2014 10 13 13 van Chefchaouene naar Tanger en boot 13

2014 10 13 13 van Chefchaouene naar Tanger en boot 13
ma13okt + di 14 okt verslag nummer 13

8 Chefchaouene - Tanger Med 110 km 1:57:38

8 b Hotel Parador tot 9 vertrek boot 180 km 3:17:20

Ma13okt          omweg naar Tanger. Inschepen       

Di14okt           Op zee, van Tanger haven naar Barcalona.

Door het wijzigen van het vaarschema van de ferry hoeven we pas om 7 uur 's avonds in Tanger te zijn.

Mij rij maatje Joop had uitgevonden om voor Olivier en Erik een paar gele puntschoenen te kopen omdat je die het meeste zag bij de Marokkanen.

Deze foto moet je gemaakt hebben als je in Marokko bent geweest.

Met zijn 3en de kashba in.

 We vonden wel een winkel maar die had geen gele in de grote maat die wij nodig hadden, toen maar een paar bruine en zwarte gekocht, Ik heb ze betaald omdat de pin automaat eerst weigerde en daarna een groter bedrag uitkeerde.

Joop wilde eigenlijk nog een keer het badhuis in:

Verder op kocht Joop nog een mooi kleedje voor weinig, en ook ik heb we laten verleiden.

mooi kleedje voor weinig.

 Ik had een alternatieve route in elkaar geklikt en die hebben we gereden omdat we anders veel te vroeg in de haven van Tanger zijn, waar niets te beleven is.

De route ging door het RIF gebergte en was mooi, halverwege wel een haarspeldbocht met ontzettend slecht asfalt en diepe kuilen waar ik in de 1 en met beide voeten op de grond doorheen gescharreld ben, maar Joop is gevallen, grootste schade was de deuk in zijn ego.

De route ging linksaf een onverharde weg in, we hebbende P4707 maar gevolgd.

Verderop mistte Joop de afslag en omdat hij herberekenen aan heeft staan ontdek je dat niet, waardoor we alsnog op de originele route de N2 uitkwamen.

Onderhand was het 2 uur geweest en nog steeds geen lunch, maar we vonden toch een restaurant en daar koteletten besteld, het schaap hing buiten, daar werd een stuk afgehakt en op een houtskool vuurtje geroosterd, verbrand en taai, maar met drinken, patat en salade maar 50 DH.

Veel te laat lunch

Stuk oostwaarts over de N2 met van die mooie lange bochten, om via de R417 weer op de oorspronkelijke route te komen. Dit asfalt was stukken slechter, later kwamen we op een mooie bochtige weg langs de kust en bij Ksar Sghir vonden we winkeltjes en een restaurant voor de avondmaaltijd, en daarna mijn laatste 200 DH omgezet in benzine. En al met al waren we als laatsten bij de boot, waar we alsnog een uur hebben staan wachten.

Toen kwam de melding: ''we kunnen rijden'' 3 keer lang wachten voor controles, Paspoort, boardingpas, inklaringsformulier van de motor.

Toen we bij een controle post stonden te wachten werd ineens de afzetting open gemaakt en mochten we langs alle wachtende auto's naar voren,

Een employé zag dat we uit Nederland kwamen en begon van ''kijke kijke, niet kope''

Ik daartegen in dat ik van die dure olie gekocht had en een kleedje en ook Sandalwood en thee, en toen mochten we weer bij de file langs, een stuk naar voren.

Toch weer een paniekerige beambte die onze paspoorten en boardings passen wilde zien, en weer langs alle auto's en aan boord, waar ik schreeuwde tegen de pursers: ''Barcelona'' en toen werd ons een stuk ruim aangewezen waar we de motoren konden parkeren, ze werden door het personeel vast gezet.

In gedeelten met een lift naar het hutten dek, het hut nummer bleek op de boardingspas te staan, en vlak bij de hutten zat iemand die je de sleutelkaart van de hut gaf.

Omgekleed en opgefrist en toen naar buiten waar ergerniswekkend werd gewerkt aan de boarding van de auto's. Er waren wel 10 man om alles aan boord een plaats te wijzen, maar alle auto's werden door 1 persoon gecontroleerd op verstekelingen.

Vertrek tijd was 11 uur en we voeren iets na 11 uur, wat iedereen erg mee viel.

Nog wat gedronken en heerlijk geslapen.

Dinsdag 14 oktober eerst gezorgd dat alle resteren routes en kaarten goed in de Zumo en de 2610 staan, een lunch bestaande uit flesje water, bakje salade, koude slappe frieten en een sinaasappel voor haast 10 euro.

Ik kon pinnen en dat heb ik gedaan zodat Janke een teken van leven van mij kon krijgen.

Buiten gekeken en in de hut aan deze blog gewerkt, maar er werd minstens 3 keer in het Italiaans en onverstaanbaar Engels iets gezegd over een oefening en dat bleef maar doorgaan, dus ik ben op het laatst de hut maar uitgegaan. Op de gang werd ik 2 verdiepingen naar beneden gedirigeerd, waar een reddingsinstructie werd gegeven; hoe doe je een reddingsvest om, en als het het lampje rechtop houdt gaat het branden.

Het personeel was te herkennen aan gele petjes, (konden die mooi allemaal in de eerste reddingsboot, die Italianen hebben een naam op te houden sinds de Costa Concordia)

Zelden zo'n nutteloze vertoning meegemaakt. Ze presteerden het om van alle boten op te noemen hoeveel mensen er op konden, net of zal ook maar iemand dat onthouden of er zich bij nood aan houden.

Volgens mij was de afstand naar Spanje, waar we lang voeren, wel te zwemmen, volgens anderen te ver. Het word zwemmen of verzuipen.

's avonds kregen we een maaltijd aangeboden door de ANWB als compensatie dat we in Barcelona eindigen en niet in Sete, wat 400 km rijden verschil maakt.

De beide Zeeuwen.

Na de maaltijd naar de bar en daar hebben Joop en ik de schoenen aangeboden aan Eric en Olivier.