerder beginnen met schoonmaken.

We stonden niet vooraan, dus hebben eerst gekeken hoe de boot aanmeerde.

Toch maar naar het auto dek, we wilden niet dezelfde ervaring als met de hut, maar halverwege het trappenhuis stond iedereen al te wachten.
En het duurde lang voordat er beweging in kwam.

De auto stond er nog, snoeren opgerold en weer wachten.
Eindelijk konden we keren en weer van die steile helling af en van boord, maar eenmaal op de kade; weer wachten, vlak voor ons was ook een boot aangemeerd en de uitgang van de kade was maar 1 auto breed (de weg daarachter trouwens ook) de boot zou om 6 uur aankomen, maar onderhand was het 7 uur geweest voor we van de kade af waren.

Karin volgen en de kustweg was druk en langer dan we ons herinnerden, en we kwamen op dezelfde camping Campeggio Metauro.
Ze kenden ons nog en vroegen hoe Griekenland was bevallen.
Zelfde staanplaats weer en weer slechts 15 euro en een eitje bij het avondbrood, als compensatie voor het middagmaal dat bestond uit een broodje kebab.
Gekocht in de cafetaria, het restaurant bood ons te weinig waar neffens de prijs.

2012 05 26 20 za. Patras, St Andreas,.inschepen

2012 05 26 20 za. Patras, St Andreas,.inschepen

Zaterdag 26mei 2012.Griekenland 17 inschepen

We konden het rustig aan doen, we hadden de hele dag om de boot van 6 uur te halen.

Vanaf camping Kato Alissos naar de boot was nog geen uur rijden.

Er was internet, voordat het werkte moest ik me door een brij van allerhande waarschuwingen heen klikken en weer de opmerking of ik verder wilde gaan zonder de invoegtoepassingen en of ik die ook wilde toepassen, wat dan vervolgens weer niet blijkt te kunnen.

Enfin, mail bekeken en gemeld aan de bekenden waar we het mail adres van hebben, wat onze planning is, waar we zaten en de laatste verslagen gemaild.
En sites bekeken van campings voor de terugweg.

Halverwege: laptop op zwart.
Geen stroom meer.

Onze Nederlands buren zijn op weg met een caravan, twee keer zo groot als de onze, zelfs een douche aan boord, maar als die hun oven aanraken springt de aardlek beveiliging eruit, meestal die van hun caravan, maar soms ook die van de camping.
Nieuwe caravan en de tweede nieuwe oven.
Volgens mij een bedradingsfout in de caravan.

Ik kon met een omvormer op de auto accu verder.

Karin de weg naar de steiger laten berekenen en toen we in Patras waren stonden er borden voor alle schepen naar Italië, die gevolgd, Karin kan altijd nog her berekenen en misschien kwamen we zo wel bij de vertrekhaven uit.
Later op Google earth gezien dat dit een nieuwe haven was.
Karin stuurde ons naar de oude, die verder weg lag.

Nu, het leek er wel op: een parkeer terrein, en nergens verdere aanwijzingen, na enig dwalen toch maar geparkeerd en op weg naar het restaurant, misschien konden die ons verder helpen.
Voor dat restaurant zat een Nederlandse chauffeur, die ons had zien zoeken en die vertelde dat we in dat grote grijze gebouw moesten zijn, dus daar heen gelopen en inderdaad, op de gevel (niet op het dak, dan kun je het van veraf zien) de logo’s van de diverse ferry maatschappijen, ingecheckt, en met de combinatie door de controle, ze wilden zelfs in de caravan kijken, ik vroeg waarom, ''persons’’ Controle op verstekelingen.

Toen was het rond 1 uur, volgens Janke te weinig tijd om Patras in, maar ik vroeg aan de beambte hoe laat we terug moesten zijn, ‘’Five O Clock’’ en ik had vanmorgen bij bezienswaardigheden ontdekt dat de apostel Andreas hier is gekruist, inderdaad, op een Andreas kruis, en dat zijn schedel hier weer is en dat ze er de grootste kerk van de Balkan voor hebben gebouwd, daar wilde ik wel heen, maar ik kon hem op map source niet vinden.
Ik vroeg diezelfde beambte, ‘’Church’’ verstond hij niet, ‘’St Andrews’’ ook niet, maar Andreas wel en de biddende bewegen maakte alle duidelijk, die kerk was 3 km, gewoon weg volgen, kon niet missen, toen ging Janke akkoord, nadat ik beloofd had voor half vijf terug te zijn,

Toen we de fietsen hadden uitgeladen, kwam diezelfde beambte aanlopen en vertelde dat we verder op moesten parkeren, bij ‘’B’’ of ‘’C’’.
Dus ik achter het stuur en Janke vond dat ze even kon lopen, nergens ‘’B’’ wel een leeg paaltje, toch daar maar geparkeerd,
Janke kwam aanlopen met mijn fiets, ik daarop om die van haar te halen, maar die stond op slot, je kunt nooit weten op een totaal verlaten parkeer terrein.

Toen we op de fiets door diezelfde controle wilden, werden we toch tegengehouden, uitgelegd dat onze caravan daar stond en dat we Patra even in wilden, toen was het goed.

Minder drukke bende dan in Athene en wel langs de autoweg fietsen.
De kerk stond wel in Karin/map source, maar met zijn Griekse naam: ''Ieros Naos Agiou Andreou'',  ja en als je dat wist was het ook wel te herleiden.

Hij was zelfs open, en mooi beschilderd, veel scènes uit de Bijbel die we konden herkennen, serie heiligen waarvan de Griekse naam ons niets zei, behalve Andreas natuurlijk.
Zelfs enige stukken van het originele kruis stonden er achter.
Het is maar goed dat ze hem Heilig hebben verklaard, het duurde 2 dagen voor hij dood was.

Nog stukje om gefietst terug naar de Auto, het was onze laatste Griekse stad en we waren voor 4 uur terug zodat we tijd genoeg hadden om de spullen te pakken die we aan boord denken nodig te hebben.

Bij de controle werden we tegen gehouden,
Iedereen kan wel zeggen: ‘’mijn caravan staat daar’’
Janke op zoek naar de boot kaartjes, maar daar kwam die eerdere beambte, die ons herkende en toen mocht we zonder problemen door.

Daarna bleek dat we toch op de verkeerde boot stonden te wachten, gelukkig vertrok die eerder zodat we daar ruim op tijd achter kwamen en na lang wachten rond kwart voor 6 mochten we aan boord, stroom aansluiten op auto en caravan, extra drinken in de koelbox, 2 rugtassen en de laptop mee en op zoek naar de hut.

  

Netjes, klein maar gerieflijk, deze keer zonder mogelijk derde bed.
Buiten gekeken naar het laden van het schip en 20 over 6 kwamen we los van de kade.
Lekker buiten onze boterhammen opgegeten, ons zalf getrakteerd op 2 koffie met 1 broodje wat we deelden, toch weer 10 euro,

De route loopt langs Kafalonia, en dank zij Karin wisten we waar we waren en dat we 43 km/h varen.

In de hut zitten puzzelen en lezen en om half 12 weer naar buiten omdat we toen in Igomentia waren.

Er gingen geen auto´s af, waarom of er dan in Patras sommige trailers er achteruit op moesten was ons dus niet duidelijk, ook nu weer moesten sommige er achteruit op.

We hadden zelf drinken meegenomen en daar het laatste van opgedronken en lekker geslapen.

Op weg naar Italië.

2012 05 25 19 vr. Van Agostoli naar Patras.

2012 05 25 19 vr. Van Agostoli naar Patras.

Vrijdag 25 mei 2012.  Griekenland vr25mei 16 naar Patras

Onze laatste dag op het mooie Kafalonia.

Rustig ingepakt, eerst nog warm gegeten.

Ik had deze route niet geprogrammeerd, dus blind varen op Karin.
Die nam, terecht, de route om de stad Agostolie heen en via dezelfde weg als heen weer over een pas van 600 meter en in Bari vonden we een mooi parkeerplaatsje aan het begin van de pier van vertrek.

Kaartje gekocht voor 180 euro, contant, pinnen kon niet, gelukkig zat er een bancomaat vlak naast. De boot vertrok om 5 uur, we hebben nog even geshopt in Bari, nog een vloermatje gekocht, haast iedere winkel heeft een stander vol zonnebrillen, maar een voorzet bril, die ik graag wil hebben omdat ik me behelp met eentje van 3 brillen terug, hebben ze nergens.

We zagen onze boot aankomen en schrokken nogal toen ze plotseling ook weer vertrok, zonder ons!

Eerste de beste man in een haven uniform aangesproken en die beweerde dat de boot om 5 uur vertrok.
Het was half vier, we besloten er maar het beste van te hopen.

Half vijf kwam de boot weer aanvaren en konden we aan boord,
Janke moest uitstappen: ‘’only Driver’’
Eenmaal aan boord heb ik de hele boot afgezocht om haar terug te vinden, maar aangezien zij hetzelfde deed, lukte dat niet erg,

Gelukkig werkt de GSM en zo konden we een punt afspreken waar we elkaar terugvonden.

Wat puzzelen en rondlopen en tegen 8 uur waren we in Patras.

Ik had de keus tussen een stads camping op 8 km en een Best Deal camping op 25 km, de extra km werden meer dan goedgemaakt door het prijsverschil en die stadscamping had ik op Google Earth ook niet kunnen vinden en die andere, Kato Alissos, wel

We konden nog net met daglicht de boel opbouwen.

Je kunt merken dat het een camping met korting is, er staan 3 andere Nederlanders.

2012 05 24 18 Donderdag Agostoli schildpad.

2012 05 24 18 Donderdag Agostoli schildpad

Donderdag de 24 mei 2012  Griekenland do24mei12 Argostoli

Argostoli ligt aan een baai en op de kaart stond een brug, maar die is afgesloten.
Als je van Sami komt is er vlak voor dat je de weg langs de baai krijgt een kloof waar je overheen rijdt.
Er is daar een stalen brug, type Bailly met ijzeren rij-platen, en daar kun je meters diep beneden een kloof zien.
Er staan ook gebouwen, want ik zag daken.

De afgesloten brug/dam. In het midden het monument voor de vermoorde soldaten.

Het leek ons wel een leuk idee om op de fiets die afgesloten brug over en dan zien of we door die kloof kunnen wandelen.

Op de fiets van de camping, eerst nog even gekeken bij dat gat waar het zeewater in verdwijnt om bij Sami weer boven te komen.
Ook hier stond een waterrad, vrij wat beter in conditie dan die bij Karavomylos, met een informatie bordje dat het water hier verdwijnt en dat ze er in 1963 achter zijn gekomen dat het na 14 dagen terecht komt bij Karavomilos. 

Hoe het dan kan dat het beide aan de Ionisch Zee ligt en dat er 2 keer een waterrad aangedreven kan worden?
Het water moet hier dus naar boven stromen.
Het is een geologisch fenomeen.

Verder fietsen, langs het water van de baai van Argostoli en daar zagen we de beroemde zeeschildpadden ook nog zwemmen, het zijn, volgens de informatie boekjes, onechte karpet schildpadden, maar ik vond ze mooi.

Het onechte Karpet schildpad

De brug was definitief afgesloten en volgens de informatie opgedaan bij heuse toeristinformation. (die me overigens geen kaartje van het eiland konden verkopen. Hadden ze niet.)
Dan maar de baai omgefietst, laatst stukje pas omhoog en weer naar beneden omdat de ingang van die kloof nu eenmaal niet boven zal zijn.
Eerst bakje koffie, karrenspoor naar rechts en daar zaten we toch aan het begin van die kloof, maar geen pad te zien, wel een boerderij en de bewoners konden ons duidelijk maken dat de kloof was geblokkeerd met grote rotsblokken en dat we er met bergschoenen en zeker niet op sandalen, misschien langs konden.

begin van de kloof.

Dat werd dus niets, terug naar de camping via een spar supermarkt en de rest van de dag niets meer,
We hadden nog wel naar de diverse mooie dorpjes gekund maar we hebben al zo veel gezien.

Janke ontdekte daar er wel degelijk een gewone wc was; 4 hurktoiletten, maar toch 1 normale poepdoos.

Anne en Maaike zijn nog even langs geweest en hebben de trouwjurk en de cadeaus gebracht zodat wij die kunnen mee terug nemen,
2 kratten vol.

Later kwamen Albertina en Hendrik ook nog even om de gehuurde auto te showen, gezellig.

Morgen naar Sami en dan met de boot naar Patra.

2012 05 23 17 wo. Trouwdag Anne en Maaike.

2012 05 23 17 wo. Trouwdag  Anne en Maaike.

Woensdag de 23ste dus de trouwdag van Anne en Maaike, 11 uur opstappen bij hotel Lassie dus om 10.15 daar al heen, fietsen bij het hotel gestald en met de bus naar het haven stadje Agia Effimia. Mooie bergweg, waar je nu meer van kon genieten dan wanneer je zelf reed.

Uitstappen en wachten en daar kwamen bruid en bruidegom aanlopen.


Op de foto’s kun je zien hoe mooi ze er uit zagen. Huwelijksplechtigheid in de open lucht, op de haven pier. In het Grieks. Brigitte vertaalde.

Allemaal op een boot.

Daar het aansnijden van de bruidstaart en schalen vol met lekkere hapjes.

Die na meer dan een uur varen aanlegde in Vathi op Ithaki, daar groepsfoto’s, even gewandeld en 2 broeken voor mij gescoord voor 12 euro per stuk.

Toen terug varen naar Sami, daar stond weer een bus te wachten en naar Lassi waar we met zijn allen uitgebreid en lekker gegeten hebben.

 

Een gedeelte is nog een kroeg in gedoken, maar wij zijn vertrokken, in donker op de fiets, terug naar de caravan.

Lang naar uitgezien en een hele mooie dag.

2012 05 22 16 di. van Sami naar Argostoli

2012 05 22 16 di. van Sami naar Argostoli

Dinsdag 22 mei. andere camping en kasteel. Kapper.

Verhuist van Sami naar Argostolie, een mooie bergweg, een en al bocht en hoogste punt maar liefst 600 meter.

Van te voren nog even naar die kapper geweest, wel even wachten, maar mooi kort geknipt voor 13 euro, [eigenlijk iets minder, hij kon geen 15 euro wisselen, toen heb ik hem 10 euro gegeven en al mijn kleingeld]
You want a short cut?
Yes.
Wel even slikken toen hij de tondeuse pakte en de hele zijkant kaal schoor.
Te laat om te protesteren.
Bovenop ook nog evenredig kort,
Een troost dat iedereen het mij wel pittig vindt staan.

Omdat we tijd genoeg hadden heb ik nog voorgesteld via het kasteel te rijden, maar het leek Janke geen goed idee, daarom de kortste route.
De camping bij Argostli is een stuk minder luxe; bij het inspecteren stootte ik mijn hooft aan een ongelukkig geplaatste dwarsbalk die door alle ruimtes loopt.
Een Griek kan er ruim onderdoor, ik dus niet.
Gewone douches, met kranen, geen drukkoppen of muntautomaten, maar wel hurk wc’s
Hij is aanmerkelijk voordeliger dan die bij Sami, nl 15 euro, en geen 26 euro per nacht.

Bouwe en Jelly kwamen langs, afspraken gemaakt over de bruiloft en later kwamen Albertina en Hendrik aanlopen.

We hebben ze teruggebracht naar hun hotel en zijn zelf doorgereden naar dat kasteel; blind rijden op Karin; een collectie krappe haarspelden en een smalle weg, blij dat de caravan er niet achter hing. Waar we vlak bij konden parkeren, en wat wel dicht was; briefje geplakt over de openingstijden, dus dat wordt niets, terug naar de camping nog een supermarkt en toen op de fiets weer naar Hotel Lassi om met Albertina en Hendrik te gaan eten.
In hetzelfde restaurant zat meer familie.
Het eten was beter dan de vorige maar ik ben nog steeds niet onder de indruk van de Griekse keuken.

2012 05 21 15 Kafalonia Karavomilos, meer in grot.

2012 05 21 15 Kafalonia  Karavomilos, meer in grot.
12 Maandag 21 mei 2012  Griekenland ma21mei12 Karavomilos

We staan op de enige camping die de ANWB en de Kosmos voor Kafalonië aangeven:
Camping Karavomilos bij Sami.
Bij de receptie werd mijn best deal camping carnet geweigerd, is me nog nooit overkomen, ook die van Scandinavië was niet goed en die van de ANWB te oud.
Janke was zo goed de paspoorten af te geven en het is 26 euro per nacht.
Onze buren hebben een camping carnet van de ACSI en betalen 16 euro.

Vandaag even gekeken en je hebt de kosten van die kaart er dus in een nacht uit.
Het is dat de levertijd zo lang is anders had ik hem hier al besteld.
Zondag een voorspoedige reis van Olympia naar Kilini, vlak voor Kilini was een tankstation waar ruimte zat was zodat we mooi konden tanken {Ik verwachte dat de brandstof op Kafaloina duurder zou zijn en dat was inderdaad zo}

Niet de kortere binnendoor weg genomen, maar de hoofdweg, maar daarmee waren ze aan het asfalteren en halverwege opgehouden. enorme richels zonder waarschuwing en een enorme stof-bende.
Ook nog verkeerslichten halverwege terwijl er meer dan genoeg ruimte was om elkaar te passeren. we waren rond 10 uur op de haven van Kilini en de boot ging inderdaad om half vijf. dus weer de haven omfietsen, wat puzzelen en uit eten.
Rustige overtocht en we dachten bekenden te zien in de aankomst haven  Poros, maar er waren geen bekenden. mooie bergweg naar Sami.

Gisteravond nog even over het strand gewandeld, en vanmorgen op de fiets de andere kant op.

Ik wil voor de bruiloft nog even naar de kapper en er zat er een hier vlak bij en we wilden informeren naar de kosten en vaartijden voor de terugreis van hier naar Patras.

De kapper wel gevonden, maar dicht en als we van hier naar Patras willen kost dat 180 euro en de boot vertrekt om halfnegen en om 5 uur weer.

Als we die van 5 uur nemen halen we gegarandeerd die boot naar Ancona niet, en als we die van half negen moeten halen doen we geen oog dicht omdat we bang zijn ons te verslapen.

We hebben beide een telefoon die we kunnen gebruiken als wekker maar we weten niet hoe, hebben het nog nooit gedaan en hebben er dus ook geen vertrouwen in. (Die van Janke doet het alleen op maandagmorgen)

Het meest rielekst lijkt ons om een dag eerder met die boot van 5 uur te gaan en dan bij Patras nog een keer te overnachten en eventueel de volgende dag iets te bekijken (we hebben nog maar 1 kerk gehad)

Van diezelfde buren hadden we gehoord van een wandelroute naar een oud klooster

Monastery of Ayii Fanentes, en ik stelde voor deze te verkennen om te zien hoe ver we konden fietsen.

De stijging viel wel mee en wat we kunnen lopen hoeven we niet te fietsen.

Toch een stukje lopen, we hadden niet op deze tocht gerekend en geen brood en weinig water bij ons, maar zo ver kon het niet zijn.

Ik stelde voor om terug en het met de auto te proberen maar Janke wilde in ieder geval nog tot de volgende bocht.
Langs de afslag naar Moni Agrilias.
En daarna weer tot de volgende bocht.
Soms een stukje fietsen, dan weer een eind lopen, het kon niet ver meer zijn.

Op het laatst had ik geen droge draad meer aan mijn lijf van het zweten, maar opgeven?
Ho maar.

We kwamen een paar Engelsen tegen en volgens hen was het nog ‘’about 1 mile’’

3 haarspeld bochten en nog geen abdij in zicht.
En het kon toch niet ver meer zijn.

Toen een informatie bord, alleen Grieks over Europese subsidie bij het opgraven en daar waren de resten van een kasteel, waar zo weinig meer van over was dat je de vorm, laat staan de functies van de verschillen gebouwen niet mee kon herleiden.

Maar die Engelsen hadden het over een oude abdij, dus verder, het steeg gelukkig niet veel meer.

En naast de weg inderdaad de resten van de oude abdij Agrillon.
We troffen andere Engelsen en die waren er erg enthousiast over.
Er stond best nog wel wat overeind en je kon vrij en gratis omlopen. Die engelsen ik ik waren het eens dat dat in Engeland wel anders is: ''ze vragen te veel voor te weinig.''

We zagen een andere weg naar beneden lopen, maar dat was gravel en dan sterk dalend en niet weten waar je uitkomt, dat we besloten om dezelfde weg terug te nemen.

Dat was een stuk gevaarlijker dan de heenweg, van te voren de remmen nog even aangespannen en al remmend naar beneden, we hadden geen idee dat we zo hoog zaten.

Nog even een supermarkt en toen smaakte de lunch met een gebakken ei wel heel lekker.

’s Middags kwamen Anne en Maaike, de bruidegom en bruid, even langs, samen met Brigitte hun wedding planner.

Woensdag de 23ste, hun trouwdag, belooft een mooie dag te worden en om een rit s ’avonds in donker te vermijden hebben we besloten morgen te verkassen naar de Camping bij Argostoli.

Omdat we er toch dicht bij zaten zijn we ook, weer per fiets vertrokken naar dat mooie ondergrondse meer waarvan het dak is ingestort en wat dé attractie van Kafalonia is.

Bordje’’ Lake’’ dus rechts af, maar nergens iets ondergronds, bleek het een ander meer te zijn, dus weer de weg op en even verder weer een bordje en dat was de juiste.

Weer zoeken om de ingang, 7 euro pp en toen een trap af en een schuine gang naar beneden door en daar was het meer.
Het was wel aardig, de kleuren vielen tegen, maar het heldere water en de stalactieten en de stalagmieten maakten veel goed.

Het water was brak, het wordt gevoed door een ondergrondse rivier.
Het zoute water zakt in de buurt van Argostolie in een spleet en het komt hier dus weer boven.
Volgens de wet van de communicerende vaten kan dat niet, maar hier blijkbaar wel.
Het is een geologisch fenomeen.

Het zoute water verdwijnt bij Argostolie in de grond, vermengd zich met zoet water en stroomt eerst door dat meer van die ingestorte grot en daarna door dat andere meer en daar werd in het verleden zelfs met een waterrad iets aangedreven.
Het waterrad is er nog.
Nog gezocht of we de grot nog van boven konden bekijken, maar dat was afgesloten.

We vonden wel de bron van Aloe Vera:

Rest van de middag dus bezig met zoeken waar die andere camping is en ook met de diverse campings bij Patra en de afstanden tot de boot.
De camping Rion op 9 km is duur en slecht en op 25 km is een betere camping waar we korting krijgen met onze best deal campingcarnet.

2012 05 19 14 za. Olympia; Zeus.

2012 05 19 14 za. Olympia; Zeus.
Zaterdag 19 mei 2012  

Vanmorgen vlot op de fiets van camping Diana naar het museum en de opgravingen van Olympia.

Kaartverkoop was nog dicht, maar borden gevolgd (die waren hier zowaar en als je ze volgde kwam je waar je moest zijn, dat was de eerste keer in Griekenland)

Op de camping had ik al gehoord dat het kleinere museum, Mouseio Olympiakon Agonon, vlak bij de camping, dicht was, maar die grote Archaiologiko Mouseio Olympias, was open.

9 euro voor een combinatie ticket voor opgravingen, museum en nog wat, maar daar zijn we niet achter kunnen komen, maar het ticket had toch echt 3 strookjes. [dit was in Athene bij de Acropolis ook zo, dat 12 euro ticket had wel 6 strookjes om allerhande volstrekt onduidelijke dingen ook te mogen bezoeken, maar aangezien haast alles om 3 uur sluit is dat ondoenlijk.]

Het waren de best verzorgde opgravingen tot nu toe. 
En pas toen ik er was realiseerde ik mij dat hier ook 1 van de 7 wereldwonderen heeft gestaan, nl. het beeld van Zeus, gemaakt van goud en ivoor.

Impressie in het museum.

Zijn beeld heeft 6 eeuwen gestaan, maar is na de kerstening verhuisd naar Constantinopel waar het in een oorlog verloren is gegaan.

Zijn tempel was kleiner dan het Pantheon op de Acropolis, en er was ook minder van over.

restant tempel van Zeus

Deze ene zuil hebben ze later weer overeind gezet, en dat is alles wat er van het wereldwonder over is gebleven.

Het is eeuwen lang een grote bloeiende stad geweest, maar rond 400 zijn de mensen weggetrokken en na een paar aardbevingen bleef er weinig overeind en later nog wat overstromingen zodat alles onder dikke aardlagen begraven werd. 
Ook nog de grote ren baan met de overdekte poort en het altaar waar het olympisch vuur ontstoken wordt.

 

Rond 1800 zijn de Duitsers begonnen met opgravingen en daar kon het hele museum mee gevuld.

Koffie met iets lekkers voor 14 euro in het museumcafé, je moet toch wat om de Griekse economie te stimuleren.

We troffen een ander Nederlands echtpaar, die zaten in een hotel en hadden een auto gehuurd, die hadden bij de opgravingen de reisgids van Griekenland bij zich die wij in de caravan hadden liggen. Er stond veel nuttige informatie in.

Nog even de economische situatie van Griekenland besproken en volgens ons gaat het niet goed.

Ook hem was het opgevallen dat Griekenland helemaal geen eigen industrie heeft, maar alles invoert.

Zij waren ook in Petra geweest en hij vertelde dat hij een paar puffende en zwetende Engelse dames had verteld dat op de andere kant roltrappen waren en waarom ze die niet hadden genomen.

Tussen de opgravingen en het dorpje stond een museum met oude Griekse uitvindingen aangegeven, de toegang was tegen een vrije gift, daar heeft Janke zich mee gered, heeft de Griekse economie ook weer een slinger.

Het was het leukste en mooiste museum dat ik in heel Griekenland ben tegengekomen; allemaal oude Griekse uitvindingen, de meest herkende ik uit de natuurkunde proeven, zoals die fontein die hoger spuit dan het water dat je er in gooit, het mechanisme om zware voorwerpen op de tillen, de schroef van Archimedes, waarmee je water omhoog kunt pompen en waar wij in Nederland onze polders mee droog houden, de kruisboog, fluitende vogeltjes op een ingenieus stelsel van water en luchtdichte ruimtes.

Het verklarende boekje was in het Engels en uit ervaring weet ik dat je dan nooit weer iets mee doet, maar mooi was het wel.

Nog even een supermarkt en toen de steile klim terug naar de camping, die ik in de eerst versnelling net kon doen, 
Janke heeft gelopen.

2012 05 18 13 vrijdag van Biarritz over Pelopnnisos naar Olympia.

2012 05 18 13 vrijdag van Biarritz over Pelopnnisos naar Olympia.
Vrijdag 18 mei 2012 van Biarritz naar Olympia. 
Dwars over schiereiland Pelopnnisos 10

 14 Camping Biarritz tot Diana 219 km 3:15:29

Hartelijk afscheid genomen van de beheerder van Camping Biarritz, we waren nog steeds zijn enige klant en 30 euro voor 2 nachten was niet duur als je de hele camping voor jezelf hebt.

De route naar de snelweg voerde door vele dorpjes en binnen wegen en verschilde wat hellingen en weg breedte betreft niet van de heen route terwijl de ene via de truck stand berekend was en de anderen voor auto/motor, we zijn er nog steeds niet achter wat voor verschil het maakt.

Janke reed de 100 km snelweg, die totaal ongeveer 15 euro tol kostte.

Bij Megalopoli was een wat onlogische afslag volgens Marsource, en ik had hoop dat er eerder een duidelijke afslag naar Megalopoli zou worden aangegeven, maar die eerdere afslagen waren allemaal afgesloten. 
Bij Tripoli hadden we er af gekund en dan een kortere binnendoor weg nemen maar die werd niet met borden aangegeven dus die hebben we gemist.

Bij die onduidelijke afslag toch maar Karin gevolgd en zo kwamen we op een weg rond Megalopoli, die niet eens op de kaart stond. 
We vertrouwden Karin niet en namen een afslag naar Megalopoli om daar de goede route (ANWB) weer op te pikken.

Die weg naar Megalopoli hield niet over en halverwege stond bij een afslag een beambte die ons duidelijk maakte dat we daar niet langs konden. 
Ik kon hem duidelijk maken dat we op weg waren naar Olympia hij wees ons de goede kant op.

Die weg liep langs een transport band en een bruinkool winning, maar werd er niet beter op, op het laatst door een poort en over het fabrieksterrein weer op een grotere weg. 
Maar het ontwijken van de oorspronkelijke route vanwege te grote hellingen bleek erg onnodig want ze waren hier veel en aardig steil, gelukkig meestal maar kort.

Op een gegeven moment kwamen we op een grotere weg en hoewel het nergens stond aangegeven namen we aan dat dat de geplande N76 was. 
Pas zeker wisten we het toen we van Karin de melding van een tussenpunt kregen.

Het was een hele mooie route. 
Maar na 2 uren was ik de bochtjes wel zat. 
We hebben ook wild gezien: een doodgereden das.

Nu staan we op camping Diana, vlak bij Olympia. 
Morgen willen we het bekijken.

Ik heb de campingbeheerder gevraagd te bellen over de ferry naar Kafalonië en volgens hem vaart alleen de ferry naar Poros, die naar Argostoli is uit de vaart. 
Er zijn 2 afvaarten per dag, 1 om 8 uur en een om half past 4.

Ik vroeg hem of dat 16.30 uur was en dat klopte volgens hem niet: er gingen 2 boten 8 uur en half pas vour!

Als dat klopt en we die boot willen nemen moeten we dus om half 2 vertrekken; 2 uur reistijd en 1 uur van te voren daar zijn.

2012 05 16 12 woensdag, van Athene naar Corinthe, Kanaal

2012 05 16 12 woensdag, van Athene naar Corinthe, Kanaal
13 Camping Athens tot Camping Biarritz 96.8 km 1:15:33

Op woensdag 16 mei  alles weer ingeladen en vertrokken van camping Athens, behalve dat deze camping erg lawaaierig was, was hij ook nog duur: 90 euro voor 3 nachten.

Invoegen, bij een hellinkje op en op een drukke weg, viel niet tegen, en zo zaten we direct op de hoofdweg naar Korinthe, die even later tolweg werd 8euro 10 maar dan had je wel alle ruimte.
Weer haast geen ander verkeer.

Een stop op het geplande parkeerterrein bij het kanaal van Korinthe, wat een bezoekje wel waard was.
Er is een sleuf van wel 80 meter diep gegraven om dit kanaal aan te leggen,
Keizer Nero is er al mee begonnen, maar het is nog niet zo lang geleden afgemaakt, onderhand is het verouderd omdat de moderne schepen geen moeite hebben om het eiland Poleponepos om te varen, We zagen dan ook geen boten varen.

Het kanaal van Korinthe.

Toen op weg naar de opgravingen van Korinthe.
Op de snelweg werd keurig antiek Korinthe aangegeven, en dat kwam overeen met wat Karin adviseerde, dus dat moest goed gaan.

Eilaas, dat ging het niet, vlak voor het museum, waarvan ik wist dat er een groot parkeerterrein voor was, was de weg afgesloten en een Griek beduidde ons dat we rechtsaf moesten.
Er werd een camper terrein aangegeven dus die borden maar gevolgd.
Het nodige gekronkel en op het laatst een steile krappe bocht naar rechts, die we waarschijnlijk maar net konden halen,
Janke eruit en kijken.
Het bleek een privé terrein om te overnachten tegen betaling en dat was niet de bedoeling, dus linksaf, kijken op Karin en toch maar weer op weg naar dat parkeerterrein voor het museum.

We kwamen uit halverwege de weg waar we eerder niet in mochten.
Volgens mij is het de gewone doorgaande weg, maar de restauranthouders hebben zoveel terrasjes aangelegd dat ze er geen verkeer meer langs willen hebben.
Ik zag er wel plaatselijk verkeer langs komen.

Het museum was rechts, maar ik kon de bocht niet krijgen; lantaarnpaal op de hoek en een ijscokar vlak voor me, achteruit terug, tegensturen om geen geparkeerde auto’s te raken en de bocht naar links was ruimer en zo reden we tussen de terrasjes door weer bij het museum vandaan.

Maar halverwege hadden we wel een parkeerterrein gezien, dus het blokje om gereden en daar maar geparkeerd we hadden de ruimte, alleen langs de rand stonden auto’s, het hele midden terrein was leeg en de markt in Drachten is kleiner.

Lopende naar het museum, waar inderdaad een groot parkeerterrein voor was en daar stonden ook grote touringcars en die waren beslist niet langs die terrassen gekomen.

Bij het betalen heb ik gevraagd waarom het zo ontzettend slecht was aangegeven, dat je, als je de borgen volgt, vastloopt.
Hij haalde zijn schouders op.

Museum met de gebruikelijke oude troep en het terrein over van de opgravingen.
Korinthe heeft een bloeitijd gehad ongeveer 400 BC., de Hellenistische tijd, daarna de Romeinse tijd, en het moderne Korinthe ligt 10 km verder.
Met informatie panelen werd e.e.a. toegelicht, en ik had van te voren op internet nogal wat opgezocht.

We zagen de BUMA aan de Via Lechaion, en ik wist dat daar de vroedschap uitsprak deed, die raadzaal lag er vlak achter en daar was het dus dat de Romeinse Prefect de Joden wegstuurde toen ze Paulus wilden aanklagen omdat hij een nieuwe leer bracht. zoals beschreven in Handelingen 18.
In vers 16 staat dat de rechter hen wegjoeg.

Nog even gekeken bij het restant van waarvan ze denken dat het de tempel van Apollo was en toen maar weer naar de auto.

De route liep over dat parkeerterrein voor het museum, dus geprobeerd daar via een omweg toch te komen.
Gravel weg en omdat het terrein vol bussen stond die daar ook langs hebben gemoeten die toch maar genomen.
Zo steil dat de wielen doorsloegen.
Maar we kwamen boven (nog nooit zoveel stof laten opwaaien) en via dat parkeerterrein konden we onze weg vervolgen en kwamen we op de geplande Camping Biarritz bij Almeri.
Aan de kust.

We zijn de enige klant en het is onvoorstelbaar rustig.

Toen alles was opgebouwd en ingericht, zijn we nog even langs het strand gefietst, beetje verlopen boel, terug de weg door het dorpje en wat inkopen gedaan.

Wat mij opvalt, is dat er erg weinig Griekse producten worden aangeboden.
Wel Nederlandse en Duitse producten.

Het is stil.
Zelfs de beheerder is vertrokken, zieke moeder in het ziekenhuis o.i.d.

Vanmiddag nog maar even het dorp in en dan morgen de toeristische route naar Olympus.

Op de weg lag een slang, hij zag er onbeschadigd uit, maar ik heb maar niet geprobeerd uit te vinden hoeveel leven er nog in zat.

Zowaar telefoon gekregen, de beheerder van het vakantiehuis in Duitsland waar we willen logeren tijdens onze motorvakantie, midden juni, vroeg waar de aanbetaling van 30 % bleef.
Beetje lastig omschakelen in Duits, maar ik heb hem beloofd dat het goed zou komen.

2012 05 15 11 dinsdag archeologisch museum Fietsen in Athene. 8b

2012 05 15 11 dinsdag archeologisch museum Fietsen in Athene.
Dinsdag 15 mei 2012

Dat nautisch museum was volgens de informatie op de camping alleen open op verzoek.
Pas op de Franse versie van Wikipedia vond ik hun site en daar stond dat ze normaal alle dagen open zijn van 8 tot 14 uur.
Het nationaal historische en het Nationaal archeologisch museum was open van 8 tot 15 uur.
En langs het water fietsen van de haven van Peiraias leek ons ook wel mooi, dus vanmorgen, mooi op tijd onderweg naar het Nationaal Historisch museum, omdat dat ons leuker leek dan dat grote archeologisch museum met 60 zalen met oude Griekse spullen.
De vorige keer mislukte de tocht naar het centrum omdat we op de dubbelbaans weg uitkwamen en we niet het lef hadden om daar tegen het verkeer in te gaan fietsen, lopend over de stoep en toch weer een weggetje links af gevonden, weer doodlopend op een erf of fabrieksterrein.
Daarom vandaag wat een meer noordelijke weg genomen, maar we kwamen veel te noordelijk uit en moesten in Athene een heel eind zuid fietsen voordat we de Acropolis ontwaarden.
Als je dan op de kaart had gevonden waar je was en hoe je verder kon om bij het museum te komen bleek de weg die je in moest eenrichtingsverkeer en moest je op de gok de volgende nemen.
Soms ging dat goed.
Toen we er na lang zoeken eindelijk waren konden we het weer niet vinden, een Griek gevraagd en we stonden er weer vlak voor, maar op het bordje stond: stedelijk museum.
Het bleek toch de juiste te zijn, alleen was het dinsdags gesloten.
Kaart er weer bij en toch maar op weg naar dat grote archeologisch museum, weer geklooi met eenrichtingswegen waardoor onze planning de mist in ging, maar dit was wel zo’n groot gebouw, dat we het vonden zonder te hoeven vragen.
Eerst maar een bakje koffie en toen naar binnen, entree 7 euro p.p. en een machtige grote verzameling oude Griekse spullen; zalen vol met marmeren beelden, volgende zalen vol vazen uit alle mogelijke plaatsen en tijdperken.
Fraaie uitleg over dat astrolab dat ze gevonden hebben en na uren dwalen (ook een museum route was niet aangegeven) maar weer naar buiten.
Koffie opgemaakt en dan toch maar op weg naar de haven, hoewel het al half 1 was en we waarschijnlijk te laat zouden zijn voor dat Nautisch museum, maar een haven is vaak ook wel mooi.
De doorgaande weg voerde ons vlot door het centrum van Athene en liep mooi richting zee.
Alleen buiten de stad werd er steeds harder gereden en voorsorteren steeds hachelijker.
Er werd een afslag aangegeven naar rechts en ik had de hoop dan van deze hoofdweg af te kunnen, maar de afslag ging naar de tolweg.
Goede raad was duur.
Toch maar gestopt naast de vangrail.
2 drukke rijbanen oversteken, waar hard gereden werd was ook al geen optie.
Naast de vangrail was een berm, dan een schuin talud, een muurtje en dan een spoorbaan en daarnaast een trottoir en een minder drukke weg.
Ik ontdekte een stukje waar het muurtje ontbrak.
We hebben de fietsen over de vangrail gehesen, voorzichtig en al glijdend dat talud af.
De trein laten passeren en toen de beide spoorbanen over en zo kwamen we op dat trottoir.
Vrij dicht bij een kruising waar we de weg konden oversteken en even verder links af, onder die snelweg door en zo kwamen we op het haven terrein.
Als ze alle boten die daar lagen goed zouden kunnen verkopen, was de crisis opgelost.
Even zoeken, maar langs het water kwamen we niet,
Wel was even verder een bruggetje en daar tegenover een café, waar we ijs koffie hebben gedronken.
Ik wilde de hele route langs de kust fietsen, maar Janke vond dat te ver dus eerder een doorsteek gezocht.
Bij het water langs fietsen lukt niet, tussen de weg en het water zaten allemaal restaurantjes.
De weg waarvan ik dacht dat die langs het water liep ging en stukje van het water af en meteen zo steil omhoog dat we moesten lopen.
Eenmaal boven konden we niet ontdekken waar we zaten en terug kon ook niet omdat het eenrichtingsweg was.
Dus verder omhoog, gelukkig minder steil zodat we weer konden fietsen.
We moesten naar het westen om op de weg terug naar de camping te komen, maar daarheen liepen geen wegen.
We kwamen op een hoofdweg.
Stoppen om te kijken welke dat was en we gingen de verkeerde kant op.
Keren kon ook niet want het was een eenrichtingsweg.
Moesten we toch weer omhoog.
We vonden een weg die beter in de goede richting ging, maar die liep dood tegen een kanaal met daarboven een auto weg, maar daar was een trapje, met een loopbrug zodat we over het water en onder de snelweg door aan de andere kant kwamen.
Verder richting noord.
De camping lag toch aan de andere kant van die snelweg die we net hadden gepasseerd, maar daar liep geen weg naar het westen, dus zo goed en kwaad als het ging richting noord aangehouden.
Toen ik dacht weer op de kaart te zijn, Karin geraadpleegd en die de route naar de camping laten berekenen, maar dan moesten we weer langs die drukke vierbaansweg en ook nog een andere hoofdweg passeren wat voorsorteren betekende.
En omdat ik van Anne zuinig op Janke moest zijn, gekozen voor een parallel weg die ook de goede kant op ging.
Het waaide stevig, en we hadden uiteraard, tegenwind.
Die parallel weg bleek minder parallel dan ik dacht zodat we nog een heel stuk overdwars moesten voordat we het laatste stukje naar de camping hadden.
Blij dat we eindelijk terug waren.
Ik stelde nog voor op de camping te gaan eten, maar Janke is bang dat we dan weer met de helft van het meegenomen eten weer thuis komen.
Lekker macaroni gegeten.
Met elkaar in deze 2 dagen toch wel 70 km gefietst en dat in een stad die absoluut niet op fietsen ingesteld is, nergens fietspaden en amper bewegwijzering en dan nog alleen voor auto’s.
Morgen naar Korinthe, ik heb de route verlegd zodat we, als we het kanaal van Korinthe passeren, even kunnen stoppen.

2012 05 13en14 10 zo. van Delfi naar van Athene en ma. Acropolis

2012 05 13en14 10  zo. van Delfi naar van Athene en ma. Acropolis
Maandag 14 mei2012 camping Athens in Athene.

Zondag vanaf Delfi dus de borden Athene gevolgd, en die route volgde niet de kortere weg van Karin naar de snelweg.
Maar omdat hij de route van de ANWB nam, liet ik hem her bereken, en bij Thivia ging het fout.
In plaats van daar de verwachte snelweg te nemen kwamen we op een kortere weg naar Athene, de E962, maar die liep wel over een pas.
Pas toen ik dacht: ‘’ wat duurt dat lang voordat we op de snelweg zitten’’ liet ik Karin uitzoomen en zag dat we op die E962 zaten, maar keren met caravan op een doorgaande weg is ook niet alles en we kwamen bij Athene beter uit; we hoefden nu niet de hele stad door.
Maar die pas nam zeer waarschijnlijk wel meer tijd.
Daarentegen scheelde het weer tol.

We kwamen Athene binnen op de A8/E94 de weg waar ook de camping aan ligt.
Maar wel aan de andere kant van de weg en die weg was, zeker voor Griekse begrippen erg druk en had een niet te passeren midden berm.

Karin wist dat en liet ons een onmogelijk klein weggetje naar rechts afslaan en na 3 meter weer een weggetje rechtsaf, daar troffen we nog een tegenligger ook, maar die maakte ruimte en na 10 m weer rechts af en daar waren verkeerslichten, daar konden we linksaf slaan naar de camping.

De camping is inderdaad duur en slecht vanwege de ligging naast die drukke weg, met voorbij denderende vrachtauto’s en knetterende motoren.
Het sanitair is prima; papier op de toiletten, en zowel haken als een zeepbakje in de douches, met een gewone mengkraan, geen munten of drukknoppen.

Bij de receptie kregen we een folder met daarop in Engels en Grieks het uitgebreide adres van de camping en welke bus- en metro lijnen we kunnen nemen naar het centrum.

Fietsen was volgens haar te gecompliceerd.

De camping was aardig vol.
Weer een groep Nederlandse campers die hier stonden om Athene aan te doen.

Ik heb het idee dat caravans uit de mode zijn.
De tegenwoordige pensionado verhoogd de hypotheek op zijn huis en schaft een camper aan en gaat dan groepsgewijs door Europa of verder.

Zondag middag toch alvast de omgeving even verkend, fietsen langs die snelweg is af te raden, maar er lopen genoeg rustige straten die kant op.

Vanmorgen wel de fietsen gepakt en op de dolle roes westwaarts door de woonstraten, beetje op de gok rechtsaf gebogen en op een gegeven moment zagen we de Acropolis recht voor ons.
Dus die kant maar op.

Acropolid in zicht.

Toen de weg overging in een trap, daar de fietsen achter gelaten,
Karin de plek laten markeren zodat we zeker waren dat we ze terug konden vinden.
Het was wel sterk; hij gaf ook het dichtstbijzijnde adres en dat was op nummer 20 en toen ik recht vooruit keek zag ik inderdaad nummer 20.
Koffie uit de fietstas en een broodje en toen naar de ingang.
Daar stond wel een kassa en 12 euro de man entree.
Verder naar boven, mooi uitzicht over Athene, kloften mensen, weer de nodige groepen die de zaak blokkeren.

Eerst een theater, toen dwars door een oud gebouw, misschien wel de tempel van de God van de overwinning, Nike, en toen stonden we dan toch voor het Pantheon./

PARTHENON  N37 58 17.4 E23 43 35.3 voor als je niet weet waar het is.

Alleen de zuilen staan er nog, de friezen zijn in het brits museum.
Rond 1800 waren de turken hier de baas en een Engelsman heeft toen nogal wat spullen laten verschepen naar Londen.
Dit werd regelmatig vermeld.
De Grieken willen ze graag allemaal terug, en in Engeland denken ze: ”hebben is hebben en krijgen is de kunst’’

Omtrekkende beweging gemaakt, ook het Erechtheion/echnatron??
Met die vrouwenfiguren als zuilen, nog bewondert en toen maar weer naar de fietsen.

 

Kaart erbij en op naar het joodse museum.
Vragen hielp weinig.
Ze willen allemaal ons naar het nationaal museum sturen, maar ik had op de camping een kaart gekregen en dat hielp en zo vonden we het museum.
Toen we de laatste keer vroegen waar het was, stonden we er schuin tegenover.
Wel veel te zien, maar weinig nieuws voor ons.

De avond van te voren had ik al de musea in Karin willen zetten, maar de adressen klopten niet met de beschrijving en toen kwam ik er achter dat er meerdere straten met dezelfde naam zijn in Athene.

Alleen de nummers op de plattegrond brachten ons naar het museum, het adres invoeren in Map source, de bron van Karin, geeft subiet een foute bestemming.

De richting die we in moesten om van het Joodse museum weer op de camping te komen kon niet vanwege een bordje verboden in te rijden, maar een behulpzame Griek heeft ons op de kaart gewezen hoe we het beste konden rijden, maar dat ging wel over de hoofdwegen,
Janke voorop en ik er schuin links achter, en zo richting Korinthe, dwars over rotondes en viaducten, waar we moesten voorsorteren en als je dan op je fietsje midden op een vierbaansweg rijdt hoop je wel op oplettendheid en medelijden van de vrachtwagenchauffeurs.

Het was wel de snelste manier om weer op de camping te komen.
Even rustig internetten, de laatste ontwikkelingen over mijn zus gelezen de familie redt zich er aardig mee.

Morgen naar het nautische museum en daarvoor naar het archeologische of het nationaal historisch museum.